Γλυκές δαγκωματιές: Η ιστορία και το λεξιλόγιο… μίας τάρτας!

Όταν οι μυρωδιές από τις πεντανόστιμες τάρτες ξεχύνονται από τον φούρνο, μας πλημμυρίζουν οι πιο γλυκές αναμνήσεις. Συναισθήματα ζεστασιάς και τρυφερότητας μας κατακλύζουν, προτρέποντας να απολαύσουμε την τραγανή τους κρούστα παρέα με αγαπημένους φίλους και πολλές δόσεις καφέ ή τσαγιού! Ας ενδώσουμε λοιπόν, και ό,τι ήθελε προκύψει, αφού όμως μάθουμε την ιστορία τους και το λεξιλόγιό τους! Για να μην μας πιάσουν αδιάβαστες!

Από την Άντζελα Μολφέτα

Γλυκιά αναμονή κατά τη διάρκεια του ψησίματος και γλυκιά αναστάτωση με την πρώτη δαγκωματιά! Οι τάρτες, τα ταρτάκια, οι πίτες και οι πάστα φλώρες προσφέρουν πανδαισία γεύσεων και ξεσηκώνουν τις αισθήσεις, μοσχομυριστές, τραγανές και βελούδινες!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάθε δαγκωματιά τέρπει με τόση ηδονή τον ουρανίσκο μας, ώστε να μην μπορούμε να σταματήσουμε μέχρι την τελευταία μπουκιά!

Η ιστορία της τάρτας αποδεικνύει, πως από μερικά απλά υλικά δημιουργούνται περίτεχνες συνταγές υψηλής γαστρονομίας, από το παρελθόν στο παρόν και για πάντα!

Το ταξίδι για το λαχταριστό επιδόρπιο ξεκινάει με τη ζυμαρένια βάση που μοσχομυρίζει βούτυρο, συνεχίζει συνήθως με τη γαργαλιστική κρέμα ζαχαροπλαστικής και αποκαλύπτεται μέσα από το τελικό στρώμα με την τραγανή γεύση του μπισκότου, μια πανδαισία φρούτων ή καβουρντισμένων ξηρών καρπών.

Όσο για τη διάκριση μεταξύ των όρων «πίτας» ή «τάρτας», ο πρώτος χρησιμοποιείται ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ο δεύτερος στην Ευρώπη. Όποιο και ένα είναι το όνομά της, οι τάρτες είναι πάντα νόστιμες και λαχταριστές, αλλά ήταν ανέκαθεν και το αγαπημένο γλυκό επιδόρπιο;

Παίρνοντας μια γεύση… από την αυθεντική τους προέλευση!

Οι αγαπημένες μας λιχουδιές έχουν πάρει τη γλυκιά τους μορφή μέσα στα τελευταία διακόσια χρόνια. Η προέλευσή τους ξεκινά από πολύ-πολύ παλαιότερα. Ιστορικοί εντοπίζουν πίτες με κρέας από τους αρχαίους Έλληνες!

Ξεκίνησε ως ένα πρακτικό μέσο για το μαγείρεμα των κρεάτων. Αποτελούσε μια έξυπνη λύση για το μαγείρεμα τον Μεσαίωνα, όπου για φούρνο χρησιμοποιούνταν μεγάλα πήλινα δοχεία με καύση φωτιάς στο εσωτερικό τους.

Ψήνοντας το κρέας μέσα σε αυτά, το αποτέλεσμα ήταν πολύ στεγνό χάνοντας τους χυμούς του. Για να το αντιμετωπίσουν, δημιούργησαν μια απλή ζύμη από αλεύρι και νερό, όπου τυλιγόταν το κρέας για να διατηρήσει τους χυμούς του και το οποίο αναφέρεται ως bake-mete (ψήσιμο με περιθώρια).

Οι μεσαιωνικές αυτές πίτες ονομάζονταν «coffins» (κάσα), «basket» (καλάθι) ή «box» (κουτί) και είχαν πάχος αρκετών εκατοστών, ώστε να αντέξουν στο πολύωρο μαγείρεμα.

Εμπνευσμένο από αυτήν την εποχή είναι και το αγαπημένο πιάτο της αγγλικής κουζίνας Beef Wellington, με μοσχαρίσιο φιλέτο που περικλείεται από κομμάτια μανιταριών και τραγανή ζύμη. Για πρώτη φορά φτιάχτηκε από τον προσωπικό σεφ του Arthur Wellesley, του Α΄ Δούκα του Wellington, στα τέλη του 1700.

Την ίδια εποχή και κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης στο Ηνωμένο Βασίλειο, εμφανίστηκε και το παραδοσιακό πλέον, κυριακάτικο ψητό κρέας του αγγλικού τραπεζιού, το Sunday roast Yorkshire pudding, με μια αφράτη ζύμη που αναδεικνύεται υπέροχα με την gravy sauce.

