Lindsey Addario: Από τις παγκόσμιες συρράξεις στη μητρότητα

Η βραβευμένη με Pulitzer φωτορεπόρτερ και ανταποκρίτρια πολέμου Lindsey Addario, μιλάει για τη μητρότητα και διηγείται την ιστορία της μέσα από το νέο της βιβλίο «It’s What I Do: A Photographer’s Life of Love and War», ρίχνοντας φως σε σκοτεινές πλευρές της ανθρωπότητας.

Επιμέλεια: Μαρία Αγγελακοπούλου

Η Addario έχει κερδίσει ένα βραβείο Pulitzer για τη Διεθνή Ανταπόκριση και μια MacArthur “Genius Grant” υποτροφία. Οι φωτογραφίες της δημοσιεύονται στους New York Times, το National Geographic και το περιοδικό TIME. Έχει εμφανιστεί στην “Top 20 Power List” της Όπρα Γουίνφρεϊ. Έχει κακοποιηθεί, τραυματιστεί και υποστεί την απώλεια φίλων και συνεργατών στο πεδίο της μάχης. Μιλάει τρεις γλώσσες, έχει ζήσει στο Δελχί, την Κωνσταντινούπολη και την πόλη του Μεξικό αλλά τώρα αποκαλεί «σπίτι» της το Λονδίνο.

Θα αναρωτιόταν λοιπόν εύλογα κανείς, ποια είναι αυτή η αμαζόνα που παρελαύνει σε ολόκληρη την υφήλιο παράγοντας τη μία αναπάντεχη εικόνα μετά την άλλη, παίρνοντάς τα όλα με μια δρασκελιά της και που διηγείται τις ιστορίες της από την εγκυμοσύνη της στη Σενεγάλη, τις εμπειρίες της στη Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν, την Κένυα και το Μογκαντίσου;

Η πιο δύσκολη δουλειά; Να είσαι μητέρα!

Κατ’ αρχήν, με 1,54μ. ύψος, την Addario δεν τη λες και αμαζόνα. Και σε αντίθεση με αρκετούς ξένους ανταποκριτές και πολεμικούς ρεπόρτερ, είναι πολύ ξεκάθαρη, καθόλου εκφοβιστική και απίστευτα αδιάφορη στο να κάνει φιγούρα.

«Η δυσκολότερη δουλειά που είχα ποτέ; Το να είμαι μητέρα!» λέει. «Πραγματικά! Και δεν το λέω μόνο για την προσπάθεια να ισορροπήσεις μεταξύ του επαγγελματισμού και της μητρότητας, παρόλο που είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Αλλά το να είσαι μητέρα είναι ήδη αρκετά δύσκολο…Κάνει την πολεμική φωτογραφία να μοιάζει πανεύκολη!».

Αξιοπιστία και πάθος

Οι φωτογραφίες της δεν είναι απλά εκπληκτικές λόγω του περιεχομένου τους αλλά επίσης χάρη στη σύνθεση και το χρώμα τους. Είναι πλέον γνωστή ευρέως ως μία από τους πιο αξιόπιστους και αναγνωρισμένους φωτορεπόρτερ των τελευταίων 15 χρόνων, χάρη στην ακλόνητη αφοσίωσή της στη δουλειά της. «Ήμουν τόσο πορωμένη όλα αυτά τα χρόνια» εξηγεί. «Βλέπω τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν με τη ζωή τους και αυτό μου μοιάζει πολύ περισσότερο εξουθενωτικό. Είναι όμως δύσκολο για μένα να αφήνω τον γιο μου για να πάω στη δουλειά. Στην αρχή έπρεπε να πιέζομαι γιατί ήξερα ότι εάν δεν το έκανα, θα ήμουν χειρότερη μητέρα και δεν θα ήθελα να ήμουν τέτοιο πρότυπο. Έπρεπε να αλλάξω τις εργασιακές μου συνήθειες, οπότε δεν φεύγω τόσο συχνά και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν γυρίζω σπίτι όμως, βρίσκομαι στο σπίτι. Δεν έχω κανένα είδους τελετουργικό. Μπαίνω απλά ξανά πίσω στη ζωή μου».

Το βιβλίο της «It’s What I Do: A Photographer’s Life of Love and War», αποτελεί αυτοβιογραφία και από τη στιγμή που βγήκε έχει προταθεί για ταινία με σκηνοθέτη τον Steven Spielberg και πρωταγωνίστρια την Jennifer Lawrence. Μοιάζει ένας αιώνας από τις συγκρούσεις και τα μαρτύρια που περιγράφει η Addario στο βιβλίο της. «Ήταν κατά του ενστίκτου μου η συγγραφή αυτού του βιβλίου. Έμοιαζε ναρκισσιστικό και εγωκεντρικό, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι οι εμπειρίες μου μπορούν να δείξουν τι κάνουν οι δημοσιογράφοι και εάν η ταινία και το βιβλίο μπορούν να ρίξουν φως σε συγκεκριμένα πράγματα, τότε είμαι ευτυχισμένη. Αυτός είναι ο στόχος».

Δείτε Επίσης

Γιατί η μητρότητα είναι τόσο πιο δύσκολη σήμερα; Δεν το φαντάζεστε και δεν έχετε αποτύχει!

Αυτός ήταν άλλωστε ο στόχος της από την αρχή. Να φέρει στο φως ό,τι συχνά παραμένει στο σκοτάδι: Καρκίνος του μαστού στην Ουγκάντα, θύματα βιασμού στη Δημοκρατία του Κονγκό, Σύριες πρόσφυγες στην ηλικία των 13 να εξαναγκάζονται σε κανονισμένους γάμους.

Οπότε πώς διαλέγει η Addario πού να πάει; Δεν χρειάζεται καν να σκεφτεί πριν απαντήσει : «Εάν μπορώ να προσφέρω μια μοναδική οπτική κάπου, τότε εκεί θα πάω». Άλλωστε, «It’s what she does».

«It’s What I Do: A Photographer’s Life of Love and War», Penguin Press