Ευάλωτοι στις καλοκαιρινές… απιστίες

Aκόμα και όσοι έχουν μόνιμη σχέση, άνδρες ή γυναίκες, δεν διστάζουν να παραδεχτούν ότι οι καυτές μέρες και νύχτες του καλοκαιριού, ενδείκνυνται για φλερτ και ερωτικές απιστίες δίπλα στο κύμα και κάτω από τα αστέρια.

Έρευνες της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ), απέδειξαν ότι η απιστία δεν αποτελεί  πλέον ανδρικό προνόμιο. Άντρες και γυναίκες απιστούν σε μεγάλο ποσοστό, με τις γυναίκες που απατούν τους συντρόφους τους να έχουν την πρωτοκαθεδρία.

Από τις 1.800 Ελληνίδες, ηλικίας 35 έως 45 ετών, που συμμετείχαν σε μία από τις έρευνες, το 64% είπαν ότι απατούν τον σύντροφό τους, όταν το αντίστοιχο ποσοστό σε μελέτη με άντρες στη χώρα μας ήταν 54%.

Ειδικά μεταξύ των παντρεμένων ανδρών, το ποσοστό όσων απατούσαν τις συζύγους τους ήταν 48% σύμφωνα με μία τρίτη έρευνα, η οποία έδειξε ακόμη πως το 13% των παντρεμένων ανδρών απατούν την γυναίκα τους έχοντας κάνει μόνιμη σχέση με μία άλλη, ενώ το 35% έχουν εφήμερες σχέσεις.

Μεγάλο μέρος αυτών των «παράνομων» σχέσεων συνάπτονται το καλοκαίρι – την ίδια ακριβώς εποχή του χρόνου που «φουντώνουν» και τα διαζύγια.

Στην πραγματικότητα, το 69% όσων απιστούν το ταίρι τους είπαν πως το έκαναν καλοκαίρι, ενώ το φθινόπωρο «προτίμησε» μόλις το 14% των ερωτηθέντων, την άνοιξη το 10% και τον χειμώνα μόλις το 7%.

Γιατί το καλοκαίρι;

Σύμφωνα με τους ειδικούς της ΕΜΑΣ, η εξήγηση είναι ένα κράμα ενστίκτων, αναγκών και ελευθερίας. Όπως εξηγούν, το καλοκαίρι παραμερίζονται οι αναστολές και οι ηθικοί κοινωνικοί κανόνες και εμφανίζεται μια πιο πρωτόγονη διάθεση για κατάκτηση των σωματικών ηδονών.

Με άλλα λόγια, κατά τους θερμούς μήνες γινόμαστε πιο… ζωώδεις, με λιγότερες κοινωνικές αναστολές και έτσι πιο επιρρεπείς στην ελεύθερη σεξουαλική ζωή που με τη σειρά της οδηγεί στην απιστία – ας μην ξεχνάμε, προσθέτουν, ότι το να μένει κανείς πιστός στον σύντροφό του είναι μια ηθική επιταγή και ένα άγραφο «συμβόλαιο» που συγκρατεί μεν τη σχέση δύο ανθρώπων αλλά δεν προϋποθέτει τη σεξουαλική επιθυμία.

Η απιστία εκφράζει και την έντονη ανάγκη μας για περιπέτεια, για φυγή από την καθημερινότητα -και τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά έχει και η επιθυμία μας για καλοκαιρινές διακοπές. Είναι δηλαδή σαν να οδηγούμαστε το καλοκαίρι σε μια ανάγκη να δοκιμάσουμε τον εαυτό μας και τα όρια του, αφού το περιβάλλον της θερινής ατμόσφαιρας μας καλεί να το πράξουμε.

Η ψυχολογική εξήγηση της καλοκαιρινής απιστίας, σε συνδυασμό με τη… διαθεσιμότητα των πειρασμών: Αντιμετωπίζοντας αναρίθμητα προβλήματα στο σπίτι και στην καθημερινότητά μας, τα οποία μας αφήνουν με ανεκπλήρωτα κενά μέσα μας, έχουμε την ευκαιρία το καλοκαίρι να προσπαθήσουμε να καλύψουμε κάποιες από αυτές τις ανάγκες μας.

Την ευκαιρία μας δίνουν παράμετροι όπως ο ελεύθερος χρόνος, ίσως οι χωριστές διακοπές από το ταίρι μας ή πολύ απλά το ότι στις διακοπές έχουμε περισσότερη χρονική άνεση να βρεθούμε (και) με άλλους ανθρώπους.

Αν σε όλα αυτά προστεθεί το γεγονός πως το καλοκαίρι υπάρχουν άφθονοι… πειρασμοί και οι περιπέτειες εκτός της μόνιμης και συμβατικής σχέσης είναι σχεδόν δικαίωμα και κανόνας ζωής που επιβεβαιώνεται από τις δικές μας εμπειρίες αλλά και εκείνες τις των φίλων μας δεν θέλει και πολύ για να οδηγηθεί κανείς στην απιστία.

