Θα μπορούσαν οι ετικέτες στα ρούχα μας να μας βοηθήσουν να κάνουμε πιο πράσινες επιλογές;

Ακόμα κι αν θέλουμε να ψωνίζουμε πιο υπεύθυνα, η αναζήτηση των κατάλληλων σημάνσεων αποδεικνύεται ένα «ναρκοπέδιο», δεδομένου ότι δεν είναι ακόμη σαφείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένας αυξανόμενος αριθμός επώνυμων μαρκών, εισήγαγαν πρόσφατα την οικολογική σήμανση στα προϊόντα τους, περιγράφοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τα κάνουν καλύτερα για το περιβάλλον.

Από τη Μαρία Καλοπούλου

Οι ετικέτες των ρούχων και των αξεσουάρ μας θα πρέπει να περιλαμβάνουν σημάνσεις που αποδεικνύουν ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που τα κάνουν καλύτερα για το περιβάλλον, είτε πρόκειται για χρήση ανακυκλωμένων υλικών, πιστοποιήσεις βιολογικών υφασμάτων ή εξοικονόμηση νερού και ενέργειας.

Έτσι, κάποιες μάρκες αποφασίζουν να αναγράφουν στις ετικέτες τους τα  «διαπιστευτήρια βιωσιμότητας» όπως π.χ. το αποτύπωμα άνθρακα καλύπτοντας τις εκπομπές CO2 από το στάδιο των πρώτων υλών μέχρι το τέλος της ζωής των ρούχων τους ή των παπουτσιών τους.

Η παροχή παρόμοιων πληροφοριών είναι κρίσιμη για μπορούμε να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις στο μέλλον συλλογικά.

Η σήμανση προϊόντων με αυτόν τον τρόπο παρέχει ένα πολύ σαφές μήνυμα στους πελάτες και στον κλάδο γενικότερα. Για παράδειγμα, η συνεργασία μεταξύ της Allbirds και της Adidas που οδηγεί στην αποκάλυψη του αθλητικού παπουτσιού με τις χαμηλότερες εκπομπές άνθρακα στον κόσμο. Τα αθλητικά αυτά παπούτσια εκπέμπουν 2,4 κιλά άνθρακα ανά ζεύγος, ένα κλάσμα του αποτυπώματος ενός τυπικού ζευγαριού αθλητικών που «στοιχίζει» στο περιβάλλον 12,5 κιλά άνθρακα.

Οι εκπρόσωποι των δύο εταιρειών δήλωσαν: «Αυτό που έδειξε αυτή η συνεργασία είναι ότι δύο μάρκες που συνεργάζονται μπορούν να επιτύχουν πολύ περισσότερα, πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσε ο καθένας από εμάς μόνος του».

Οι ετικέτες βιωσιμότητας θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αλλαγή

Η συνεργασία με αυτόν τον τρόπο είναι ζωτικής σημασίας για να είναι αποτελεσματική η οικολογική σήμανση σε ολόκληρο τον κλάδο της μόδας.

Πέρα από αυτό, υπάρχει η ελπίδα ότι η ευρύτερη υιοθέτηση της επισήμανσης άνθρακα στον κλάδο θα δημιουργήσει έναν «αγώνα προς τα κάτω», οδηγώντας τις εταιρείες να μειώσουν τις εκπομπές τους πιο γρήγορα και να θεωρήσουν τον εαυτό τους πιο υπεύθυνο.

«Όταν η βιομηχανία τροφίμων υιοθέτησε ένα σύστημα αναλυτικών στοιχείων για το τι περιέχουν στις ετικέτες τους] έπρεπε αναγκαστικά να προσαρμόσουν τα προϊόντα τους προτού το αναγράψουν. Δούλεψαν με προσοχή για να διασφαλίσουν ότι τα προϊόντα τους ήταν καλύτερα πριν βγουν στον κόσμο με κόκκινη βαθμολογία, για παράδειγμα».

Φυσικά, οι εκπομπές CO2 είναι μόνο ένα μέρος της εικόνας όσον αφορά τον αντίκτυπο της μόδας στον πλανήτη. Θα πρέπει να υπάρχουν κι άλλα  διαπιστευτήρια στις ετικέτες σε σχέση με τα υλικά του, τον τρόπο κατασκευής του ενδύματος κ.λπ.

Ένα σύστημα επισημάνσεων για τη μόδα, το οποίο θα καλύπτει τομείς όπως τα υλικά, η κατασκευή, το αποτύπωμα ενδυμάτων και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, θα ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να κατανοήσουμε γενικά τι είναι αυτό που αγοράζουμε.

Η ανάγκη για ένα τυποποιημένο σύστημα

Ενώ ένα σύστημα επισημάνσεων θα μπορούσε να απλοποιήσει τα διαπιστευτήρια ενός ενδύματος για τους καταναλωτές. Η πρόκληση είναι να δημιουργηθεί ένα τυποποιημένο σύστημα που θα λειτουργούσε σε ολόκληρο τον κλάδο.

«Το κομμάτι της τυποποίησης είναι δύσκολο γιατί χρειάζεται οι εταιρείες να σας επιτρέπουν να έχετε πρόσβαση σε δεδομένα και πληροφορίες σχετικά με τις αλυσίδες εφοδιασμού τους ή να συνεργαστείτε μαζί τους για να συλλέξετε πραγματικά αυτά τα δεδομένα εξαρχής», λέει η Muter-Hamilton, πρόεδρος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Lab 2030 που ασχολείται με το θέμα. «Δεν έχουμε τόσα δεδομένα όσο άλλες βιομηχανίες, επειδή οι αλυσίδες εφοδιασμού της βιομηχανίας της μόδας δεν είναι απλές».

Το να συμμετάσχουν εταιρείες που δεν επιθυμούν να αποκαλύψουν τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις είναι ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο, γι’ αυτό πιθανότατα θα απαιτηθούν ρυθμίσεις, προκειμένου να εφαρμοστεί ένα πραγματικά αποτελεσματικό, τυποποιημένο σύστημα σε ολόκληρο τον κλάδο.

Υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο, γιατί ακόμα δεν μπορούμε να απαντήσουμε στη βασική ερώτηση: «Πώς μπορώ να ξέρω τι αγοράζω στην πραγματικότητα;