Hedy Lamarr: H “Aγία” του κινηματογραφικού soft porn

Τι σχέση μπορεί να έχει μια Τσέχα ηθοποιός πριν από 80 χρόνια με τη σημερινή ταινία «50 αποχρώσεις του Γκρι»; Η Hedy Lamarr, τόλμησε στα 18 της να γυρίσει την πρώτη κινηματογραφική σκηνή γυναικείου οργασμού κάτι που την ανάγκασε να αλλάξει ακόμη και το όνομά της.

Aπό τη Μαρία Αγγελακοπούλου

«Άσεμνο και ηθικά επικίνδυνο», «Ακατάλληλο, ανήθικο και λάγνο», «Υπερβολικά παράτολμο». Κριτικές για το «50 αποχρώσεις του Γκρι;» Κι όμως, όχι. Αυτά είναι επικριτικά σχόλια τα οποία εισέπραξε η ταινία «Ecstasy», η οποία πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους το 1933!

Η τσέχικη ταινία ήταν η πρώτη, μη πορνογραφικού περιεχομένου, που περιλάμβανε τη σκηνή μίας γυναίκας να έρχεται σε οργασμό στην οθόνη και εκτόξευσε την 18χρονη Hedy Kiesler στη θέση μιας παγκόσμιας διασημότητας.

Στην ταινία η Kiesler – η οποία αναγκάστηκε αργότερα να αλλάξει το όνομά της σε Hedy Lamarr, στην προσπάθειά της να αποστασιοποιηθεί από το φιλήδονο ξεκίνημά της- , έπαιξε την Εύα, μια νεαρή γυναίκα παντρεμένη με έναν πολύ μεγαλύτερό της άντρα, που τυγχάνει να είναι σεξουαλικά ανενεργός.

Μια μέρα, ενώ κολυμπούσε γυμνή σε μια λίμνη, το άλογό της ξεφεύγει με τα ρούχα της πιασμένα στη σέλα του. Η γυμνή Εύα κυνηγάει το άλογο στην εξοχή σε μια σκηνή που θεωρείται σκανδαλώδης για το «γυμνό», αλλά πολύ λιγότερο σε σχέση με το τι ακολουθεί. Το γυμνό κυνηγητό την οδηγεί σε ένα γεροδεμένο νεαρό άντρα τον οποίο αργότερα παίρνει στο κρεβάτι της.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι η Εύα έχει αποχωρήσει από τον χωρίς πάθος γάμο της, αλλά πρακτικά δεν έχει χωρίσει. Όταν λοιπόν συνευρίσκεται με τον νεαρό εραστή της, η πράξη της αποτελεί μοιχεία, η οποία το 1933 αποτελούσε αιτία δημόσιας κατακραυγής, τόσο όσο και η σεξουαλική περφόρμανς της στην προηγούμενη ταινία.

Στη σκηνή του σεξ – που φυσικά είναι αρκετά ήπια για τα σημερινά δεδομένα, η κάμερα περνάει από το χέρι της που χαϊδεύει το χαλί, στις πέρλες του κολιέ της που τρέμουν σύμφωνα με την έκσταση της στιγμής (δηλαδή του οργασμού). Η σκηνή τελειώνει, φυσικά, με ένα τσιγάρο.

Η ταινία έλαβε, όπως και το «50 αποχρώσεις του Γκρι», δύο είδη αντιδράσεων. Υπήρξαν εκείνοι που γοητεύτηκαν από την «ηδονική ομορφιά» της ταινίας και το θεώρησαν “art-house” ταινία (δηλ. σοβαρά καλλιτεχνική ταινία, συχνά ερασιτεχνική που δεν προορίζεται για μαζικό κοινό).

Υπήρξαν όμως και άλλοι που δεν την εκτίμησαν ως καλλιτεχνικό αριστούργημα. Ο Πάπας την αφόρισε στην εφημερίδα του Βατικανού, ο σύζυγος της πρωταγωνίστριας φρόντισε να καταστρέψει ό,τι αντίγραφο έβρισκε και η Καθολική Λεγεώνα Ευπρέπειας την καταδίκασε.

Η ταινία έφτασε στις ΗΠΑ 7 χρόνια αργότερα και προβλήθηκε σε περιορισμένο αριθμό κινηματογράφων αυτούσια, χωρίς λογοκρισία στο γυμνό ή στη σκηνή του σεξ μέχρι που κατατάχθηκε με το σύστημα MPAA το 1968. Η Kiesler, αργότερα Lamarr, έφυγε επίσης στην Αμερική, ξεφεύγοντας από τον –συμπτωματικά- Ναζί σύντροφό της.

Ενώ είναι αρκετά δελεαστικό να κατονομάσουμε την Lamarr πρωτοπόρο της γυναικείας σεξουαλικότητας, αργότερα η ίδια δήλωσε ότι ήταν απλά μια νεαρή έφηβη ηθοποιός που δεν ήξερε στην πραγματικότητα σε τι έμπλεκε όταν πήρε τον ρόλο.

Ενώ η Lamarr δεν ήταν η πιο ταλαντούχα ηθοποιός της εποχής της, ήταν πολύ δύσκολο για εκείνη να την πάρουν στα σοβαρά πέρα από την ηθοποιία. Η ομορφιά της σχεδόν της απαγόρευε κάθε αναγνώριση για το μυαλό της.

Σε συνεργασία με τον συνθέτη George Antheil, ανακάλυψε μια τεχνολογία κρυφής επικοινωνίας μέσω μιας συσκευής «αναπήδησης συχνοτήτων», που επέτρεπε την απόκρυψη τηλεκατευθυνόμενων τορπιλών από τα εχθρικά ραντάρ.

Αν και δεν πρόλαβαν να την χρησιμοποιήσουν στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, έπαιξε σημαντικό ρόλο αργότερα στον Ψυχρό Πόλεμο και την αντιμετώπιση της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα.

Η Hedy Lamarr, η οποία απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 85 ετών, συνέβαλε στη δημιουργία του κόσμου του σύγχρονου κινηματογράφου, όπου η Ντακότα Τζόνσον μπορεί τώρα (ευτυχώς ή δυστυχώς) να δεθεί, να φιμωθεί και να μαστιγωθεί στην οθόνη, 80 χρόνια αργότερα.

Κατάφερε όμως και με την ευρεσιτεχνία της να ανοίξει τον δρόμο για το Wi-Fi, [ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ] το Bluetooth και τις τεχνολογίες της κινητής τηλεφωνίας. Αν και τιμήθηκε πολύ αργότερα για τα τελευταία της κατορθώματα, έζησε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της με τις επιπτώσεις του προηγούμενου.