David Foox: προκλητικός και ονειροπόλος

photo: Adam Allegro

Πώς η Τέχνη μιμείται την καθημερινότητα στη ζωή ενός καλλιτέχνη; Την απάντηση αποκωδικοποιεί για χάρη μας ένας επιτυχημένος εικαστικός με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Συνέντευξη στη Βάνα Αντωνοπούλου

«Φρέσκος» από τα εικαστικά δρώμενα της Art Basel στο Μαϊάμι και έτοιμος να αλλάξει οτιδήποτε κακώς κείμενο στον κόσμο γύρω του, ο David Foox απολαμβάνει την αναγνώριση που του χαρίζουν μία σειρά από προσωπικές εκθέσεις αλλά και το ενδιαφέρον των εραστών της Τέχνης –μια σχέση «πάθους» που ξεκίνησε με τα ιδιαίτερα μικρογλυπτά-σχόλιο πάνω στο εμπόριο οργάνων «Organ Donor» και συνεχίστηκε με την παιχνιδιάρικη συλλογή έργων «The Year of the Rabbit» και πρωταγωνιστές… κουνέλια.

Απεικονίζοντας συνήθως θέματα ταμπού (από τον Βούδα και συγκεκριμένους τύπους όπλων μέχρι τους Σαμουράι και εθνικά νομίσματα), ο ταλαντούχος κύριος Foox περιορίζεται μονάχα από ένα πράγμα: πόσο από τον εαυτό του είναι διατεθειμένος να «χαρίσει» στον κόσμο. Και γνωρίζοντάς τον, θα έλεγα ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα…

Τι σε εμπνέει;

Η έννοια της δημιουργίας –το γεγονός ότι είμαστε μικροί κόκκοι ζωής και σιγά σιγά δημιουργούμε τάξη από το χάος. Κυρίως εμπνέομαι από την ομορφιά. Από μια «χρηστική» ομορφιά που όχι μόνο έχει ωραία εμφάνιση αλλά ταυτόχρονα ξυπνά το πνεύμα –κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το μεγαλύτερο Καλό.

Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής στα έργα σου;

Η μαγεία ή, σε μικρότερο βαθμό, ο συμβολισμός, η μυθική μελέτη των συμβόλων καθ’ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Μοιάζει με την αλχημεία χωρίς όμως τη χρήση εκρηκτικών/εύφλεκτων/διαβρωτικών υλικών.

Ποιο είναι το θέμα της νέας σου δουλειάς;

Όσον αφορά στη φετινή Art Basel, η δουλειά μου περιστρέφεται γύρω από τον αρχαιοελληνικό Ποσειδώνα και τον ρωμαίο Νεπτούνους (Neptunus) –δύο πλευρές του ίδιου αρχαίου θεού, του ίδιου νομίσματος. Κατά συνέπεια, όλα μου τα έργα έχουν μπλε αποχρώσεις, χρώματα και ζώα του ωκεανού, αλλά όχι γοργόνες. Τουλάχιστον όχι ακόμη!

Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η τέχνη σου;

Είμαι αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, οπότε υπό μία έννοια έμαθα με δυσκολία πώς να ζωγραφίζω. Φυσικά πλέον και οι τεχνικές μου γνώσεις έχουν αυξηθεί και ο χρόνος που αφιερώνω σε ένα έργο έχει αλλάξει, οπότε νιώθω ότι έχει βελτιωθεί και η ποιότητα της δουλειάς μου. Η δουλειά μου είναι πιο βαθιά, πιο ουσιαστική και πιο χαρούμενη. Η Τέχνη μου έχει πια λιγότερο να κάνει με καταπιεσμένο θυμό και περισσότερο με εγκλωβισμένη αγάπη.

Συμφωνείς ότι η Τέχνη βρίσκεται παντού –από τις διαφημιστικές καμπάνιες μέχρι τα εξώφυλλα δίσκων και περιοδικών;

Σίγουρα υπάρχουν άσχημα αλλά και υπέροχα πράγματα να δει κανείς γύρω μας. Οι περισσότερες διαφημίσεις κατά τη γνώμη μου είναι τρομακτικές. Αν μπορούσα για μια ημέρα να γίνω art director του κόσμου, θα μεταμόρφωνα τα πάντα σε γραμματοσειρές Bauhaus, σε αυστηρά γεωμετρικά σχήματα, σε χρώματα και… μονόκερους! Από την άλλη, όμως, τα επιχειρηματικά λογότυπα είναι ένα είδος μαγικών συμβόλων που εμπεριέχουν την ίδια την ουσία τής κάθε εταιρείας και με την πάροδο του χρόνου συγκεντρώνουν δύναμη και φήμη. Κατά την άποψή μου, τα επιχειρηματικά λογότυπα είναι πανέμορφα αλλά μια διαφήμιση για πάνες ενηλίκων, για παράδειγμα, είναι γκροτέσκ.