Οι γυναίκες στις Ολυμπιάδες: Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους!
«Μια γυναικεία Ολυμπιάδα είναι αδιανόητη: είναι μη πρακτική, αντιαισθητική και λανθασμένη». Γοητευτικό, σωστά; Έτσι εκφράστηκε ο Pierre de Coubertin το 1914, κατά την επίσημη έναρξη των Αγώνων της Στοκχόλμης. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, γυναίκες συμμετείχαν για πρώτη φορά στους Αγώνες του Παρισιού. Ας δούμε τι έχει μεσολαβήσει από τότε μέχρι σήμερα.
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Η συμμετοχή των γυναικών στον αθλητισμό έχει μια μακρά ιστορία που χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα, ωστόσο, το ταξίδι έχει σηματοδοτηθεί επίμονα από τρομερές προκλήσεις.
Σε όλη την ιστορία, οι γυναίκες αθλητές έχουν αγωνιστεί με ανισότητες στη δημοτικότητα σε σύγκριση με τους άνδρες ομολόγους τους. Έχουν υποστεί άνιση χρηματοδότηση, καθώς και ανοικτές διακρίσεις και ακόμη και σεξισμό. Επιπλέον, οι γυναίκες έχουν υποεκπροσωπηθεί έντονα.
1900
Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες στους οποίους συμμετείχαν αθλήτριες ήταν οι Αγώνες του 1900 στο Παρίσι. Η Hélène de Pourtalès από την Ελβετία έγινε η πρώτη γυναίκα που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έγινε η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης, ως μέλος της νικήτριας ομάδας στον πρώτο αγώνα ιστιοπλοΐας 1 έως 2 τόνων στις 22 Μαΐου 1900.
Η Βρετανίδα Charlotte Cooper έγινε η πρώτη γυναίκα ατομική πρωταθλήτρια κερδίζοντας τον διαγωνισμό τένις απλού γυναικών στις 11 Ιουλίου. Το τένις και το γκολφ ήταν τα μόνα αθλήματα όπου οι γυναίκες μπορούσαν να αγωνιστούν σε ατομικούς κλάδους.
Μόλις 22 γυναίκες αγωνίστηκαν στους Αγώνες του 1900, το 2,2% όλων των αγωνιζομένων. Παράλληλα με την ιστιοπλοΐα, το γκολφ και το τένις, οι γυναίκες αγωνίστηκαν και στο κροκέ.
1922
Χάρη στην Alice Milliat, οι γυναίκες είχαν για πρώτη φορά τους δικούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1922. Η Γαλλίδα, μια ελάχιστα γνωστή φυσιογνωμία του γυναικείου αθλητισμού, διοργάνωσε αυτούς τους Αγώνες στο Παρίσι, στο στάδιο Pershing (12ο διαμέρισμα), επειδή είχε στενοχωρηθεί για την απουσία γυναικών κατά τη διάρκεια των διεθνών αθλητικών αγώνων. Οι αγώνες τελικά δεν αναγνωρίστηκαν από τη ΔΟΕ.
1972
Κρύβεσαι για να τρέξεις Μαραθώνιο; Αυτό συνέβαινε πριν από το 1972, όταν η Βοστώνη ήταν η πρώτη που δέχτηκε γυναίκες. Και μόλις επτά χρόνια αργότερα ακολούθησε ο μαραθώνιος του Παρισιού και επέτρεψε στις δρομείς να ξεκινήσουν. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μόλις… το 1984 η διοργάνωση ήταν προσβάσιμη στις γυναίκες.
2012
Μόλις το 2012 η γυναικεία πυγμαχία εντάχθηκε (επιτέλους) στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Και αυτή ήταν η πρώτη χρονιά οι γυναίκες μπορούσαν να αγωνιστούν σε όλα τα αθλήματα. (Πηγή: Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή}.
Ισχνό ποσοστό προπονητριών
Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο του 2021, οι γυναίκες αντιπροσώπευαν μόνο το 13% των προπονητών, όλων των εθνικοτήτων μαζί. Στους προηγούμενους Αγώνες, στο Ρίο το 2016, το ποσοστό αυτό ήταν 11%.
(Πηγή: Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή)
Ποσοστό 49,4
Αυτό είναι το ποσοστό των αθλητριών που θα φορέσουν τα χρώματα της Γαλλίας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024. Αυτό είναι σχεδόν το ισοδύναμο που επιτεύχθηκε στη γαλλική αθλητική αποστολή, με 282 γυναίκες και 289 άνδρες.
Οι 269 γυναίκες αθλήτριες των ΗΠΑ του 2012
Στους Αγώνες του Λονδίνου το 2012, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν 269 γυναίκες και 261 άνδρες. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Οι Αγώνες του Λονδίνου έχουν επίσης το παρατσούκλι «The Parity Games» από ακτιβιστές για την ισότητα των φύλων! Ενώ φέτος, θα υπάρχουν 314 γυναίκες που θα αγωνιστούν για τα χρώματα των Ηνωμένων Πολιτειών, σε σύγκριση με 278 άνδρες. Μπράβο κυρίες!
Μόλις… δύο!
Το 2016, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, μια ομάδα προσφύγων αθλητών συμμετείχε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ανάμεσά τους, δύο γυναίκες: η Anjelina Nadai Lohalith ήταν 21 ετών και είχε εγκαταλείψει το Νότιο Σουδάν. Θα έτρεχε τα 1.500 μέτρα
Η Rose Nathike Lokonyen, 23 ετών, επίσης από το Νότιο Σουδάν, ήταν στη γραμμή εκκίνησης για τα 800 μέτρα. Φέτος, στο Παρίσι, η προσφυγική Ολυμπιακή ομάδα αποτελείται από 37 αθλήτριες.
Διπλάσιες γυναίκες!
Από τους 4.400 αθλητές που αγωνίζονται για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, οι 1.859 αναμένεται να είναι γυναίκες, σύμφωνα με δελτίο τύπου της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (IPC). Αυτό είναι τουλάχιστον 77 περισσότερες από ό,τι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021.
