Η ψυχολογία πίσω από το γιατί όλοι θέλουν ένα σπίτι της Nancy Meyers

Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Nancy Meyers βρίσκεται αυτόν τον καιρό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, λόγω της παγκόσμιας τάσης περί της «παραθαλάσσιας γιαγιάς». Η αλήθεια είναι ότι στις ταινίες της, εκτός από τους ηθοποιούς, πρωταγωνιστούν και τα σπίτια! Γιατί όμως όλοι θα ήθελαν ένα σπίτι σαν αυτά που παρουσιάζονται στις ταινίες της;

Από τη Μαρία Καλοπούλου

Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε μία παλαιότερη δημοσίευση στο Architectural Digest που έριχνε μία ματιά στο πώς η κινηματογραφίστρια Nancy Meyers προσελκύει το κοινό με τα απλά αλλά στοχαστικά σκηνικά της!

Μέσα από μία πλειάδα ταινιών της, η παραγωγός/σκηνοθέτης στοχεύει σίγουρα κατά κύριο λόγο σε ένα γυναικείο κοινό, γυναίκες κάθε ηλικίας, αλλά ιδιαίτερα σε αυτές που διαθέτουν ένα είδος ρομαντισμού ταυτόχρονα όμως με μία σιγουριά και ανεξαρτησία.

Όλοι θέλουν αυτό το σπίτι…

Αχ αυτά τα σπίτια! Αυτό το ονειρικό σπίτι με τα γλυκά, κρεμώδη, απαλά χρώματα της Νότιας Καλιφόρνια που είναι διακοσμημένος με τόσες αποχρώσεις του λευκού και του μπεζ που αντανακλούν το φως του ήλιου! Συνδυασμένα με νότες του ροζ και του γαλάζιου σαν ένα απολαυστικό cupcake και σε τι περίγυρο! Αυτή είναι η οικία που «πρωταγωνιστεί» μαζί με Ρις Γουίδερσπουν στην ταινία «Ηοme Again».

Οι εντυπωσιακά σχολαστικοί εσωτερικοί χώροι της Meyers είναι τόσο συνεπείς από ταινία σε ταινία που θα έπρεπε να αναφέρονται ακόμη και πάνω από τον τίτλο της ίδιας της ταινίας!

Είναι το ισοδύναμο ενός αξιόπιστου ηθοποιού ρεπερτορίου, όπως η Νταϊάν Κίτον στις πρώτες ταινίες του Γούντι Άλεν. (Και είναι η Κίτον της οποίας οι χαρακτήρες αποκτούν δύο άξιους πόθους, όπως είναι οι εσωτερικοί χώροι της Meyers στο «Κάλλιο αργά παρά αργότερα» και «Ο πατέρας της νύφης». Η δε ολόλευκη κουζίνα της στην ταινία «Κάλλιο αργά παρά αργότερα» έχει ανακηρυχθεί η πιο αντιγραμμένη κουζίνα όλων των εποχών!

Ας δούμε όμως μερικές από τις ψυχολογίες πίσω από το γιατί τα σπίτια της Meyers μας φέρνουν πάντα μία καλή διάθεση και γιατί είναι τόσο ποθητά!

1. Μας θυμίζουν σπίτι—πραγματικό ή φανταστικό

Τα σπίτια της Meyers είναι καθαρή απόδραση, απόλυτη άνεση και ευημερία. Είναι επίσης μία νοσταλγική επιστροφή σε παλαιότερες εποχές, για κάποιους μπορεί να έχουν και κάποιο στοιχείο από την παιδική τους ηλικία ή τον γάμο τους.

Το coastal-chic σπίτι στα Hamptons της Νταϊάν Κίτον στην ταινία «Κάλλιο αργά παρά αργότερα» είναι το ne plus ultra του στιλ: Και για να εξηγηθούμε, έχει όλα τα στοιχεία που αναδύουν πολυτέλεια αλλά χωρίς να κραυγάζει.

Όλες οι βουτυρώδεις κρεμ και λευκές αποχρώσεις, από τους άνετους καναπέδες μέχρι τις αστραφτερές λευκές ομπρέλες δίπλα στην πισίνα, από την τραπεζαρία με την τεράστια μπεζ βιβλιοθήκη που χρησιμεύει μόνο ως πλαίσιο για σχεδόν τρεις δωδεκάδες πιάτα, σε αποχρώσεις από το café au lait μέχρι το καμηλό.

«Τα ουδέτερα χρώματα δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα και φέρνουν μια αίσθηση καταφυγίου», λέει η εταιρεία πρόβλεψης τάσεων CMBell. «Καταπραΰνουν το άγχος του κόσμου, προσφέροντας ηρεμία και ισορροπία – κάτι που όλοι θα θέλαμε να έχουμε».

