Μήπως είστε… «άνθρωπος – νησί»; Τι σημαίνει ο όρος και πώς επηρεάζει τις σχέσεις σας

Ο όρος «νησί» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τάσεις που συχνά περιγράφουμε ως αγχώδη-αποφευκτική δέσμευση. Το άτομο με τάσεις δέσμευσης αγχώδεις- αναποφάσιστες χαρακτηρίζεται ως «κύμα» και το άτομο που δεσμεύεται με ασφάλεια «άγκυρα». Εσείς τι είδος δέσμευσης ακολουθείτε; Μήπως θυμίζει… νησί;

Επιμέλεια: Σοφία Κροκιδά

Το στιλ δέσμευσής μας είναι αποτέλεσμα του τρόπου που έχουμε μεγαλώσει και του πώς έχουμε μάθει να επιβιώνουμε. Ωστόσο, αν ξέρουμε καλά τον εαυτό μας και τον σύντροφό μας μπορούμε να δουλέψουμε μαζί ένα πιο ασφαλές στιλ δέσμευσης.

Τι είναι οι άνθρωποι – νησιά;

Όταν μιλάμε για ανθρώπους – νησιά, μιλάμε για άτομα που αποζητούν την επαφή και την επικοινωνία όπως ο καθένας μας, αλλά αντιμετωπίζουν συγκεκριμένες δυσκολίες.

Δεν θέλουν να τους ενοχλείς όταν είναι απασχολημένοι, έχουν συνηθίσει να είναι μόνοι, όταν συγκεντρώνονται βρίσκονται στον δικό τους κόσμο, και το να βρίσκονται μαζί με άλλο κόσμο τους κάνει να νιώθουν μεγάλο εσωτερικό στρες.

Οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν σαν εργαλεία. Πιστεύουν πως οι άλλοι θέλουν κάτι από αυτούς και πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να τους το δώσουν, αλλά δεν κερδίζουν τίποτα γιατί είναι σίγουροι πως δεν χρειάζονται τους άλλους με αυτόν τον τρόπο.

Ως παιδιά, τους επιβράβευαν για την ανεξαρτησία τους. Η προσκόλλησή τους στους άλλους είχε μικρότερη αξία από το να είναι αυτόνομοι, αυτάρκεις, και να μην ενοχλούν. Και μαθαίνουν να παίρνουν αγάπη, εκτίμηση και θαυμασμό με το να μην εξαρτώνται από κανέναν, να θέλουν να είναι τέλειοι και να μην προσέχουν τον εαυτό τους.

H ντροπή αποφεύγεται με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου, το να μην θεωρείται ένας τέτοιος άνθρωπος ικανός, τον κάνει να νιώθει μικρός και ασήμαντος, σαν μια αποτυχία ή μια απογοήτευση.

Ανησυχεί συνεχώς ότι θα απογοητεύσει τους γύρω του και θα κάνει ό,τι μπορεί για να το αποφύγει. Και αν τελικά δεν τα καταφέρει, νιώθει ο ίδιος εξαιρετικά απογοητευμένος. Έχει μάθει να επιλέγει την αυτάρκεια, γιατί οι κηδεμόνες του δεν ήταν ποτέ πολύ κοντά του, και του έδιναν προσοχή μόνο επειδή ήταν έξυπνος, ή ταλαντούχος.

Ως ενήλικας, ένας άνθρωπος «νησί» δυσκολεύεται να έρχεται σε στενή επαφή με τον σύντροφό του. Συνήθως βάζει όρια στο πόσο θα αντέξει κάτι τέτοιο. Στην αρχή μιας σχέσης τα όρια αυτά, λόγω των έντονων συναισθημάτων, μπορεί να μην είναι εμφανή, αλλά στη συνέχεια φανερώνονται όλο και περισσότερο.

Επίσης, φοβάται να εξαρτάται από κάποιον, αφού από παιδί έχει μάθει να βασίζεται μόνο στον εαυτό του. Γιατί μπορεί οι κηδεμόνες του να ήταν σωματικά παρόντες και να του προσέφεραν τα βασικά, αλλά τον απέρριπταν συναισθηματικά.

Φοβάται να εξαρτάται από κάποιον και του αρέσει να λειτουργεί αυτόνομα φροντίζοντας μόνος τον εαυτό του.

Δεν του αρέσει όταν καταλαβαίνει ότι κάποιος παρεμβαίνει στην ικανότητά του να φροντίζει τον εαυτό του και είναι εξαιρετικά μυστικοπαθής, καθώς δεν πιστεύει ότι οι άλλοι ενδιαφέρονται πραγματικά για τον ίδιο και τα συναισθήματά του.