Η άφιξη της γλυκιάς αμαρτίας!

Εξελίσσοντας τις μαγειρικές τους δεξιότητες, οι ευφάνταστοι μάγειροι ή οι νοικοκυρές της εποχής μετέτρεψαν τις πίτες με κρέας σε γλυκές πίτες γύρω στο 1600, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν έγιναν ευρέως γνωστές μέχρι το 1800.

Εκτός από τη γλυκιά τους εκδοχή, όμως, δημιουργούνταν για να διατηρηθούν αποξηραμένα φρούτα πασπαλισμένα με κανέλα και μοσχοκάρυδο!

Το λεξιλόγιο μιας τάρτας

Οι πεντανόστιμες τάρτες προσφέρονται σήμερα, σε πολλές παραλλαγές με σκοπό να ικανοποιήσουν όλους τους ουρανίσκους! Ακολουθεί ένας μικρός οδηγός, όπου παρουσιάζονται οι πιο διάσημες προτάσεις:

Tarte: Γαλλική έκδοση της τάρτας (ανοιχτή) ή πίτας (κλειστή)

Crostata: Ιταλική εκδοχή από το 1400, για μια ρουστίκ παρουσίαση μιας ανοιχτής τάρτας

Tartlet: Ταρτελέτες ή μικρές τάρτες

Jam tart: Τάρτα με γέμιση μαρμελάδας ή πάστα φλώρα

Tarte tatin: Αναποδογυρισμένη πρόταση, με γέμιση μήλου, άλλων φρούτων ή ακόμα και κρεμμύδι, για πιο πικάντικες γεύσεις

Savory tart: Αλμυρή εκδοχή, όπως το quiche Lorraine, το γερμανικό Zwiebelkuchen, μια τάρτα με κρεμμύδια

Torte: Δεν θυμίζει πίτα, αλλά ένα πλούσιο κέικ ή τούρτα με πολλές στρώσεις, γεμάτο με κρέμα βουτύρου, αρωματισμένες κρέμες, μους ή φρούτα, γλασαρισμένο και  με γαρνιτούρες, που διατηρείται στο ψυγείο

Διάσημες εκδοχές

Αυστριακό Sacher Torte και Linzertorte: Είδος κέικ σοκολάτας ή torte, που δημιουργήθηκε από τον αυστριακό Franz Sacher το 1832, για τον πρίγκιπα Wenzel von Metternich στη Βιέννη.

Γερμανικό Schwarzwalder Kirsch Torte: Γνωστό ως κέικ του Μέλανα Δρυμού, (επίσης στην Ελλάδα το ονομάζουμε και με την αγγλική εκδοχή του , ως black forest, που φυσικά σημαίνει Μέλανας Δρυμός). Πήρε το όνομά του από το παραδοσιακό ποτό της ομώνυμης περιοχής στη Γερμανία, το Schwarzwälder Kirsch (wasser), από απόσταξη κερασιών.

Ουγγρικό Dobos Torte: Πολυεπίπεδο κέικ με στρώσεις σοκολάτας και καραμέλα, που πήρε το όνομά του από τον ζαχαροπλάστη József C. Dobos

Γαλλικό Gateau St. Honoré: Τούρτα που αποτίνει φόρο τιμής στον Γάλλο πολιούχο των αρτοποιών και ζαχαροπλαστών Saint Honoré ή Honoratus (έτος 600 μ.Χ.), επίσκοπο της Αμιέν.

Last buy not least!

Το πασίγνωστο ξενοδοχείο Hotel Sacher στη Βιέννη προσφέρει το μοναδικό «Sacher Torte». Μην παραλείψετε να διαβάσετε τη συνταγή και την ιστορία εδώ! Η αρχική συνταγή, από τον δεκαεξάχρονο μαθητευόμενο σεφ αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό.

Το σοκολατένιο κέικ συνδυάζεται με μαρμελάδα βερίκοκο και ένα υπέροχο γλάσο που αγκαλιάζει την περίφημη τούρτα. Σήμα κατατεθέν όχι μόνο του ξενοδοχείου που άνοιξε ο γιος του αλλά και της πόλης, το «Sacher Torte» αποθεώνεται από τους λάτρεις της σοκολάτας σε όλο τον κόσμο!

Η απόλυτη δεξιοτεχνία για τους chef de patisserie, οι οποίοι ψήνουν εκατοντάδες «Sacher Torte» καθημερινά, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός πως εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να μεταφέρουν με τα χέρια το διάσημο επιδόρπιο, ανεβοκατεβαίνοντας 36 σκαλοπάτια!