Πώς να μην βαλτώσουμε και να ανελιχθούμε στην δουλειά μας
Η Σάλι Σάντμπεργκ, η περίφημη Γενική Διευθύντρια Επιχειρήσεων του Facebook , μας προτείνει 3 τρόπους για να παραμένουμε σε ετοιμότητα ακόμα κι αν δεν είμαστε ικανοποιημένες στη δουλειά μας. Στο ερώτημα: Υπάρχει κίνητρο να παραμένουμε άψογες επαγγελματίες σε θέσεις που νιώθουμε ότι δεν μας αξίζουν; Η απάντηση είναι ναι, αν δούμε καθαρά τον στόχο τής προοπτικής να ανοίγεται μπροστά μας.
Από τη Δέσποινα Σάμψων
Σε ένα δυναμικό περιβάλλον οι επαγγελματικοί δρόμοι αλλάζουν συχνά κατεύθυνση. Πολλές φορές, νιώθουμε ότι υποχρεωνόμαστε να κάνουμε βήματα πίσω, τα οποία είναι απαραίτητα για να βγούμε ξανά μπροστά – πιο δυναμικά. Μία θέση εργασίας κατώτερη από την προηγούμενη, ένας μικρότερος μισθός, μειωμένο ωράριο – όλα μπαίνουν κάποια στιγμή στο τραπέζι των προσωπικών μας διαπραγματεύσεων. Για όσες έχουμε δουλέψει πολύ σκληρά χτίζοντας σκαλί σκαλί το επαγγελματικό μας προφίλ, το πισωγύρισμα που υπαγορεύει η κρίση είναι συχνά αποκαρδιωτικό και σκοτώνει κάθε κίνητρο που έχουμε για να διατηρήσουμε άψογη την επίδοσή μας.
Για την Σάλι Σάντμπεργκ, όμως, η μοναδική συμβουλή που κράτησε στη ζωή της είναι να κοιτάει πάντα τον δρόμο της ανάπτυξης. Όσο χαμηλά κι αν βρίσκεται… Γιατί αν υπάρχει προοπτική, είμαστε σε καλύτερο δρόμο. Οι σταθερές, μουχλιασμένες σχεδόν, θέσεις εργασίας δεν κρύβουν καμιά πραγματική ευκαιρία.
Πόσο απλό είναι, όμως, να διακρίνουμε την προοπτική στο βάθος του εργασιακού τούνελ; Υπάρχουν τρεις μαγικοί τρόποι για να έχουμε πάντα στον νου μας την προοπτική του καλύτερου και να βαδίζουμε προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμα κι αν είμαστε στα “κάτω” της καριέρας μας.
1. Μένουμε μακριά από την παγίδα της σύγκρισης
Κοιτάμε τη συνάδερφο στο διπλανό γραφείο και “τρωγόμαστε” που όλα πάνω της δείχνουν τέλεια. Είναι η άψογη επαγγελματίας. Καλούν εκείνη στις κλειστές συσκέψεις κι εμείς μένουμε εκτός να τσιμπολογάμε από την καντίνα την τυρόπιτά μας. Κι όμως τα βιογραφικά μας συμπίπτουν. Η προϋπηρεσία παρόμοια… Τι συμβαίνει;
Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά, η συνεχής σύγκριση με κάποιον άλλον, αφαιρεί όλη τη χαρά τής δημιουργίας σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον. Ίσως να είναι εθισμός ή έστω πειρασμός να παρακολουθούμε πώς εκείνη τα καταφέρνει πιθανώς καλύτερα κι από εμάς, αλλά αυτό δεν μπορεί να μας πάει μπροστά. Ο νόμος του Μέρφι λέει ότι χάνοντας χρόνο με αυτό τον τρόπο, χάνουμε και όλες τις ευκαιρίες να ξεφύγουμε από το τέλμα και να ξεχωρίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας σε ένα πρότζεκτ.
Οι ειδικοί της επαγγελματικής ανάπτυξης συμφωνούν ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ανοίγουμε την πόρτα του γραφείου μας κάθε πρωί και να συγκεντρωνόμαστε στο πώς μπορούμε να είμαστε εμείς στο τραπέζι μίας σημαντικής σύσκεψης βελτιώνοντας συνεχώς τις δεξιότητές μας και την επίδοσή μας. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να γίνει την ίδια στιγμή αντιληπτό από τους ενδιαφερόμενους, το πρόσωπό μας ήδη θα εκπέμπει το μήνυμα του “είμαι εδώ για να προσφέρω περισσότερα”… Κι έχει αποδειχθεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, το χαμένο έδαφος αποκαθίσταται πιο γρήγορα με ευκαιρίες που ισοδυναμούν με επιτυχία.