Η αυτοεκτίμηση έπαιζε κεντρικό ρόλο από τα παιδικά του χρόνια και το να είναι ευάλωτος και αδύναμος τον έκανε να νιώθει άβολα. Φοβάται πολύ να εκτεθεί και γι’ αυτό τείνει να προσέχει πολύ πώς μιλάει και πώς εκφράζεται.

Δεν προκαλεί λοιπόν εντύπωση το πόσο μεγάλη πρόκληση μπορεί να είναι για έναν τέτοιο άνθρωπο μια μακροχρόνια σχέση, αφού το να είναι σε επαφή με τα συναισθήματά του και να βρίσκει την ηρεμία στο άγγιγμα και την αγκαλιά κάποιου, του είναι ξένο. Ο μόνος τρόπος για να κάνει καλά τον εαυτό του είναι με το να εκλογικεύει τα πάντα.

Επίσης, φοβάται πως με μια σχέση θα χάσει την αυτονομία του. Μισεί να χρειάζεται κάποιον και θαυμάζει την ανεξαρτησία. Δεν θέλει να είναι βάρος ούτε και να του είναι κανείς βάρος.

Ο άνθρωπος «νησί» μπορεί να γίνει παθητικός-επιθετικός γιατί σιχαίνεται τις συγκρούσεις και τις διαμάχες»

Η φιλοσοφία του είναι πως σε κάθε δυσκολία όλοι θα πρέπει απλώς να καταπίνουν ό,τι συμβαίνει, να σφίγγουν τα χείλη και να συνεχίζουν τη ζωή τους. Θα προτιμούσε οι άνθρωποι να μην παραπονιόντουσαν ποτέ, να μην έκαναν τα πράγματα πιο περίπλοκα και να άφηναν το παρελθόν πίσω.

Ο άνθρωπος «νησί» μπορεί να γίνει παθητικός-επιθετικός γιατί σιχαίνεται τις συγκρούσεις και τις διαμάχες και μπορεί να συμφωνεί με τον σύντροφό του μόνο και μόνο για να γλιτώσει την κουβέντα.

Ωστόσο, όταν νιώθει ότι τον έχουν στριμώξει μπορεί να επιτεθεί γιατί συχνά είναι αποσυνδεδεμένος από τον θυμό του και δυσκολεύεται να βάλει υγιή όρια με ηρεμία και αγάπη.

Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να είναι ο εαυτός του σε μια τρυφερή σχέση, να διαπραγματεύεται τις ανάγκες και τις ευαισθησίες του. Η μόνη του άμυνα είναι η απόσταση.

Ένα τέτοιο άτομο επικεντρώνεται στην απόδοση, την εμφάνιση και τις κατακτήσεις του, ενώ φοβάται την έκθεση και την ευαλωτότητα και δυσκολεύεται όταν ο σύντροφός του προσπαθεί να τον πλησιάσει.

Αφού έρθει κοντά με τον σύντροφο του, μπορεί να βιώσει ανακούφιση όταν ο σύντροφός του φύγει. Ωστόσο, μπορεί να ντρέπεται πολύ που νιώθει έτσι και τείνει να το κρύβει.

Δεν μπορεί να διαχειριστεί καλά τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του άλλου και αυτό εκφράζεται επίσης από την κλειστή γλώσσα του σώματός του, και με τη λίμπιντό του να επηρεάζεται, όχι επειδή δεν ποθεί τον σύντροφό του αλλά επειδή φοβάται ότι θα χάσει τον εαυτό του και την αυτονομία του.

Επίσης, ο άνθρωπος αυτός μπορεί να δυσκολεύεται να ακούσει το σώμα του, να παρατηρήσει τα συναισθήματά του και να τα εκφράσει με λέξεις.

Μπορεί επίσης να του είναι δύσκολο να καταλάβει τον σύντροφό του. Όταν υπάρχει έλλειψη ενσυναίσθησης στην παιδική ηλικία, υπάρχει δυσκολία στο να μπει κανείς στη θέση του άλλου.

Το σημαντικό είναι να φαίνεται καλά και να τα κάνει όλα τέλεια, και ως εκ τούτου μπορεί να έχει κακή εικόνα για τον εαυτό του και τον σύντροφό του.

Αν όλα αυτά σας είναι γνώριμα, θα πρέπει να τα αναγνωρίσετε για να προχωρήσετε, αν θέλετε να χτίσετε μια υγιή, δυνατή σχέση με τον σύντροφό σας. Ποτέ δεν είναι αργά για έναν άνθρωπο να εξελίξει τις δεξιότητές του και να δεθεί με μεγαλύτερη ασφάλεια με κάποιον.