Απολύθηκε; Και τώρα τι κάνουμε;

Ποιος γνωρίζει τον σωστό τρόπο για να αντιμετωπίζουμε τις αναποδιές; Μήπως η ξαφνική καταιγίδα μας δημιουργεί αδυναμία να χειριστούμε δύσκολες καταστάσεις; Για παράδειγμα, τι λέμε στον σύντροφό μας όταν επιστρέψει ξαφνικά στο σπίτι με το χαρτί της απόλυσης από το λογιστήριο; Πώς το χειριζόμαστε ενώ δεν είχαμε ιδέα; Καταρρέουμε και αρχίζουμε τις φωνές και τα κλάματα ή ενεργούμε με ψυχραιμία; Την περίοδο της κρίσης έχουν καταγραφεί τα πιο σοβαρά περιστατικά κλονισμού ακόμα και των πιο σταθερών σχέσεων μετά από ανάλογες ανακοινώσεις απώλειας ενός σταθερού εισοδήματος. Εκείνη την ώρα όλα φαίνονται βουνό! Και πώς να μην φαίνονται, αφού συνήθως περιλαμβάνουν μια δόση δανείου, έκτακτες ιατρικές δαπάνες και τακτικά έξοδα διαβίωσης; Ποιες είναι, λοιπόν, οι πρώτες ενέργειες που πρέπει να κάνουμε μόλις σκάσει η βόμβα της απόλυσης στον αγαπημένο μας;

Είναι η μόνη στιγμή που αξίζει να μπούμε στα παπούτσια του. Μπορεί εκείνη την ώρα να γκρεμίζονται πολλά όνειρα μέσα μας αλλά πρέπει να σταθούμε στο πλάι του άλλου που βιώνει μια αίσθηση αποτυχίας και κουβαλάει ένα απίστευτο άγχος για την καριέρα και τα οικονομικά του. Όταν πέφτει ο ένας, ο άλλος τον βοηθάει να σηκωθεί. Αυτός είναι ο κανόνας.

Μπορεί να είναι η τάση μας να χωνόμαστε στις δουλειές των άλλων και να προσπαθούμε να βρούμε με έναν πιεστικό τρόπο τη λύση στα προβλήματά τους… Μπορεί να μας παρασύρει και η οικειότητα που έχει αναπτυχθεί και μας οδηγεί λανθασμένα να πάρουμε τα ηνία και να αρχίσουμε να στέλνουμε ακατάπαυστα μηνύματα με συμβουλές για συνεντεύξεις εργασίας και ευκαιρίες κάθε μισή ώρα… Δυστυχώς, οι πρώτες ημέρες δεν είναι κατάλληλες για να ξεκινήσει τέτοιο σφυροκόπημα. Αν έχουμε βρει μια σούπερ αγγελία, δεν την στέλνουμε αμέσως σε sms. Την αποθηκεύουμε, την ξαναβλέπουμε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε όταν μας ζητηθεί και αφού έχουμε βεβαιωθεί ότι έχουμε να προτείνουμε κάτι καινούριο και όχι κάτι που έχει ήδη δει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος. Μία φορά την εβδομάδα αρκεί ένα συγκεντρωτικό e-mail με ό,τι μας έχει φανεί πραγματικά εξαιρετικό, αφού έχουμε συμφωνήσει μεταξύ μας να βοηθήσουμε σε αυτό το κομμάτι. Και φυσικά όταν επιστρέφουμε από τη δουλειά μας, δεν ζητάμε ποτέ αναλυτική ενημέρωση του αριθμού των βιογραφικών που έστειλε και των ραντεβού που έκλεισε. Ούτε η μαμά του είμαστε ούτε η διευθύντρια σπουδών που ελέγχει την πρόοδό του. Ο ρόλος της συντρόφου δεν είναι του τσεκαδόρου αλλά του υποστηρικτή.

Όχι μόνο δηλαδή δεν του κρατάμε μούτρα που θα πέσουν όλοι οι λογαριασμοί πάνω μας, αλλά προσπαθούμε να του φτιάξουμε πραγματικά το κέφι με ό,τι θα μπορούσε να δεχτεί και να εκτιμήσει σε αυτή τη φάση. Δεν χρειάζεται να ξοδευτούν πολλά χρήματα. Μια έξοδος μέσα στην εβδομάδα στο μπαρ της γειτονιάς για παγωμένες μπύρες, μια μεγάλη αγκαλιά στο σπίτι ή ένα απολαυστικό μασάζ που θα του βγάλει την ένταση αρκούν. Ο στόχος είναι να ανέβει ψυχολογικά και να νιώσει έτοιμος ξανά να αντιμετωπίσει την επαγγελματική αγορά.

Είτε μένει ένας μόνο στο ζευγάρι να δουλεύει, είτε κανένας από τους δύο, η κατάσταση κρίνεται φυσικά σοβαρή και κανένας δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στο πρόβλημα. Γι’ αυτό πέρα από κάθε ψυχολογική στήριξη χρειάζεται να γίνουν πλάνα αναπροσαρμογής των δαπανών. Χωρίς υπερβολική δραματοποίηση και εντάσεις, θα πρέπει να ετοιμαστούν λίστες με όλες τις δαπάνες και δραστική μείωση κάποιων περιττών εξόδων και από τις δύο πλευρές.

Σε πρώτη φάση έξοδα όπως οι συνδρομές για υπηρεσίες ψυχαγωγίας, ταξιδιών αναψυχής και γυμναστηρίων είναι τα πρώτα που διαγράφονται, ενώ αν η αβεβαιότητα φαίνεται να μην είναι ελεγχόμενη, θα πρέπει να μπουν στο τραπέζι και πιο ριζικά μέτρα. Τέλος, η διαχείριση κάποιου οικογενειακού ακινήτου που παραμένει κλειστό και μπορεί να δώσει ένα μικρό εισόδημα είναι επίσης μια σκέψη σε μια πόλη όπως η Αθήνα που διαθέτει ανά οικογένεια μικρά τέτοια ακίνητα στο κέντρο της ή στις περιφερειακές εξοχές της. Τώρα υπάρχει και χρόνος για τη σωστή οργάνωση ενός τέτοιου σχεδίου.

Κανένας δεν μπορεί να μεταπηδήσει σε μια νύχτα από τη μία θέση εργασίας στην επόμενη μετά από απόλυση. Και μάλιστα να βρει μια δουλειά που θα τον ικανοποιεί και δεν θα αισθάνεται δυστυχισμένος. Ούτε κι εμείς θα θέλαμε κάτι τέτοιο στη θέση του. Ας κάνουμε υπομονή επιλέγοντας να ζούμε με λιγότερα για όσο διάστημα χρειαστεί προκειμένου να βρεθεί κάτι αξιοπρεπές χωρίς περιττές γκρίνιες. Τις περισσότερες φορές εξάλλου ένας σοβαρός επαγγελματίας δεν μένει ποτέ εντελώς άπραγος αλλά περνάει σε μια φάση προσωρινής απασχόλησης ή εξωτερικών συνεργασιών μέχρι να βρεθεί κάτι περισσότερο κατάλληλο.