Ο παράξενος μεσιέ Μπρουνό
Τα μυστικά άραγε χρωματίζουν τη ζωή ή της αφαιρούν πολύτιμες αποχρώσεις της; Υπάρχουν παραμύθια για παιδιά. Κι άλλα που καλό θα ήταν να τα διαβάσουν κι οι μεγάλοι. Ο… παράξενος μεσιέ Μπρουνό θαρρώ πως έχει κάτι να πει σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας…
Από την Άννα Ραβανού
Παράξενο πώς, την περασμένη Κυριακή είχα καλέσει φίλες στο σπίτι, να στολίσουμε μαζί το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Παράξενο, γιατί είχα χρόνια να στολίσω και φέτος όχι απλώς είχα διάθεση, αλλά η διάθεση αυτή περιελάμβανε και αγαπημένα μου πρόσωπα. Πρόσωπα που γνωρίζουν τα μυστικά μου. Κι εγώ τα δικά τους. Κάποια, τουλάχιστον.
Το παραμύθι της Μαρίας Κλίνη βρισκόταν πάνω στο μπράτσο του καναπέ. Μπορεί, απλώς, να ξέμεινε εκεί. Μπορεί, πάλι, το υπέροχο εξώφυλλό του να μου ταίριαζε στον χώρο. Ποιος ξέρει… Κάθε μία που κατέφθανε, πάντως, το «καμάκωνε» με το βλέμμα της, το έπιανε στα χέρια της, το ξεφύλλιζε και μετά αναφωνούσε: «τι υπέροχη εικονογράφηση!». Τρεις αυτές και μία εγώ, δεν μπορεί να είναι τυχαίο που τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικά γούστα, λατρέψαμε τις ζωγραφιές του Αλκιβιάδη Γκέσκου…
Εκείνες, βέβαια, δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τον μεσιέ Μπρουνό και την ιστορία του – οι μπάλες και τα λαμπάκια εξέφραζαν πιεστικά την ανυπομονησία τους να λάβουν τη θέση τους. Κι εγώ που τον «γνώρισα», μπορώ να σας πω πως είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, με μία συνηθισμένη εμφάνιση, που ζει σε μια συνηθισμένη γαλλική κωμόπολη και κάνει μια συνηθισμένη δουλειά. Αυτό, όμως, που κάνει τον μεσιέ Μπρουνό παράξενο είναι πως κάθε φορά που «μαρτυράει» ένα μυστικό -λόγω ανάγκης, παρορμητισμού ή αθωότητας- ένα χρώμα εξαφανίζεται από την πόλη που ζει. «Ξεφουρνίζει» το πρώτο, πάει το μοβ – να και τα βαμμένα μαλλιά της γιαγιάς που ξαναγίνονται άσπρα. Λέει το δεύτερο, εξαφανίζεται το κόκκινο – με το χρώμα του αίματος να «αποχωρεί» όλοι οι κάτοικοι της πόλης του γίνονται ξαφνικά… γαλαζοαίματοι! Όταν έρχεται η ώρα της αποκάλυψης του τρίτου μυστικού, το κίτρινο κάνει «φτερά» – και μπορεί τα καναρίνια να μην χάνουν τα δικά τους, χάνουν όμως, μαζί με το χρώμα τους, και το κελάηδημά τους. Και κάπως έτσι πάει η δουλειά, μέχρι που η ζωή γίνεται ασπρόμαυρη. Υπάρχει, όμως, ένα μυστικό που αν αποκαλυφθεί, ίσως και να της ξαναδώσει χρώμα…
Υπάρχουν τα μυστικά που μας εμπιστεύονται και εμείς οφείλουμε να τα διαφυλάξουμε ως θησαυρό. Υπάρχουν, όμως, και τα μυστικά τα δικά μας, που είναι θησαυρός μόνο όταν αποκαλύπτονται. Γιατί μόνο τότε φέρνουν την πολύτιμη απελευθέρωση που χρειαζόμαστε. Γι’ αυτό μην πτοηθείτε που αυτό είναι ένα παραμύθι για παιδιά έως 12 ετών. Διαβάστε το μαζί τους κι ίσως κάτι να αποκομίσετε κι εσείς…
* Η Μαρία Κλίνη είναι πολιτικός μηχανικός που στον ελεύθερο χρόνο της βγαίνει από τον κόσμο των μεγάλων, «βουτάει» σ’ εκείνο των παιδιών και γράφει ιστορίες. «Ο Παράξενος μεσιέ Μπρουνό» είναι η πρώτη που εκδίδεται και κυκλοφορεί από την Ήρα Εκδοτική.
