Η ιστορία της φούστας τένις ξεκίνησε… με ένα σκάνδαλο!
Ήταν το μακρινό 1887, όταν στο γήπεδο του Wimbledon εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του τερέν, ακάλυπτοι οι γυναικείοι αστράγαλοι! Από τότε, μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν. Η φούστα του τένις έχει τη δική της ιστορία και ας δούμε τα βήματά της!
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Οι τενίστριες στο διάσημο πλέον σήμερα γήπεδο του Γουίμπλεντον της Μεγάλης Βρετανίας έπαιζαν με την «ενδεδειγμένη» αμφίεση της εποχής. Με άλλα λόγια με μακριά φορέματα με πιέτες, κολλητό μπούστο, κορσέ και τεράστιο καπέλα.
Άλλωστε, αυτές ήταν και οι προτροπές της Βασίλισσας Βικτώριας, που φημολογείται ότι συμβούλευε την πριγκίπισσα Μαρία-Λουίζα ως εξής: «Δοκίμασε τη νέα τρέλα του τένις, αγαπητό μου παιδί, αλλά με κόσμια αμφίεση, σαν να βγαίνεις περίπατο την Κυριακή».
Η Lottie Dod, όμως, έμελλε να αναδειχθεί όχι μόνο πρωταθλήτρια εκείνης της χρονιάς, αλλά και πρωταγωνίστρια του σκανδάλου! Γιατί; Απλώς, λόγω της προκλητικής αμφίεσης της για τα δεδομένα εκείνης της περιόδου, η οποία εμφανίστηκε με την ποδιά του σχολείου της που άφηνε ακάλυπτους τους… αστραγάλους!
Μερικές δεκαετίες αργότερα, οι τενίστριες άρχισαν να φορούν ανοιχτόχρωμα ρούχα, για να φθάσουμε στην επιλογή του λευκού, το οποίο είχε το πλεονέκτημα να αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ιδρώτα.
Ήταν η Charlotte Cooper Sterry, η πρωταθλήτρια του Γουίμπλετον, όταν το 1903 εμφανίστηκε με λευκή φούστα και μπλούζα, λέγοντας: «Αν παίζουμε τένις ντυμένες σαν να πηγαίνουμε σε garden- party, οι θεατές, δεν θα προσέχουν το παιχνίδι μας, αλλά το ντύσιμο μας».
Δύο χρόνια αργότερα, το 1905, άλλη μία επαναστάτρια τάραξε τα συντηρητικά νερά του Γουίμπλετον. Η May Sutton, εξαγρίωσε το κοινό όταν ξαναμμένη σε κάποια κρίσιμη φάση του παιχνιδιού, ανασήκωσε τα μανίκια του φορέματος της, μέχρι τους αγκώνες. Παρά τις διαμαρτυρίες του «βρετανικού πρωτοκόλλου», το κορίτσι από την Καλιφόρνια, αναδείχτηκε πρωταθλήτρια.
Πέρασε παραπάνω από μία δεκαετία από τότε για να γίνουν τα πρώτα βήματα προς τη μίνι φούστα του τένις που ξέρουμε σήμερα. Το 1919 , η Γαλλίδα Suzanne Lenglen, η «πριμαντόνα» του τένις, εμφανίστηκε με κοντή πλισέ φούστα, μπλούζα με εξίσου κοντά μανίκια, και χωρίς κορσέ ή μεσοφόρι και μάλιστα η όλη εμφάνισή της ήταν με την υπογραφή του διάσημου Γάλλου σχεδιαστή Jean Patou!
Μάλιστα, τα μαλλιά της τα συγκρατούσε μια φαρδιά μεταξωτή κορδέλα, η οποία μετέπειτα ονομάστηκε «κορδέλα Lenglen». Την ακριβώς επόμενη χρονιά η στολή αλλάζει ριζικά με τις φούστες να κονταίνουν πιο πολύ και τα μανίκια να εξαφανίζονται στις μπλούζες.
Στη δεκαετία του 1930, οι φούστες κονταίνουν έως το γόνατο, ενώ το λευκό χρώμα παίρνει τα σκήπτρα. Πλισέ και με από μαλακά υφάσματα γίνονται πιο πρακτικές για το άθλημα.
Το νέο σκάνδαλο, δεν αργεί πολύ ακόμη! Για μία ακόμη φορά, μία πρωταθλήτρια του τένις, η Αμερικανίδα Gerturde Morgan, εμφανίζεται στα τερέν το 1949 με κοντή φούστα και σόρτς στολισμένο με δαντέλα από το Βρετανό σχεδιαστή Ted Tinling και τα φλας των φωτογράφων παίρνουν φωτιά!
Τη δεκαετία του ’50, η μόδα στο τένις επιβάλει μπλουζάκια που τονίζουν το στήθος, ζακετάκια κεντημένα με λουλούδια και πολύ θηλυκές πλισές φούστες. Για να ακολουθήσει το στιλ του ’60, όπου η πλισέ φούστα ακολουθεί το στιλ των mods και τα ποπ χρώματα ή τα καρό γίνονται τάση.
Στη δεκαετία του ’60, η Lea Pericoli εμφανίζεται με μία φούστα που φέρει ανάγλυφα λουλούδια, ενώ σε πολλές άλλες αθλήτριες βλέπουμε μέχρι και πλαστικές διαφάνειες.
Στην ποπ δεκαετία του ’70 κυριαρχούν όχι τόσο οι φούστες, όσο τα σορτς και τα πόλο μπλουζάκια, ενώ τη δεκαετία του ’80, τα γυαλιστερά υφάσματα έρχονται στο προσκήνιο.
Παραδόξως τη δεκαετία του ’90, οι φούστες γίνονται πιο αθλητικές χάνοντας σταδιακά την τραβηγμένη, ίσως couture, αισθητική τους, ενώ τη δεκαετία του 2010 έως σήμερα αποκτούν και πάλι μία πιο θηλυκή πλευρά.
Έτσι, φτάσαμε στο σήμερα, που οι μίνι λευκές φούστες του τένις γίνονται ένα must τόσο στο γήπεδο του αθλήματος όσο και στο street style και σε πιο casual εμφάνιση!
