Χειμώνας με το… γάντι! Αυτή τη χρονιά τα γάντια επανέρχονται θριαμβευτικά!

Περισσότερο πρακτικά αξεσουάρ και λιγότερο εμβληματικά σύμβολα της μόδας, τα γάντια είναι μοναδικά στο είδος τους και κουβαλούν τη δική τους ιστορία αισθητικής και θηλυκής κουλτούρας.  Για τον φετινό χειμώνα επιστρέφουν κυρίως σε μακρύ μήκος θυμίζοντας βαμπ της δεκαετίας του ’20.

Από τη Δέσποινα Σάμψων

Αυτή τη σεζόν, τα γάντια και μάλιστα  επανήλθαν θριαμβευτικά υπενθυμίζοντας τον κομψό τους χαρακτήρα. Ιδιαίτερα τα μακριά γάντια, που  η επιστροφή δεν περνά απαρατήρητη. Καλωσορίζοντας τα νέα… 20s, επιστρέφουμε με μία τάση της μόδας στην “Jazz Age”!

Βολάν και φραμπαλάδες, έντονοι ώμοι και ιδιαίτερα ντεκολτέ, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που μας γυρνούν πίσω στη δεκαετία του 1920 και μαζί τους τα μακριά βραδινά γάντια! Ένα πολύ κομψό και θηλυκό αξεσουάρ φοριούνται, όχι μόνο σε επίσημες περιστάσεις, αλλά και σε fashionable looks.

Tα μακριά γάντια αποπνέουν αέρα άλλης εποχής και συνοδεύουν τέλεια τα αμάνικα φορέματά μας από το… πρωί! Συνδυάζονται υπέροχα με τα πλεκτά και τα παλτό μας, ακόμη δε καλύτερα με τις κάπες μας. Γάντια από μετάξι, βελούδο, δέρμα ή ακόμα και οργάντζα εντάσσονται σε preppy σύνολα με στέκες στα μαλλιά και εκτός από ασυναγώνιστη κομψότητα, προσφέρουν ζεστασιά.

(Δείτε τον τρόπο που θα τα φορέσετε σήμερα και όλο τον χειμώνα του 2020 στη photo gallery)!

Στο βάθος της ιστορίας

Αν και δεν είναι ξεκάθαρη η χρονική αφετηρία του αξεσουάρ, κάποιες ιστορικές αναφορές φτάνουν στα ομηρικά έπη ερμηνεύοντας ένα συγκεκριμένο σημείο στην Οδύσσεια που περιγράφει τον Λαέρτη στον κήπο του να φοράει γάντια για να προστατεύσει τα χέρια του.

Αργότερα, τον 10ο αιώνα, η καθολική εκκλησία καθιέρωσε τα γάντια στις παπικές στολές, τα οποία κοσμούνταν πολλές φορές με έναν σταυρό ως σύμβολο αγνότητας και αποτελούσαν προϊόν απαιτητικής χειροποίητης εργασίας.

Τον 13ο αιώνα, οι περισσότεροι πολεμιστές του Μεσαίωνα φορούσαν στις μάχες γάντια πανοπλίας. Καθώς, σταδιακά, ο οπλικός εξοπλισμός άλλαζε και τα ξίφη αντικαθίστανται από τα πυροβόλα, τα γάντια πέρασαν στην καθημερινή ενδυμασία.

Αρωματισμένα και πολυτελή γάντια

Ειδικές συντεχνίες κατασκευαστών στο Παρίσι στις οποίες μαθήτευαν για πέντε χρόνια οι τεχνίτες, έφτιαχναν χειροποίητες δημιουργίες από μετάξι, δέρμα ζώων κι ένα είδος μεταξωτού υφάσματος.

Η επεξεργασία των υλικών άφηνε μια βαριά μυρωδιά, πρόβλημα το οποίο σύντομα έλυσε η Αικατερίνη των Μεδίκων τον 16ο  αιώνα με την καθιέρωση των αρωματισμένων γαντιών.

