Μπαμπά δεν είσαι babysitter, είσαι γονιός!
Γιατί να πρέπει να βάζουμε σε «βάθρο» τους πατεράδες που αποφασίζουν να προσέξουν τα παιδιά τους; Είναι και δικά τους παιδιά αν θυμόμαστε καλά…
επιμέλεια: Δέσποινα Αρκουλάκη
Ξέρετε τι θα ήταν ωραίο; Θα ήταν πολύ ωραίο να ζούσαμε σε έναν κόσμο που δεν θα θεοποιούσαμε έναν άντρα, όταν αποφάσιζε να κάνει κάτι για το παιδί του, οτιδήποτε! Θα ήταν εξίσου ωραίο να ζούσαμε σε έναν κόσμο που δεν ζητάμε σαν χάρη από τον άντρα μας να προσέξει το παιδί μας, όταν αυτό είναι κάτι δεδομένο εφόσον είναι και δικό του παιδί.
Το έχουμε πιάσει το νόημα.. Η κοινωνία μας ακόμη «το ψάχνει» σχετικά με την ισότητα των φύλων. Ακόμη παλεύει για τα ίσα δικαιώματα της γυναίκας στον εργασιακό χώρο, γιατί πρέπει να γίνει ευρέως αντιληπτό, ότι η γυναίκα γεννήθηκε και για άλλα πράγματα πέρα από τη γέννα και το μεγάλωμα του παιδιού της. Κάποιες γυναίκες δεν έχουν στο πλάνο τους να κάνουν παιδί. Γιατί πρέπει να απολογηθούν, να νιώσουν τύψεις ή να δώσουν αναφορά σε οποιονδήποτε τις κατακρίνει γι’ αυτήν τους την απόφαση; Κάποιες γυναίκες είναι γεννημένες για καριέρα, έχουν όνειρα και φιλοδοξίες και θέλουν να ζήσουν τη ζωή που εκείνες έχουν ονειρευτεί, πέρα από τα «κουτάκια».
Ας μιλήσουμε όμως και για εκείνες τις γυναίκες που έχουν αποφασίσει να συνδυάσουν και τα δύο. Παιδί και δουλειά. Είναι ή δεν είναι ηρωίδες, όταν πρέπει να ανταπεξέλθουν σε δύο κόντρα ρόλους που ο ένας (δυστυχώς ακόμη και σήμερα) απειλεί τον άλλον; Και καλούμαστε να βροντοφωνάξουμε ήρωες τους άντρες όταν αποφασίζουν σε ειδικές περιπτώσεις να κάνουν κάτι για το παιδί τους. Γιατί;
Κάποιος θα βιαστεί να κρίνει το κείμενο αυτό άκρως φεμινιστικό, αλλά με λίγη σκέψη το κείμενο «φωνάζει» για ισοτιμία (και όχι για ισότητα που λανθασμένα κάποιοι και κάποιες υποστηρίζουν).
Παραδοσιακά λοιπόν οι άντρες είναι αυτοί που φέρνουν το «ψωμί» και οι γυναίκες εκείνες που είναι υπεύθυνες για αναλάβουν τη «φροντίδα», πράγμα που τις καθιστά υπεύθυνες και για την ανατροφή των παιδιών.
Σούπερ «ήρωας» ή απλά πατέρας;
Ας πούμε ότι έχουμε έναν ευτυχισμένο γάμο, αλλά εξ αιτίας των διαφορετικών εργασιακών ωραρίων αναλαμβάνουμε τα καθήκοντα του «γονιού», εκ περιτροπής. Τα Σαββατοκύριακα και τα απογεύματα τα περνάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια, αλλά τις καθημερινές γινόμαστε σούπερ ήρωες για τα παιδιά. Συνήθως η μαμά ετοιμάζει το πρωινό, φτιάχνει κολατσιό και μεσημεριανό, σιγουρεύεται ότι τα παιδιά έπλυναν τα δόντια τους και ντύθηκαν καταλλήλως, τα πηγαίνει στο σχολείο, τους διαβάζει με τα μαθήματά τους και τα βάζει για ύπνο.
Από την άλλη, ας δούμε μία καλή πλευρά συζύγου, ο οποίος παίζει μαζί τους, τα βάζει να διαβάσουν, ελέγχει τα μαθήματά τους και τους εξετάζει, παίρνει τα τάπερ του κολατσιού τους και τα βάζει στον νεροχύτη για να πλυθούν το επόμενο πρωί. Ταίζει το μωρό, του αλλάζει πάνες και ελέγχει αν τα παιδιά καθάρισαν και τακτοποίησαν τα παιχνίδια τους πριν φάνε όλοι μαζί βραδινό το οποίο εκείνος μαγείρεψε!
Συνήθως, εμείς οι γυναίκες εκτιμούμε τη συνεισφορά του, αλλά γιατί θεωρούμε ότι μας κάνει χάρη; Στην πραγματικότητα είναι καθήκον του και το έχει επιλέξει εφόσον τα παιδιά είναι ΚΑΙ δικά του. Αυτός είναι ο ορισμός της πατρότητας και όχι ένα όνομα στα χαρτιά των παιδιών μας. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την ατάκα: “Πρέπει να είναι ωραίο να έχεις έναν άντρα που σε βοηθάει τόσο πολύ»! Λοιπόν, μόνες μας αποφασίσαμε να φέρουμε στον κόσμο τα παιδιά; Για αυτό λοιπόν είναι κάτι παραπάνω από ΔΕΔΟΜΕΝΗ η βοήθειά του, έτσι ώστε να πάω και οι μητέρες να μπορούν να πάνε στη δουλειά τους!
Ποτέ δεν είναι αργά!
Θα ήταν καλό, αν καταλάβαιναν πως γινόμαστε καλύτερες μητέρες, χάρη στη δουλειά μας. Πολλές γυναίκες δεν τα καταφέρνουν και τα δύο και αυτό είναι αποδεκτό και λογικό. Αλλά όταν εκείνος το αντιλαμβάνεται και γίνεται χαρούμενος βλέποντας τα όνειρά μας να πραγματοποιούνται, τότε τα πράγματα γίνονται πιο απλά!
Όπως, όταν προσέχει τα παιδιά για να κάνετε μία εργασία ή για να βγείτε με τις φίλες ή τους συνεργάτες σας, αυτό δεν λέγεται BABY-SITTING! Όταν θέλετε να ξεκουραστείτε ή χρειάζεται να μαγειρέψει γιατί τα παιδιά του πεινάνε, αυτό δεν λέγεται βοήθεια αλλά «Είμαι γονιός!».
Οι φίλοι, οι νταντάδες και οι γιαγιάδες βοηθάνε, αλλά οι μπαμπάδες είναι γονείς! Χαίρομαι που αυτό το ξεκαθαρίσαμε.
Και επειδή ακούμε πολύ συχνά άντρες να λένε: «Ο άντρας γεννά και η γυναίκα τίκτει». Μπαμπάδες, ακούστε το καλά και βάλτε το ακόμη καλύτερα στο μυαλό σας: Πατέρας δεν είναι αυτός που απλά «γεννάει» ένα παιδί, αλλά εκείνος που το ζει σε κάθε του στιγμή και ασχολείται μαζί του ουσιαστικά. Αυτό θα σκέφτεται το αγγελούδι σας, όταν θα έχει μεγαλώσει και θα μιλάει για εσάς με συγκίνηση. Όλες εκείνες τις στιγμές που του αφιερωθήκατε.. Κάντε τες πράξη και γίνετε ο αρχιτέκτονας των όμορφων αναμνήσεών του.. Ποτέ δεν είναι αργά!
