Πώς θα αντιμετωπίσουμε τη μικρή μας κόρη που θέλει τα καλλυντικά μας;
Διεκδικεί το όνειρο. Θέλει να αποκτήσει πρόσβαση σε ό,τι είναι δικό μας. Οι θησαυροί της μαμάς κρύβονται στο νεσεσέρ με τα προϊόντα μακιγιάζ. Σκιές, πούδρες, μολύβια, ρουζ και κραγιόν μετατρέπονται σε λάφυρα στα παιδικά χεράκια. Μα μόλις χθες κρατούσε το λαγουδάκι της; Πώς έγινε αυτό;
Από τη Δέσποινα Σάμψων
Τα κορίτσια είχαν πάντα τον τρόπο να εκπλήσσουν τις μαμάδες τους. Ακόμα κι αν σκεφτόμαστε ότι πριν λίγα χρόνια, εμείς ήμαστε στη θέση τους, εκείνα καταφέρνουν να μας παγιδεύσουν με τις τσαχπινιές τους. Όταν εμείς νομίζουμε ότι είναι ικανοποιημένες με την Πεντάμορφη και το Τέρας, εκείνες έχουν ήδη παρακολουθήσει δημοφιλείς ΥouTubers να παραδίδουν μαθήματα μακιγιάζ και αναγνωρίζουν τις σκιές από το smoky eye. Μα δεν πηγαίνουν ακόμα σχολείο!, αναρωτιόμαστε εμείς οι αφελείς. Συνήθως το «κακό» ξεκινάει από τις παρέες. Μεγαλύτερα κορίτσια κυκλοφορούν ήδη με εμφανή τα ίχνη ελαφρού μακιγιάζ. Πάνε ακόμα στο Δημοτικό αλλά διαθέτουν παιδικά σετ μακιγιάζ ή μία προχωρημένη μαμά που ονειρεύεται να δει το παιδί της σε εξώφυλλο περιοδικού και για… προπόνηση τού απλώνει λίγο ρουζ στα μάγουλα κάθε μέρα στις 8 το πρωί! Στη σχολική τσάντα ανάμεσα στην κασετίνα με τα στυλό και τις γόμες, ανακαλύπτουμε μια παλέτα σκιών ή ένα ροζ περλέ λιπ γκλος δίπλα στο τοστ με τη γαλοπούλα. Στοίχημα ότι μέχρι το Γυμνάσιο θα κυκλοφορούν με ημιμόνιμο μανικιούρ και ψεύτικες βλεφαρίδες;
Η βιομηχανία της ομορφιάς διαθέτει προϊόντα για κάθε ηλικία. Και η εικόνα μιας όμορφης και περιποιημένης γυναίκας είναι ελκυστική σε όλες. Να θυμηθούμε ότι το κραγιόν της μαμάς αποτέλεσε και δική μας εμμονή. Όλες μας κάναμε το λάθος να το δοκιμάσουμε και χωρίς να το κλείσουμε προσεκτικά, να καταστρέψουμε ένα προϊόν εισαγωγής που είχε τότε σημαντική αξία. Ουσιαστικά, όλη τη δεκαετία του ’80 παραμονεύαμε πότε θα μπορέσουμε να απλώσουμε στα βλέφαρά μας τις μπλε και πράσινες σκιές τής δικής μας μητέρας ή μετρούσαμε τους μήνες μέχρι να έρθουν οι Απόκριες – εποχή που δικαιωματικά επιτρεπόταν το μακιγιάζ. Ακόμα κι αν η δημιουργικότητά μας εξαντλούνταν στο να μεταμορφωθούμε σε νύφες, βασίλισσες, κλόουν, Μαντόνα ή χίπισσες.
Σήμερα οι κανόνες δεν είναι οι ίδιοι. Προφανώς το μακιγιάζ είναι μια μαζική συνήθεια που δεν αφορά μόνο τους μεγάλους. Τα σχολεία δεν απειλούν με βαριές τιμωρίες τις μαθήτριες που έρχονται βαμμένες στην τάξη. Ωστόσο, η στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι το …σχεδόν μωρό μας έχει ανακαλύψει τα προϊόντα μακιγιάζ (στα οποία επενδύουμε με τόσο κόπο πια) είναι οδυνηρή. Στα αδέξια χέρια του μικρού μας κοριτσιού, μια συλλεκτική παλέτα μπορεί να καταστραφεί. Το σετ με τα μολύβια φρυδιών μπορεί να καταλήξει στα σκουπίδια. Το μοναδικό κόκκινο κραγιόν που αποκτήσαμε μετά από μια δεκαετία δοκιμών σε όλες τις εταιρείες θα βρεθεί χιλιοσπασμένο στη θήκη του.
Πώς αντιμετωπίζουμε την οικονομική καταστροφή από τις μικρές “μανιακές του μακιγιάζ”;
Στην πραγματικότητα όλοι οι ειδικοί συμβουλεύουν ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή που θα πρέπει να θέσουμε αυστηρά όρια. Να συζητήσουμε τι επιτρέπουμε και τι όχι. Να ξεκαθαρίσουμε –αφού καθαρίσουμε προσωπάκια και λάμψει ξανά το παιδικό δέρμα – πόσο σημαντική είναι η φυσική ομορφιά στην ηλικία τους. Πόση μεγάλη αξία έχει η εικόνα που δείχνει ο καθρέφτης τους και τι είναι όμορφο πέρα από ένα πρόσωπο. Γιατί ομορφιά είναι η αλήθεια, το χαμόγελο, το ζεστό βλέμμα κι όχι απαραίτητα το γκλίτερ.
Μέσα στους περιορισμούς που θα θέσουμε, θα είναι κι εκείνος της πρόσβασης στα προσωπικά μας αντικείμενα. Η κόρη μας πρέπει να γνωρίζει ότι δεν μπορεί να πάρει κάτι δικό μας αν δεν έχει την άδειά μας. Πρέπει να σέβεται την τσάντα μας και να μην μοιράζεται μαζί μας τίποτα αν δεν της έχουμε δώσει εμείς αυτό το δικαίωμα. Πολλές φορές, μέσα σε μια ξέχειλη αγκαλιά έχουμε όλες ξεστομίσει το ”ό,τι έχω είναι και δικό σου”. Τα κακά νέα είναι ότι αυτό δεν ισχύει και τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να το κάνουμε σαφές στους εαυτούς μας πρώτα και μετά στα κοριτσάκια μας.
Τέλος, ακολουθεί η συμφωνία. Ίσως η κόρη μας θα μπορούσε να έχει δικά της ένα ή δύο προϊόντα μακιγιάζ κατάλληλα για την ηλικία της. Ένα αχνό ροζ λιπ γκλος που θα φοράει μία φορά την εβδομάδα – σε κάποιο πάρτι γενεθλίων. Μια σχεδόν μπεζ σκιά με τον όρο να τη φοράει μόνο στο σπίτι και αφού εμείς οι μαμάδες επιβλέψουμε τη διαδικασία εφαρμογής έτσι ώστε να αποφύγουμε υπερβολές στο τελικό αποτέλεσμα. Αν τα προϊόντα είναι ελεγμένα από εμάς τις ίδιες για τα συστατικά τους, η περιστασιακή χρήση που θα περιορίσει την ακατανίκητη έλξη προς αυτά αποδειχθεί τελικά ασφαλής λύση.
Κι αν παραβούν τους κανόνες; Τότε πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι θα υπάρξουν συνέπειες και μία από αυτές θα είναι να μην βαφτούν για ένα χρονικό διάστημα.