Η ίδια εξάλλου είχε καταφθάσει στην Γαλλία από τη γενέτειρά της Φλωρεντία εισάγοντας πολλές νέες τάσεις. Ο προσωπικός της αρωματοποιός René le Florentin διέθετε στο προσωπικό του οπλοστάσιο μια ποικιλία από μυρωδιές – από απαλό γιασεμί μέχρι ένα ζεστό κεχριμπάρι. Σύντομα τα αρωματισμένα γάντια εξαπλώθηκαν ανάμεσα στη γαλλική βασιλική αυλή και τους κύκλους της ανώτερης τάξης.

Στην Αγγλία, αντίστοιχα η Ελισάβετ η Α΄ έδειξε εξαρχής την προτίμησή της για τα γάντια με την πλούσια διακόσμηση – μικρά κοσμήματα και πολύτιμα μέταλλα στόλισαν τα ζευγάρια με γάντια, με τα οποία η βασίλισσα τόνιζε την λεγόμενη ομορφιά των άκρων της, βάζοντας και βγάζοντας τα γάντια της.

Τα ήθη της εποχής του 1700 όριζαν ότι καμιά γυναίκα δεν μπορούσε να βγαίνει έξω από τον οίκο της χωρίς να έχει καλύψει τα χέρια της με γάντια – ειδικά καθώς τα φορέματα αποκτούσαν κοντά μανίκια.

Τα γάντια αποκτούσαν χρώμα και συνδυάζονταν με τις υπόλοιπες αποχρώσεις της εμφάνισης αλλά και την ώρα της ημέρας. Ταυτόχρονα, το αξεσουάρ αποκτούσε όλο κα μεγαλύτερο πρακτικό ενδιαφέρον: από την εγκληματολογία ή την οδήγηση αυτοκινήτων αγώνων, οι χρήσεις πολλαπλασιάζονταν.

Η άνοιξη των σχεδιαστών μόδας

Μεταπηδώντας στον σύγχρονο κόσμο, τα γάντια συνόδευαν την ανανεωμένη εμφάνιση της γυναίκας η οποία στη διάρκεια του μεσοπολέμου είχε ανθίσει. Το στυλ art deco της δεκαετίας του ’20 τόνιζε τις γεωμετρικές γραμμές και την αντίθεση των ραφών και υιοθετήθηκε από τη θρυλική σχεδιάστρια Elsa Schiaparelli, η οποία έδωσε σουρεαλιστική μορφή σε ένα ζευγάρι ψηλά γάντια με 20 κουμπιά ή σε ένα κοντό ζευγάρι με απλικαρισμένες ραφές και ζωγραφισμένα με κόκκινο νύχια.

Οι κοινωνικές αλλαγές και οι παγκόσμιοι πόλεμοι περιόρισαν την κοινωνική υποχρέωση των γυναικών να κυκλοφορούν με καλυμμένα τα χέρια τους. Το πρώτο κύμα του φεμινισμού αποδυνάμωσε τα κοινωνικά στερεότυπα και χρειάστηκε να επανέλθουν στη δεκαετία του ’50 τα νέα πρότυπα ομορφιάς για να αναβιώσουν τα απομεινάρια του περασμένου αιώνα.

Ο οίκος Christian Dior με το New Look τα περιλαμβάνει στην εικόνα που δίνει για τη θηλυκότητα και τη νέα γυναικεία φιγούρα. Ηθοποιοί γίνονταν την ίδια στιγμή αντικείμενα θαυμασμού και αντιγραφής από τις υπόλοιπες γυναίκες.

Αν η Μέριλιν φορούσε γάντια, τότε θα το έκαναν κι εκείνες. Ο σχεδιαστής William Travilla ήταν εκείνος που δημιούργησε τα ψηλά γάντια σε έντονο ροζ χρώμα για την ταινία «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθές» συνδυάζοντάς τα με τις σειρές από τα διαμαντένια βραχιόλια που άστραφταν στα χέρια της σταρ.

Μπορεί τα διαμάντια να αποδείχτηκαν οι καλύτεροι φίλοι μια γυναίκας, τα γάντια όμως δεν πήγαν πίσω στο συλλογικό υποσυνείδητο της γυναικείας σεξουαλικότητας. Κι ας θυμηθούμε τον θρυλικό λίκνισμα της Τζίλντα ( που στοίχειωσε το ανδρικό και όχι μόνο κοινό!

