Ποιες ερωτήσεις απεχθάνονται οι άντρες

Μας οδηγεί η φυσική περιέργεια! Να τους θέσουμε ερωτήσεις που θα μας λύσουν απορίες και θα δώσουν προοπτική στη σχέση μας. Εκείνοι όμως δεν θέλουν τις περισσότερες από τις ερωτήσεις μας και τις θεωρούν τουλάχιστον ασφυκτικές. Πώς μαθαίνουμε ό,τι μας ενδιαφέρει χωρίς να αισθανθούν ότι απειλούνται;

Από την Δέσποινα Σάμψων

Ας ξεκαθαρίσουμε το εξής: δεν υπάρχουν όρια σε ό,τι μας «καίει» να μάθουμε. Υπάρχουν όμως έξυπνοι τρόποι να το κάνουμε πετυχημένα χωρίς να νιώσουν τα αγόρια… γυμνά μπροστά στην ετοιμότητά μας. Γι’ αυτό τον λόγο αποφεύγουμε να ρωτήσουμε:

– Έχουμε σχέση με… αποκλειστικότητα;

Η δέσμευση δεν είναι η αγαπημένη τους λέξη. Αν για εμάς τις γυναίκες τα στερεότυπα της μόνιμης σχέσης που οδηγούν σε γάμο και οικογένεια είναι ακόμα ριζωμένα μέσα μας, στους άντρες η έννοια της ανεξαρτησίας είναι ιερή. Σε μια εποχή ισοδυναμίας των δύο φύλων, η ίδια ερώτηση μπορεί να ειπωθεί αλλιώς. Το να συζητήσουμε το “πού βρισκόμαστε” ή “τι είμαστε” ανιχνεύοντας τα θετικά που εισπράττουμε και οι δύο από τη σχέση είναι πιο έντιμο και κυρίως πιο συμβατό με την σύγχρονη πλευρά της προσωπικότητάς μας. Το να πούμε ξεκάθαρα ότι αισθανόμαστε καλυμμένες και δεν έχουμε διάθεση να γνωρίσουμε κανέναν άλλον είναι σημάδι ειλικρίνειας που θα εκτιμηθεί.  Δείχνει γυναίκα που έχει εμπιστοσύνη στις επιλογές της, είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση και προτιμά μια παραγωγική συζήτηση από έναν κουτοπόνηρο διάλογο.

– Ποιο είναι το πιστωτικό σου όριο;

Στην αρχή μιας σχέσης που εκείνος δεν έχει αποκαλύψει τα οικονομικά του, είναι αρκετά επιθετικό και σχεδόν αγενές να ρωτήσουμε κάτι ανάλογο. Δείχνει κατευθείαν υπολογιστική διάθεση μιας γυναίκας που θέλει να κάνει τα κουμάντα της πριν προχωρήσει παραπάνω. Είναι προτιμότερο να μιλήσουμε ανοιχτά για τις δικές μας οικονομικές ανασφάλειες και δυσκολίες. Για παράδειγμα, να πούμε ξεκάθαρα ότι δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε στο τέλος του μήνα τα τέλη κυκλοφορίας και γι’ αυτό θα τα βάλουμε σε δόσεις, αναμένοντας πιθανόν μια δική του απάντηση για το πού βρίσκονται τα δικά του οικονομικά. Πάντως το πιο τίμιο και σοφό είναι να ρωτήσουμε ευθέως πώς μπορούμε να μοιραστούμε κάποια κοινά έξοδα προκειμένου να ξεκινήσει μια ανοιχτή κουβέντα για τους πόρους του καθένα.

– Πώς ήταν η πρώην σου;

Πώς να κρυφτεί η ζήλια μας; Πώς να καλυφθεί όμως και η περιέργεια μας; Υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι για να περπατήσουμε στο παρελθόν του – αν αυτό παραμένει ζητούμενο σε μια περίοδο που θα έπρεπε να μας εμπνέει μόνο το μέλλον. Μπορούμε, για παράδειγμα, να του ζητήσουμε να μοιραστεί μαζί μας πληροφορίες για κάποια κοινή δραστηριότητα που είχε με την προηγούμενη σχέση του. Αν συνδύαζαν ταξίδια με γαστρονομικό ενδιαφέρον, μπορούμε να ρωτήσουμε για τα είδη της κουζίνας που είχε δοκιμάσει. Είναι πιο ασφαλές, δεν ταυτίζεται με χαμηλό επίπεδο και μάλλον θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις που θα συμπληρώσουν το παζλ…

– Πώς μας βλέπεις σε πέντε χρόνια από τώρα;

Ειδικά στον πρώτο μήνα γνωριμίας, η ατάκα είναι καρφωτική της αγωνίας μας να κρατηθούμε από πάνω του… σαν την Κατερίνα Χέλμη που απειλούσε να φαρμακωθεί, αν την εγκατέλειπαν. Μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα η ερώτηση μπορεί να επαναδιατυπωθεί. Είναι προτιμότερο να επιδιώξουμε και οι δύο πλευρές μια σοβαρή κουβέντα για προσωπικούς στόχους, επιδιώξεις στην καριέρα και πλάνα και μετά να σκεφτεί ο καθένας, αν χωράει στην εικόνα του άλλου….