Σύµφωνα µε έρευνα της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας, το καλοκαίρι τα ζευγάρια απατούν αλλά και χωρίζουν χωρίς ιδιαίτερες αναστολές. Μοιάζει πως όλοι κάτι περιµένουν από τις περιπέτειες της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς. Το ερώτηµα είναι βέβαια γιατί το καλοκαίρι και πώς αλλάζει αυτή η διάθεση που οδηγεί τα ζευγάρια στην αλλαγή συντρόφων µε µεγαλύτερη ευκολία από τους χειµερινούς µήνες.

Η εξήγηση ίσως να στηρίζεται σε τρεις διαφορετικές θεωρήσεις, όπως και η ίδια η σεξουαλικότητα του ανθρώπου.

Η σεξουαλικότητά μας έχει τρεις διαστάσεις:

Η βιολογική: όπου τα γονίδιά µας ελέγχουν τις εντολές για ηδονές και επιθυµίες που ξεφεύγουν από τη λογική µας πλευρά (ας πούµε όπως η πείνα είναι ένα ένστικτο έτσι ανάλογα και το σεξ πρέπει να το κατανοήσουµε ως µια διέγερση και σωµατική ανάγκη για ηδονή που πολλές φορές µοιάζει µε την πείνα και για να κορεστεί έχει ανάγκη από τροφή. Στο σεξ το σωµατικό της ανάλογο είναι η ηδονή και ο οργασµός).

Η κοινωνική: που εκπαιδεύει την ανθρώπινη φύση να έχει συγκεκριµένες συµπεριφορές υπό ορισµένες συνθήκες. Ο κάθε πολιτισµός επιβάλλει τρόπους προσέγγισης αλλά και µόδες που επηρεάζουν καθοριστικά την ανθρώπινη συµπεριφορά (τρόπος οµιλίας, ντυσίµατος, φλερτ) που στη συνέχεια επηρεάζουν και τη σηµαντική παράµετρο που λέγεται σεξ.

Η συναισθηµατική: το βαθύ εγώ µας που πρέπει επίσης να τροφοδοτηθεί από αισθήσεις, εικόνες και φαντασιώσεις. Άλλες αποκτιούνται στην παιδική ηλικία, άλλες στην εφηβεία και στη συνέχεια µια ζωή µε τις παραστάσεις που όλοι αποκτούµε µετουσιώνοντάς τες µε βάση τις εµπειρίες µας.

Πώς λειτουργεί το καλοκαίρι;

Το καλοκαίρι µπορεί σύµφωνα µε τις ανθρωπολογικές προσεγγίσεις να ταυτίζεται µε τις πιο πρωτόγονες δοµές του ανθρώπινου εγκέφαλου, όπου το πιο γυµνό και εκτεθειµένο σώµα παραπέµπει στο πρωτόγονό µας κοµµάτι.

Οι αναστολές και οι ηθικοί ή κοινωνικοί κανόνες παραµερίζονται για να εµφανιστεί µια πιο ενστικτώδης και εκρηκτική διάθεση για κατάκτηση των σωµατικών ηδονών που στο πλαίσιο του σύγχρονου πολιτισµού γίνονται πολλές φορές καταναγκασµός και κανόνας, όπου το σεξ πρέπει να είναι εξορισµένο ως πιο πρωτόγονο και ακραίο άρα και καταδικαστέο.

Η βιολογική βάση της ανθρώπινης σεξουαλικής συµπεριφοράς τους θερµούς µήνες µοιάζει να µας οδηγεί σε πιο επιθετικές και οργασµικές σεξουαλικές καταστάσεις γιατί η φύση µάς έχει προετοιµάσει για αναγνώριση των σωµατικών σηµάτων που προκαλούν σεξουαλική διέγερση.

Ο ρόλος του ιδρώτα και των φεροµονών (που θεωρούνται τα αόρατα σηµάδια της πρόκλησης) ίσως να παίζουν ένα πολύ πιο σηµαντικό ρόλο, παρά το γεγονός ότι δεν είναι σαφώς περιγεγραµµένο γιατί ακριβώς άπτονται στις αρχαϊκές δοµές του εγκέφαλου µας που δεν διαφέρει πολύ από τα πρωτεύοντα ζώα που ως γνωστόν βρίσκουν τον σύντροφό τους µόνο από την οσµή της περιόδου του θηλυκού.

Άρα τους θερµούς µήνες γινόµαστε πιο ζωώδεις, µε λιγότερες κοινωνικές αναστολές άρα και πιο επιρρεπείς στην ελεύθερη σεξουαλική ζωή που οδηγεί στην απιστία, αφού η πίστη είναι ούτως ή άλλως µια ηθική επιταγή.

Η κοινωνική εξήγηση του φαινοµένου της απιστίας στηρίζεται στην έντονη ανάγκη του ανθρώπου για περιπέτεια ή για φυγή από την καθηµερινότητα, από την ανάγκη να ξεφύγουμε από την πίεση των συμβάσεων και των θεσμών, αλλά και από την ανάγκη να εκπληρώσουμε κρυφές επιθυμίες.  Η απόσταση ανάµεσα σε µια φαντασιωτική επιθυµία και µια πραγµατοποιηµένη φαντασίωση είναι πολύ πιο εύκολη το καλοκαίρι που όλοι γύρω µας προσποιούνται τους ιδανικούς άλλους και αντισυµβατικούς εραστές.