Στη δεκαετία του ’50 και στους κανόνες της, τα γάντια συνεχίζουν να υποδεικνύουν με έναν άχαρο, πολλές φορές, τρόπο, την κοινωνική θέση κάθε γυναίκας.

Απαραίτητα σε επίσημες εμφανίσεις γίνονται υποχρεωτικό αξεσουάρ στους περίφημους χορούς των ντεμπιτάντ στην Αμερική του 1954, μέσω των οποίων κορίτσια της ανώτερης τάξης συστήνονται στις τοπικές κοινωνίες με τουαλέτες και λευκά σατέν γάντια, προκειμένου να εντοπίσουν τον κατάλληλο γαμπρό.

Ευτυχώς, η δεκαετία του 60 ανατρέπει τη συντηρητική αυτή εικόνα και τα γάντια απλοποιούνται. Τα κεντήματα και οι υπερβολές περιορίζονται και απλές φόρμες σε ουδέτερες αποχρώσεις προτιμώνται όπως τα λευκά γάντια που επέλεγε η Πρώτη Κυρία της Αμερικής, Τζάκι Κένεντι για τις δημόσιες εμφανίσεις της.

Στην ταινία Breakfast at Tiffany’s, του 1961, η ηθοποιός Όντρεϊ Χέμπορν υιοθέτησε τα μαύρα ψηλά γάντια που της σχεδίασε ο σχεδιαστής Hubert de Givenchy για να αναδείξει το μικρό μαύρο φόρεμα με το οποίο χάζευε τη βιτρίνα του οίκου Tiffany.

Η χειραφέτηση… των γαντιών

Αποχαιρετώντας τα 60’s, οι γυναίκες βίωσαν το δεύτερο κύμα του φεμινισμού τη δεκαετία του ’70 απορρίπτοντας τα «πρέπει» στις εμφανίσεις τους. Το ανδρόγυνο look του Yves Saint Laurent που προβάλλεται μέσα από το Le Smoking tuxedo ανοίγει νέους ορίζοντες και δεν υποχρεώνει να συνδυάζουμε παπούτσια και τσάντες με τα γάντια μας. Οι ανδρικές γραμμές επανέρχονται και τα γάντια μετατρέπονται σε χειμωνιάτικο αξεσουάρ για την προστασία από το κρύο.

Η δεκαετία του ’80 προχωράει με νέες ανακαλύψεις – φλούο χρώματα, βάτες αλλά και με ένα κορίτσι στη μουσική βιομηχανία που θα επηρεάσει όλη τη μόδα με το στιλ της. Το material girl, Μαντόνα χάρη στην επιδραστική στιλίστρια και σχεδιάστρια κοσμημάτων Maripol θα φορέσει δαντελένια μαύρα γάντια – πολλές φορές αφήνοντας ακάλυπτα τα δάχτυλά της, δημιουργώντας ένα προσωπικό look που δεν είχε ξαναδεί το κοινό.

Το 1983 ο τραγουδιστής Μάικλ Τζάκσον παρουσιάζει ζωντανά στην τηλεόραση το χιτ Billie Jean από το πρώτο σόλο άλμπουμ του Thriller. Πέρα από τον χορό moonwalk και το μαύρο καπέλο fedora, φοράει το εμβληματικό λευκό γάντι κεντημένο με κρύσταλλα, που θα τον ακολουθήσει σε όλη του την καριέρα. Ένα δυνατό ποπ αξεσουάρ που μιλάει για εκείνον αποκαλύπτοντας περισσότερα από όσα έλεγε ο ίδιος μέσα από τα τραγούδια του.

Η υπέροχη επιστροφή

Σήμερα, πολλά χρόνια μετά τις αφίξεις και τις πρωτοποριακές ιδέες που διαμόρφωσαν τον τρόπο που φοράμε γάντια, το αξεσουάρ αποκτά κυρίαρχη θέση σε μια διάθεση μαξιμαλισμού και επιστροφής στο γκλάμουρ.

Ίσως ο Καρλ Λάγκερφελντ να είχε ανοίξει το δρόμο όταν φωτογραφιζόταν με τα γάντια του και έλεγε: «σύμφωνα με το πρωτόκολλο είναι σημαντικό να χαιρετάς κάποιον που φοράει γάντια».