– Πότε θα γνωρίσω τους δικούς σου;

Μα γιατί να ρωτάμε τα περιττά, θα λέγαμε εμείς οι παλιές! Ο σύντροφός μας θα νιώσει να πνίγεται όχι μόνο με την προοπτική της επισημότητας μιας ανάλογης γνωριμίας αλλά και με την πιθανότητα να μην διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις με την οικογένειά του και να μην θέλει ακόμα να το μοιραστεί ή να το αναλύσει. Αν δεν γνωρίζουμε ακριβώς την παρούσα κατάσταση της οικογενειακής σχέσης, δεν παίρνουμε ανάλογες πρωτοβουλίες. Αντιθέτως, μπορούμε εμείς να δείξουμε άνετες στην προοπτική συστάσεων με τους δικούς μας περνώντας το μήνυμα της χαλαρότητας του ζητήματος. Κάτι τέτοιο μπορεί να τον απελευθερώσει από την αμηχανία…

-Τι σκέφτεσαι να κάνουμε απόψε;

Στη φάση των εξαντλητικών ωραρίων δουλειάς, η ερώτηση μπορεί να πυροδοτήσει μεγάλους καβγάδες – ειδικά μια καθημερινή μετά το γραφείο. Η αλήθεια είναι ότι ένας σύντροφος -άντρας ή γυναίκα – δεν μπορεί να έχει κέφια να οργανώσει μια δημιουργική έξοδο. Ίσως το μόνο που μπορεί να ονειρεύεται είναι να σωριαστεί σε ένα καναπέ και να φάει ό,τι έχει μείνει από τους ξηρούς καρπούς στο τραπεζάκι του σαλονιού χωρίς να κουνηθεί ούτε εκατοστό. Δεν είναι άδικο να τον καταδικάσουμε γι’ αυτό; Μπορούμε εναλλάξ να κάνουμε πρόγραμμα ο καθένας μας ανά εβδομάδα και πού και πού να δεχόμαστε να δούμε Ray Donovan στο Netflix χωρίς να διαμαρτυρηθούμε.

– Σου αρέσουν τα παιδιά;

Εντάξει, το τερματίζουμε. Όχι ότι κάποια στιγμή στη σχέση δεν θα τεθεί το ερώτημα. Αλλά στην αρχή είναι απαγορευτικό γιατί φοβίζει τον άλλο. Είναι προτιμότερο να παρατηρήσουμε πρώτα ποια είναι η σχέση του με τα παιδιά. Έχει ανίψια; Παίζει μαζί τους; Έχει καλές αναμνήσεις από τα δικά του παιδικά χρόνια; Και σε επόμενο βήμα να μιλήσουμε ανοιχτά για τις επιδιώξεις μας και τη ρεαλιστικότητα της επιθυμίας μας να γίνουμε γονείς.

– Πιστεύεις ότι είμαι όμορφη;

Μα τι να μας απαντήσει ο δόλιος στην ερώτηση παγίδα! Ποτέ δεν θα έπρεπε να ρωτήσουμε κάτι τόσο ανόητο. Ωστόσο, είναι έντιμο να ακούσουμε τον άλλο να εκφράζει ανοιχτά τι τον ελκύει σεξουαλικά και το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς.

– Νομίζεις ότι κάνουμε αρκετό σεξ;

Θα νιώσει να καταρρέει. Να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Τι εννοούμε; Ότι θέλουμε περισσότερο ή λιγότερο; Βαριόμαστε; Έχουμε περάσει και καλύτερα; Ας μην του το κάνουμε αυτό. Δεν το αξίζει! Είναι προτιμότερο να ανιχνεύσουμε μαζί τα θέλω μας και να ανακαλύψουμε κοινές σεξουαλικές εμπειρίες παρά να θίξουμε τις επιδόσεις του. Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται ενστικτωδώς στην ευγένεια. Στην αγένεια και στην αδιακρισία, απομακρύνονται.