Σοφία Δημοπούλου: «Ο δρόμος απαιτεί θέληση!»

«Ο δρόμος για εμάς τις γυναίκες είναι ανοιχτός, αρκεί να υπάρχει θέληση και όραμα» λέει σε μία αποστροφή του λόγου της η Σοφία Δημοπούλου. Πολιτικός μηχανικός, επιχειρηματίας, συγγραφέας, συνδυάζει την πολυσχιδή επαγγελματική της πορεία με τον ρόλο τής συντρόφου και της μητέρας. Με αφορμή το τέταρτό της βιβλίο «Η ζωή απέναντι» μας μιλά για τις σκέψεις της, τις εμπειρίες και την άποψή της για τη σημερινή γυναίκα.

Συνέντευξη στην Mαρία Καλοπούλου

Εμφανίστηκε το 2012 με το βιβλίο της «Lapis lazuli, η πέτρα που λείπει», ακολούθησαν το «Άλμα θα πει ψυχή», το «Σε σωστή ώρα νυχτώνει» το 2014 και την περασμένη χρονιά το νέο της μυθιστόρημα «Η ζωή απέναντι». Άνθρωπος συγκροτημένος αλλά και τολμηρός αποδεικνύει ότι διαθέτει μία στιβαρή γραφή όσο και προσωπικότητα, χαράζοντας μία σταθερή πορεία  πλέον και στη γραφή της. Όπως στο καινούριο της μυθιστόρημα που παίζει με τη λέξη «ζωή». Υπάρχει η Ζωή, η απέναντι γειτόνισσα, που παρατηρεί τους κεντρικούς ήρωες από μακριά αλλά επεμβαίνει καθοριστικά κι αθόρυβα στην εξέλιξη της ιστορίας. Και έπειτα, υπάρχει και η ζωή ως έννοια, ως βίωμα. Αλλιώς τη ζούνε οι ήρωές μας τη ζωή τους και διαφορετικά τη βιώνουνε μέσα τους. Είναι σαν να νιώθουν ότι κάτι τους ξεφεύγει, πως κοιτάνε τη ζωή τους από απέναντι. Έτσι την κοιτούν τα πρόσωπα της ιστορίας του βιβλίου. Κάποια από αυτά προσπαθούν να αντιδράσουν, άλλα συμβιβάζονται κι αναμένουν…

Ας δούμε τι έχει να μας πει η ίδια!

Μητέρα, σύντροφος, επιχειρηματίας, συγγραφέας. Κάθε ιδιότητά σας απαιτεί χρόνο. Ήρθε ποτέ μια στιγμή που αισθανθήκατε ότι αφήσατε σε δεύτερη μοίρα κάποια από τις παραπάνω;

«Όπως κάθε εργαζόμενη γυναίκα ήταν φορές που ένιωθα ανεπαρκής σε κάθε έναν από τους ρόλους που είχα. Προσπαθούσα  να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα, αλλά πάντα κάτι μου ξέφευγε, κάτι έβγαινε έξω από τον σχεδιασμό μου. Προτεραιότητά μου όμως ήταν πάντα τα παιδιά μου, όλα τα άλλα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Όταν αυτά μεγάλωσαν, οι προτεραιότητες άλλαξαν, άλλαξε όμως και η αντίληψή μου για τα πράγματα. Αποδέχτηκα και τα λάθη και τις ανεπάρκειες που αναπόφευκτα προκύπτουν από την έλλειψη χρόνου».

Πώς καταφέρνετε να ισορροπείτε μέσα σας τους τόσους διαφορετικούς σας ρόλους;

«Με υπομονή, πώς αλλιώς; Όλους τους ρόλους που έχω, τους διάλεξα η ίδια απολύτως συνειδητά, με γεμίζουν, με ολοκληρώνουν ως άνθρωπο, γι’ αυτό και παίρνω ενέργεια και δύναμη μέσα από αυτούς. Ο μόνος τρόπος που έχω για να ισορροπώ την καθημερινότητά μου είναι να βάζω διαρκώς προτεραιότητες. Ευτυχώς, οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις έχουν μειωθεί με το μεγάλωμα των παιδιών κι έτσι έχω λίγο μεγαλύτερη ευελιξία να προσηλώνομαι κάθε φορά σε ό,τι απαιτεί ολοκληρωτικά την προσοχή μου».