2. Εντοπίζουμε κάτι που μπορούμε να βελτιώσουμε
Έστω ότι έχουμε βρεθεί απομονωμένες σε έναν χαμηλότερο ρόλο. Χωρίς σπουδαίο αντικείμενο… Όλες έχουμε περάσει από την ίδια κατάσταση. Να βαριόμαστε τις περισσότερες ώρες στο γραφείο. Όμως, εδώ κρύβεται μια μοναδική ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε τα παραπάνω προσόντα μας για να σκεφτούμε τη… μεγάλη εικόνα.
Την ώρα που οι συνάδερφοί μας είναι ήδη φορτωμένοι να διεκπεραιώνουν τις υποχρεώσεις τους, εμείς μπορούμε να δουλέψουμε σε έναν τομέα που θα χρειαζόταν βελτίωση. Να παρουσιάσουμε μια έξτρα μελέτη για τον ανταγωνισμό… να ανακαλύψουμε ένα κενό στην έρευνα της παραγωγικής διαδικασίας και να προσφερθούμε να το καλύψουμε με καινούριες ιδέες. Να τροφοδοτήσουμε με νέο υλικό μία παρουσίαση που θα βοηθήσει τον προϊστάμενό μας.
Η συγκεκριμένη άσκηση βοηθάει να παραμένουμε σε ετοιμότητα και είναι η καλύτερη προπόνηση για να μένουμε κινητοποιημένες σε ένα περιβάλλον που δεν μας προσφέρει καινούριες προσκλήσεις. Ίσως να μην έχουμε άμεσα αποτελέσματα, όμως έχουμε κερδίσει σε αυτοπεποίθηση, εμπειρία κι έχουμε δεθεί περισσότερο με τον επαγγελματικό μας χώρο. Δεν μας ξέρουν; Ας μας γνωρίσουν! Δεν μας πιστεύουν; Ας μας πιστέψουν με το έργο μας. Αρκεί να έχουμε το κέφι να παρουσιάσουμε τι παραπάνω μπορούμε να κάνουμε για την εταιρεία αντί να χαζεύουμε όλη την ώρα στα social media.
3. Κρατάμε αρχείο με τις καλές μας στιγμές
Στην παιδική μας ηλικία ένα Άριστα γινόταν πίνακας στον τοίχο του σπιτιού μας. Μια βραβευμένη ζωγραφιά τοποθετείτο σε περίοπτη θέση. Τα συναισθήματα αγάπης και ικανοποίησης που γεννούσε αυτή η επιβράβευση από τους γονείς μας δεν ήταν τυχαία. Αποτέλεσαν την ασπίδα προστασίας μας στο μέλλον και τη θωράκισή μας σε στιγμές που το ηθικό μας θα έπεφτε. Χάρη σε αυτά μεγαλώσαμε, αναπτυχθήκαμε και φτάσαμε ψηλά.
Σε ένα αντίστοιχο επαγγελματικό στάδιο που συγκυριακά δεν μας κρατάει απόλυτα ικανοποιημένες, υπάρχουν τρόποι να νιώσουμε στιγμιαία αυτή τη γλυκιά χαρά ότι μετράμε για κάποιους… Οι ευτυχισμένοι εργαζόμενοι είναι σαφώς πιο παραγωγικοί και τίποτα δεν μπορεί να μας κάνει περισσότερο ευτυχισμένες από τη συνεχή επιβράβευση. Ας αρχειοθετήσουμε, λοιπόν, όλες τις καλές μας στιγμές. Ας συγκεντρώσουμε όλα τα εσωτερικά μέιλ που λάβαμε και μας έδιναν συγχαρητήρια για τη δουλειά μας. Τη μικρή αύξηση που πήραμε. Την ικανοποίηση που εξέφρασε γραπτώς ένας πελάτης και μας κοινοποιήθηκε σε ανύποπτο χρόνο.
Μικρά γκολ που αν συγκεντρωθούν σε ένα προσωπικό αρχείο, θα κάνουν τη διαφορά στην ψυχολογική μας διάθεση. Αλλά και θα φανούν απολύτως χρήσιμα σε μια πιθανότητα μελλοντικής αξιολόγησης από τον διευθυντή μας στο τέλος του χρόνου.
