Μπορεί ο σωματότυπός σας να σας οδηγεί στο τσιμπολόγημα;
Οι ερευνητές στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Dexter – σε μία μελέτη δύο χρόνων – κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο σωματότυπος-μήλο είναι πιθανόν να έχει μεγαλύτερη τάση για διατροφικές διαταραχές.
Aπό τη Νικολέτα Γιαννοπούλου
Είναι ένα φαινόμενο που πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει ουκ ολίγες φορές! Ανοίγουμε μία μεγάλη σακούλα πατατάκια λέγοντας στον εαυτό μας ότι θα τσιμπήσουμε 2-3, και σε λίγο την έχουμε κατασπαράξει πριν καλά καλά το καταλάβουμε.
Χάνουμε τον έλεγχο
Μία κατάσταση που παρουσιάζεται πολύ συχνά ειδικά στις γυναίκες, κι αυτό γιατί οι συνήθειες του φαγητού είναι στενά συνδεδεμένες με την εικόνα του σώματός μας. Οι διατροφικές διαταραχές έχουν συνδεθεί με συναισθηματικές και πνευματικές αιτίες εδώ και πολλά χρόνια. Παρόλο ότι αυτό ισχύει ακόμη, μία νέα μελέτη που διενεργήθηκε από τους ερευνητές του Πανεπιστήμιου Drexel υποστηρίζει ότι ο σωματότυπός μας μπορεί να έχει κάποια επίδραση.
Τα πρώτα συμπεράσματα αυτής της έρευνας αποκαλύπτουν ότι «η κεντρική διανομή λίπους» – ή ό,τι ονομάζουμε ευρέως «σώμα σε σχήμα μήλου» – που έχει την τάση να συσσωρεύει το λίπος γύρω από το κέντρο του σώματος, μπορεί να αποτελεί έναν βασικό παράγοντα κινδύνου για να παρουσιαστούν «διαταραχές στο φαγητό», δήλωσε η καθηγήτρια και υπεύθυνη της έρευνας Laura Berner.
Η διανομή του λίπους και το συναίσθημα της πείνας
Οι ερευνητές παρακολούθησαν περίπου 300 γυναίκες μεταξύ 20 και 24 ετών για δύο χρόνια καταγράφοντας το ύψος, το βάρος και το συνολικό ποσοστό λίπους στο σώμα τους. Οι γυναίκες που συσσώρευαν λίπος γύρω από τη μέση και την κοιλιά και μάλιστα ανεξάρτητα από τη συνολική εικόνα του σώματός τους, όχι μόνο παρουσίαζαν μεγαλύτερο κίνδυνο για… τσιμπολογήματα αλλά στην πλειονότητά τους ήταν δυσαρεστημένες με την εμφάνιση του σώματός τους.
Βεβαίως, όπως εξηγεί η Laura Berner «Η σύνδεση ανάμεσα σε αυτόν τον τύπο σώματος και τις ακατάστατες διατροφικές συνήθειες δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη. Είναι πιθανόν ότι αυτή η διάταξη λίπους στο σώμα να σχετίζεται όχι μόνο με ψυχολογικούς παράγοντες αλλά και με βιολογικούς, όπως π.χ. με διαφοροποιήσεις στο πώς ένα τέτοιο σώμα πεινάει». Και συμπληρώνει: «Μπορεί θεωρητικά, αυτή η διανομή λίπους να διαφοροποιεί το συναίσθημα της πείνας και του κορεσμού και να κάνει ένα άτομο να χάνει τον έλεγχο με το φαγητό του».