Φροντίζετε να εξασφαλίζετε λίγο χρόνο μόνο για εσάς; Αν ναι, τι σας αρέσει να κάνετε τότε;

«Προσπαθώ να ρίχνω λίγο τους ρυθμούς τα Σαββατοκύριακα. Μ’ αρέσει να χαλαρώνω στο σπίτι διαβάζοντας ή να πηγαίνω κινηματογράφο ή θέατρο κι αυτά επιλεκτικά. Δεν θέλω να ξοδεύω χρόνο και ενέργεια πια σε δραστηριότητες που δεν με γεμίζουν απόλυτα και προτιμώ να περνώ ήρεμες ώρες μ’ αυτούς που αγαπώ».

Τι θα λέγατε σε μια νέα γυναίκα που διστάζει να κάνει το επόμενο βήμα-είτε προσωπικό, είτε επαγγελματικό, λόγω της γενικευμένης κρίσης;

«Η κρίση κάθε μορφής είναι μια πρόκληση για τον άνθρωπο, έτσι το βλέπω εγώ. Η ζωή πρέπει να συνεχίζεται προσαρμόζοντας τις ενέργειές μας με τα δεδομένα. Οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να εργάζονται, να κάνουν τέχνη, να ερωτεύονται, να γεννούν παιδιά ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, σε κατάσταση πολέμου, για παράδειγμα. Κάθε γυναίκα είτε νέα είτε μεγαλύτερη πρέπει να παλεύει για τα όνειρά της και να μην παραιτείται από τον στόχο της. Οι συνθήκες πάντα είναι δύσκολες στο ξεκίνημα, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Τον δρόμο τον ανοίγουμε εμείς με θέληση και όραμα».

Θεωρείτε πως στην Ελλάδα του 2017, οι γυναίκες έχουν πλέον τις ίδιες ευκαιρίες με τους άντρες;

«Πιστεύω πως ναι, αρκεί να το πιστεύουμε και οι ίδιες οι γυναίκες και να απαιτούμε το αυτονόητο. Έχω την εντύπωση πως αρκετές από εμάς έχουμε ένα φόβο να αντιμετωπίσουμε την κοινωνία, ίσως γιατί δεν έχουμε αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Γιατί μας έμαθαν πως υπάρχουν πράγματα με τα οποία δεν μπορούμε να καταπιαστούμε. Οι ευκαιρίες είναι ίδιες, αρκεί να τις απαιτήσουμε».

Στο καινούριο σας βιβλίο, Η Ζωή Απέναντι, οι κεντρικές ηρωίδες είναι γυναίκες. Είναι συνειδητή επιλογή να εστιάζετε στους γυναικείους χαρακτήρες ή απλά προκύπτει; 

«Ως γυναίκα, ασφαλώς μου είναι πιο βολικό να μιλήσω για γυναίκες. Τους γυναικείους χαρακτήρες τους κατανοώ καλύτερα, γιατί μπορώ να τους προσεγγίσω «εκ των έσω». Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως, ήταν συνειδητή επιλογή διότι με ενδιέφερε να εστιάσω στον τρόπο που λειτουργούν οι γυναίκες σε μια δύσκολη κοινωνικοπολιτική συγκυρία, όπως αυτή της επταετίας. Παρόλα αυτά, στο τελευταίο βιβλίο Η Ζωή Απέναντι, κεντρικός ήρωας είναι και ένας άνδρας, γύρω από τον οποίο κινούνται οι γυναικείοι χαρακτήρες. Προσπάθησα να εστιάσω σ’ αυτόν λιγάκι εγκεφαλικά, δηλαδή με εγκυκλοπαιδική γνώση και από την εμπειρία μου».

Ταιριάζετε με κάποια από τις ηρωίδες σας περισσότερο και αν ναι με ποια;

«Η μικρή ηρωίδα, η Δάφνη, έχει στο βιβλίο πάνω κάτω τη δική μου ηλικία και τη δική μου ψυχοσύνθεση. Με άλλα λόγια είναι η δική μου φωνή μέσα στη μυθοπλασία, αντιπροσωπεύοντας ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Δεν είμαι εγώ, έχει όμως πολλά στοιχεία από εμένα».

Ευχαριστώ πολύ από καρδιάς Σοφία Δημοπούλου!