Έξι (πολύ πιο) ερωτικά βιβλία, πριν από τις 50 Αποχρώσεις
Πολύ πριν τις «50 Αποχρώσεις του Γκρι» υπήρχε «Η ιστορία της Ο» και πριν την Ε.Λ. Τζέιμς, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, η Αναΐς Νιν και ο Χένρυ Μίλερ που έγραψαν κλασσικά πλέον ερωτικά βιβλία. Για να θυμούνται οι μεγαλύτερες και να μαθαίνουν οι νεότερες.
Της Ελένης Λογοθέτη
Τα άπαντα του Μαρκήσιου ντε Σαντ
Τα σαδομαζοχιστικά παιχνίδια Κυρίου και Υποτακτικής των 50 Αποχρώσεων μοιάζουν παραμυθάκι του νηπιαγωγείου μπροστά στη Φιλοσοφία του Μπουντουάρ, τη Ζυστίν και του ανολοκλήρωτου έργου του Γάλλου αριστοκράτη συγγραφέα 120 Ημέρες στα Σόδομα. Ο όρος σαδισμός προέρχεται από το όνομά του Μαρκήσιου καθώς έγινε γνωστός για τη γενετήσια διαστροφή της απόλαυσης του φόβου, του τρόμου και του πόνου που προκαλούσε στις συντρόφους του. Και όλα αυτά στα τέλη του 18ου αιώνα.
Χένρι Μίλερ, «Τροπικός του Καρκίνου» (1934)
Οι ερωτικές επαφές ενός φτωχού συγγραφέα στο μποέμ Παρίσι με άλλα, μποέμ άτομα και οι οποίες περιλαμβάνουν σεξ με ανηλίκους και ομοφυλοφιλικές επιθυμίες, είναι το θέμα του βιβλίου. Τόσο η ιστορία όσο και οι ρεαλιστικές περιγραφές του Αμερικανού συγγραφέα έκαναν τις Αμερικανικές αρχές να απαγορεύσουν την κυκλοφορία του και ο Μίλερ έμπλεξε το ’60 σε μία σειρά δικών, βάσει της νομοθεσίας περί πορνογραφίας. Το βιβλίο δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1934 χρηματοδοτούμενο από την Αναΐς Νιν – σύντροφο για ένα διάστημα του Μίλερ και επίσης ερωτική συγγραφέα της εποχής. Σήμερα, ο «Τροπικός του Καρκίνου» θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας.
Αναΐς Νιν, «Το Δέλτα της Αφροδίτης» (δεκαετία 1940)
Αν και η Νιν έγινε γνωστή μετά θάνατον και έζησε τη ζωή μίας ανήσυχης, ταξιδιάρας ψυχής, έμεινε στη συνείδηση των γυναικών ως η συγγραφέας που κατάφερε να δημιουργήσει τη δική της «γλώσσα των αισθήσεων» και να γράψει «γυναικεία» ερωτική λογοτεχνία. Το Δέλτα της Αφροδίτης είναι μία συλλογή από 15 μικρές ιστορίες ερωτικού περιεχομένου (κάποιοι μίλησαν για πορνογραφία): ομοφυλοφιλικές επιθυμίες, σεξουαλική αυτοσυγκράτηση, παιδεραστία και αιμομιξία αναφέρονται στα διηγήματα που γράφτηκαν για έναν συλλέκτη και εκδόθηκαν μετά τον θάνατο της Νιν.
Ανδρέας Εμπειρίκος, «Ο Μέγας Ανατολικός» (1945 – 1951)
Αν και σήμερα διαβάζεται δύσκολα καθώς είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα, θεωρείται ισάξιο με τις 120 Μέρες στα Σοδόμα του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Δέκα ημέρες πάνω σε ένα υπερωκεάνιο, οι επιβάτες απολαμβάνουν τον έρωτα χωρίς όρια και σε όλες τις μορφές του – «από την ονείρωξη και τον αυνανισμό αρχινώντας, ως την επιδειξιομανία, τον ηδονοβλεπτισμό, τον λεσβιασμό, την παιδεραστία, την αιμομιξία, τον φετιχισμό, τον σαδισμό, τον μαζοχισμό, την κοπροφαγία και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου αποβλέποντας στην ικανοποίηση του ερωτικού ενστίκτου», όπως σχολίασε ο Οδυσσέας Ελύτης.
Πασκάλ Μπρυκνέρ, «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα», (1981)
Έχει χαρακτηριστεί μυθιστόρημα της “αγριότητας”. Μια σκοτεινή ιστορία πάθους και καταστροφής τριων ανθρώπων, με συγκλονιστικές στιγμές λαγνείας και σαρκικής εξάρτησης. Ο συγγραφέας θέτει το ερώτημα: Υπάρχουν όρια που αν ξεπεράσουμε δεν υπάρχει πια επιστροφή;
«Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα» έγιναν ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι το 1992, με πρωταγωνιστές τον Χιου Γκραντ και την Κριστίν Σκοτ Τόμας.
Και αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος.
Αν Ντεκλό, «Η ιστορία της Ο» (1954)
Η συγγραφέας περιγράφει την ερωτική υποταγή μίας γυναίκας στον εραστή της με τόσο βίαιες σκηνές βασανισμού και σαδομαζοχισμού, που την εποχή έκδοσης του βιβλίου θεωρήθηκε πως ο συγγραφέας είναι άνδρας. Η Ντεκλό υπέγραψε το βιβλίο ως Πολίν Ρεάζ και η Ιστορία της Ο ήταν το πρώτο και τελευταίο λογοτεχνικό της έργο. Λίγα λόγια για την υπόθεση; Η Ο, προκειμένου να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές επιθυμίες τού φίλου της, Ρενέ, πηγαίνει τρόφιμος στον πύργο Roissy, όπου λειτουργεί ιδιωτική σχολή σαδομαζοχισμού. Αφού εξοικειώνεται με τα μυστικά της τέχνης της οικειοθελούς ερωτικής υποταγής, η Ο μπαίνει στην υπηρεσία του πατρικού φίλου τού εραστή της, Σερ Στέφεν και του εκπληρώνει κάθε επιθυμία. Ο Σερ Στέφεν που είναι ιδιαίτερα απαιτητικός και σκληρός στα βίτσια του κερδίζει την αγάπη της Ο, η οποία αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές της και να επεκτείνει τις γνώσεις της. Η τελική εξέταση είναι ένα πυρακτωμένο τατουάζ του μονογράμματος της στο σώμα της ως απόδειξη των ειλικρινών αισθημάτων της… Ποιος Γκρέι;
Η ιστορία της Ο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1975 σε σκηνοθεσία Just Jaeckin και έγινε κλασική του γαλλικού ερωτικού κινηματογράφου.