2. Αιχμαλωτίζουν τις πιο hot τάσεις

Στο φιλμ «Σπίτι μου, σπιτάκι μας» (Home Again), το σπίτι της πρωταγωνίστριας Reese Witherspoon έχει την τυπική καταπραϋντική, σαν από ένα υπέροχο spa ατμόσφαιρα, από μπεζ, αλλά με επίκαιρες πινελιές: Ένας τοίχος με αφρικανικά καλάθια στο φουαγιέ, ζεστές αποχρώσεις ξύλου, πολύχρωμα υφάσματα που ζωντανεύουν τους λευκούς τοίχους, το στρατηγικά τοποθετημένο χαλί από ρατάν και τα τροπικά φυτά παντού, μαζί με τις παστέλ αλλά και πιο ζωηρές αποχρώσεις του ροζ.

Στην ταινία  «The Intern», το startup γραφείο της ηρωίδας Anne Hathaway ήταν το απόλυτο industrial chic – γιγαντιαία εργοστασιακά παράθυρα, ατσάλινα γραφεία και εκτεθειμένοι αγωγοί – ενώ το ίδιο το κτίριο στο Μπρούκλιν ζωντανεύει: μαρμάρινες επιφάνειες, ανοιχτά ράφια, γκρι αποχρώσεις και υπερ-κατασκευές για τον φωτισμό.

3. Είναι γυναίκες πρώτα

Όντας ρομαντικές κωμωδίες, τα σπίτια των ηρωίδων στις ταινίες της Meyers προσφέρουν άνεση και ευημερία, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και μια δραματική μελέτη που τα φέρνει σε αντίθεση.

Ο χαρακτήρας έχει ένα σπίτι που είναι τέλειο, ενώ η ερωτική της ζωή είναι ένα χάος. Στην ταινία «Είναι περίπλοκο» (It’s Complicated), η Μέριλ Στριπ έχει ένα εκπληκτικό ράντσο ισπανικού στιλ με μια τεράστια κουζίνα (μεγαλύτερη από τα περισσότερα εστιατόρια), καταπράσινους, τεράστιους κήπους, ενώ η Ρις Γουίδερσπουν έχει σχεδόν περισσότερα δωμάτια από αυτά που μπορεί να παρουσιάσει η ταινία: διώροφη μονοκατοικία ισπανικού στιλ στο Μπρέντγουντ της Καλιφόρνια στη δεκαετία του 1920.

Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με τους έρωτές τους, όσο καταφέρνουν να κρατήσουν τους άνδρες-αντικείμενα του πόθου τους μέσα σε αυτά τα αξιοζήλευτα σπίτια, είναι πιθανό οι θεατές να είναι περισσότερο από ικανοποιημένοι!

4. Καταπραΰνουν τη… χρωματοφοβία μας

Τα ουδέτερα χρώματα δεν είναι μόνο άνετα, αλλά και αισθητικά καθησυχαστικά. Το καλύτερο είναι ότι μπορείτε να τα δοκιμάσετε στο σπίτι. Το χρώμα είναι πολύ περίπλοκο (και προκαλεί άγχος) για τους περισσότερους από εμάς.

Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο άψογα διακοσμητικά αντικείμενα μπορεί να βρίσκονται στα σπίτια των ταινιών της Meyers, το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα είναι κλασικό, εύκολο στο μάτι και κάτι που μπορεί να υιοθετηθεί σχεδόν από όλους.

Ένας εκρού καναπές σε λευκούς τοίχους με μερικά καλάθια: Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι; (Δύσκολο, στην πραγματικότητα, αλλά μην το σκέφτεστε τώρα!).

5. Το κλασικό συναντά το μοντέρνο

Γεμάτα λεπτομέρειες, ενώ συνδυάζουν κλασικά και μοντέρνα στοιχεία, τα σπίτια της Meyers αποτελούν τέλεια εμβλήματα της εποχής μας και μάλιστα ιδανικά για την εποχή του Pinterest και του Instagram.

Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η Meyers είπε κάποτε ότι αναπτύσσει τα σετ των σπιτιών με τρόπο που να μπορούν να ποσταρισθούν εύκολα στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα σπίτια των ταινιών της έχουν εμπνεύσει πολλούς, με εμμονικούς θαυμαστές να τους να προσπαθούν να τα αντιγράψουν. Τα ιστολόγια κατατάσσουν τις κουζίνες της ως πρότυπα και αυτές που η κάθε γυναίκα θα ήθελε να έχει στην κατοχή της.

Η Meyers λέει: «Η όμορφη διακόσμηση είναι η μεγάλη μου αγάπη. Είναι κάτι που μου αρέσει. Αν και νομίζω ότι επισκιάζει λίγο τις ίδιες τις ταινίες μερικές φορές».