Η συμπεριφορά του πατέρα βήμα-βήμα
Η ισορροπημένη συμπεριφορά του πατέρα απέναντι στο παιδί του είναι το κλειδί για μια ήρεμη, ευτυχισμένη και ψυχικά υγιή ζωή. Η σημασία του πατέρα στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, μόλις τα τελευταία χρόνια απέκτησε τη βαρύτητα που της αξίζει.
Aπό την Άντζελα Μολφέτα
Πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι η συναισθηματική υποστήριξη του πατέρα προς τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τους πρώτους μήνες μετά τη γέννα, παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση θετικών σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογενείας. Σε αντίθετη περίπτωση, το αίσθημα αβεβαιότητας και το έντονο στρες κυριαρχούν.
Ο πατέρας σήμερα, στηρίζει ψυχολογικά τη γυναίκα του ακόμα και στην αίθουσα τοκετού, ενώ έχει τη δυνατότητα να βιώσει άμεσα τις πρώτες στιγμές που το παιδί του έρχεται στον κόσμο, ενισχύοντας το ψυχολογικό του δέσιμο μαζί του. Η στοργή, η αγάπη και η φροντίδα που ακολουθούν δημιουργούν τα πιο θετικά μηνύματα στην ανάπτυξη του βρέφους, το οποίο νιώθει πως εκτός από τη μητέρα, ο πατέρας του είναι ένα ακόμα σημαντικό πρόσωπο που το στηρίζει.
Στη νηπιακή ηλικία, η επίδραση του πατέρα στην αγωγή του παιδιού γίνεται πιο άμεση. Για το παιδί, ο πατέρας είναι ο σύνδεσμος με τον έξω κόσμο, ο φορέας της δύναμης και της εξουσίας. Επίσης, αυτήν την περίοδο το παιδί αναπτύσσει τη σεξουαλικότητά του. Ο πατέρας γίνεται σεξουαλικό πρότυπο για τ’ αγόρια και βοηθάει στην ανεύρεση του φύλου για τα κορίτσια.
Η εικόνα του άνδρα μέσα στο σπίτι, γίνεται ο πρώτος σύντροφος των αγοριών και ο πρώτος φίλος των κοριτσιών. Ειδικά για το αγόρι, ο πατέρας αποτελεί το πρότυπο που σαν μικρός το μιμείται και σαν μεγάλος θέλει να ταυτιστεί μαζί του. Και για το κορίτσι είναι ο πρώτος άνδρας που θέλει να παντρευτεί (συνήθως μέχρι τα 4 χρόνια), ενώ μαζί του εξερευνά τη γυναικεία της φιλαρέσκεια κάνοντας πρόβες ρούχων και ζητώντας τη γνώμη του.
Κατά την παιδική ηλικία ο πατέρας αποτελεί πρότυπο δύναμης και εξουσίας. Η αδιαφορία του ή η αρνητική στάση του απέναντι στα προβλήματα του παιδιού, το να το θεωρεί κτήμα του και γενικότερα τέτοιου είδους συμπεριφορές, ακρωτηριάζουν την πνευματική ανάπτυξη του παιδιού και δημιουργούν εμπόδια στην κοινωνικοποίησή του.
Όταν ο πατέρας παίζει με το παιδί του, συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξή του. Μέσα από το παιχνίδι της πάλης, το παιδί εξερευνά τη δύναμή του και γνωρίζει τα όρια του. Παίζοντας μπάλα βελτιώνει τις δεξιότητες του στην επίλυση προβλημάτων. Παράλληλα, ο πατέρας που στηρίζει ψυχολογικά το παιδί του, το βοηθά ώστε να αναπτύξει τη συναισθηματική του νοημοσύνη και του μαθαίνει πώς να αντιμετωπίζει τα αρνητικά συναισθήματα, με αποτέλεσμα να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια στις σχέσεις του και στην ενήλικη ζωή του.
Κατά τη σχολική περίοδο, έρευνες έδειξαν πως όσο πιο ενεργό ενδιαφέρον έχει ο πατέρας στην εκπαίδευση του παιδιού, τόσο περισσότερο αναπτύσσεται πνευματικά και τόσο καλύτερες είναι οι επιδόσεις του στο σχολείο. Η ανάληψη και επίτευξη διάφορων καθηκόντων με την προτροπή του πατέρα, έχει αποδειχθεί πως έχει μεγαλύτερη επίδραση στην αυτοεκτίμηση των παιδιών από αυτόν της μητέρας. Ακόμα, όταν ο πατέρας ενθαρρύνει το παιδί να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, το βοηθά να έχει περισσότερες επιτυχίες στο σχολείο, όσο και στην επαγγελματική του πορεία, αργότερα. Τέλος, η ενθάρρυνση του πατέρα για την ανεξαρτησία του παιδιού του, βοηθά το παιδί όχι μόνο να πειραματίζεται με νέες δεξιότητες, αλλά να αναλαμβάνει και τις ευθύνες των πράξεων του.
Αν και οι έφηβοι στηρίζονται περισσότερο στη μητέρα τους για συναισθηματική υποστήριξη, ο ρόλος του πατέρα εξακολουθεί να παραμένει σημαντικός. Οι έφηβοι τείνουν να εμπιστεύονται περισσότερο τους πατέρες τους για συζητήσεις και συμβουλές και έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι είναι άμεσα διαθέσιμοι. Ιδιαίτερα για τα αγόρια αυτής της ηλικίας, ο πατέρας λειτουργεί ως ισχυρό πρότυπο και έχει άμεση επιρροή στη συμπεριφορά, στην προσωπικότητα, στις επιλογές και στις συνήθειές τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη την ενεργή συμμετοχή και των δύο γονιών (όταν αυτό είναι δυνατό) για να μεγαλώσουν σε ένα ασφαλές και ισορροπημένο περιβάλλον.
