«Μαϊμού» ή αυθεντικό;
Περπατάτε στον δρόμο ή σε μια λαϊκή αγορά. Χαζεύετε και κάπου εκεί βλέπετε σκορπισμένες στο έδαφος ή πάνω σε έναν πάγκο τσάντες που σας τραβούν το μάτι. Οι τιμές τους… αυτό που λέμε τσάμπα, όμως πραγματικά σταθείτε και σκεφθείτε τι πάτε να αγοράσετε, αφού διαβάσετε τις πληροφορίες που ακολουθούν.
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Αγγίζετε την επιφάνεια μιας πλαστής Louis Vuitton ξέροντας ότι δεν πρόκειται για το γνήσιο δέρμα. Κοιτάτε τις αστραφτερές μεταλλικές λεπτομέρειες και τη χαϊδεύετε. Η αφή φυσικά δεν έχει να κάνει τίποτε με την αίσθηση πολυτέλειας και απαλότητας της αυθεντικής. Αλλά η τσάντα δύσκολα ξεχωρίζει από την πρωτότυπη, η δε τιμή της; Δεν ξεπερνά τα 25 ευρώ. Οπότε;
Είναι φυσικό να μπαίνετε στον πειρασμό να την αγοράσετε. Η τιμή δελεαστική, η απομίμηση σχεδόν τέλεια, και άλλωστε δεν βλάπτετε κανέναν. Αφήστε που μόνο εσείς το ξέρετε!
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Γνωρίζετε ότι η παραγωγή αυτών των τσαντών προέρχεται κατά γενική ομολογία από παράνομη απασχόληση και κατά κύριο λόγο από παιδική εργασία; Και δεν είναι μόνο αυτό.
Η παράνομη κατασκευή απομιμήσεων πολυτελών ειδών έχει τεράστιο κόστος στους μεγάλους οίκους που αναγκάζονται να δαπανούν εκατομμύρια ευρώ για να τις καταπολεμήσουν. Μόνο ο οίκος Louis Vuitton διαθέτει 40 δικηγόρους και 250 ντετέκτιβ που ασχολούνται με το θέμα αυτό, ενώ προϋπολογίζει περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να καταπολεμήσει τις «μαϊμούδες», ενώ ο οίκος Cartier έχει δηλώσει ότι ξοδεύει περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ για να «συλλάβει» τις απομιμήσεις των ρολογιών του… Η μάχη αυτή δεν έχει τέλος.
Αυτό είναι μόνο ενδεικτικό, αφού όλοι οι μεγάλοι οίκοι προσλαμβάνουν ειδικούς για να «τσιμπάνε» τις απομιμήσεις και μέσα από το διαδίκτυο, όπου επίσης υπάρχει ανάλογο πρόβλημα. Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι μόνο για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τα κράτη, τα οποία χάνουν εκατομμύρια από τη φοροδιαφυγή και το παραεμπόριο.
Παιδική εκμετάλλευση
Εκτός από την Ινδία, την Ταϋλάνδη, την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, τα περιστατικά παιδικής εργασίας εντοπίζονται κατά συρροή και σε μεγάλη έκταση στην Κίνα. Στην Κίνα όπου υπάρχουν εργοστάσια που παράγουν αποκλειστικά απομιμήσεις!
«Οι εργάτες» συνήθως δεν έχουν φτάσει καν ακόμη τα 16 τους χρόνια, ενώ βεβαίως, εργάζονται νυχθημερόν κάτω από πραγματικά άθλιες συνθήκες. Τα παιδιά αυτά συνήθως δεν μένουν με τις οικογένειες τους, δεν πηγαίνουν σχολείο, και η μόνη τους εκπαίδευση περιορίζεται στο να μάθουν να ράβουν και να συναρμολογούν.
Άλλωστε θεωρούνται ιδανικά, αφού τα χέρια τους είναι μικρά και ευέλικτα, ιδιαίτερα αν πρόκειται να συναρμολογούν -ας πούμε- μικρά εξαρτήματα σε ρολόγια «Cartier», «Bulgari», «Rolex»… Ζουν στην απόλυτη φτώχεια, κοιμούνται στο πάτωμα και τρέφονται με μια κούπα ρύζι ή ό,τι άλλο τους δίνουν.
Ανάλογη είναι και η εμπειρία των διωκτικών αρχών ακόμη και όταν πρόκειται για παράνομα εργοστάσια στον δυτικό κόσμο. Οι εργάτες που δουλεύουν εκεί είναι παράνομοι μετανάστες, χωρίς στον ήλιο μοίρα, αφού εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες, χωρίς κανένα δικαίωμα και συνήθως έγκλειστοι και απομονωμένοι.
Την επόμενη φορά, λοιπόν που θα βρεθείτε μπροστά σε μια «μαϊμού» τσάντα ή οτιδήποτε άλλο στον δρόμο, σταθείτε και σκεφθείτε. Τι ακριβώς αγοράζετε με αυτόν τον τρόπο και σε τι συνεισφέρετε.
Και κάτι ακόμη: Όταν αγοράζουμε ένα προϊόν πολυτελείας, ένα αυθεντικό προϊόν πολυτελείας, δεν αγοράζουμε μόνο τα εξαιρετικά υλικά του, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των ανθρώπων που το σκέφτηκαν, το σχεδίασαν και το εκτέλεσαν αλλά και έναν όμορφο μύθο. Όλα αυτά απουσιάζουν από τις απομιμήσεις.
