Δείτε πώς η πανδημία επηρεάζει πραγματικά την ψυχική μας υγεία
Εάν δεν μπορείτε να κάνετε τα πράγματα που συνήθως σας αρέσουν τον τελευταίο χρόνο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, δεν θα σας κατηγορήσουμε, αν αισθάνεστε αναστατωμένοι ή εκνευρισμένοι. Αλλά αν νιώθετε ένα αίσθημα μαρασμού και ατονίας, είναι ένα σημάδι πιο σοβαρό.
Η λέξη «μαραμένος» μπορεί να θυμίζει λίγο τα βικτοριανά ρομαντικά μυθιστορήματα για να περιγράψει τις δυστυχισμένες ηρωίδες…όμως, φαίνεται ότι επανέρχεται αυτόν τον καιρό.
Σύμφωνα με τον Adam Grant, καθηγητή ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ, θα μπορούσε επίσης να είναι αυτό που περνούν πολλοί μετά από πάνω από ένα χρόνο ζωής με τον COVID-19.
«Η αίσθηση της στασιμότητας και του κενού», έγραψε στην εφημερίδα New York Times, «είναι σαν να νιώθει κάποιος ότι μπερδεύει τις μέρες, που μοιάζουν όλες ίδιες. Είναι σαν να κοιτά κανείς τη ζωή του μέσα από ένα ομιχλώδες παρμπρίζ. Και μπορεί να είναι αυτό το κυρίαρχο συναίσθημα του 2021».
Υπάρχει μια βιοχημική εξήγηση για την ατονία
Ο καθηγητής Adam Grant επισημαίνει ότι είναι πιθανό ότι πολλοί από εμάς άνοιξαν την πόρτα στον μαρασμό, μία κατάσταση η οποία βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα της κατάθλιψης και της άνθησης – μετά τον πρώτο πανικό γύρω από την πανδημία του κορονοϊού.
«Είναι σαν να κοιτά κανείς τη ζωή του μέσα από ένα ομιχλώδες παρμπρίζ. Και μπορεί να είναι αυτό το κυρίαρχο συναίσθημα του 2021», λέει ο καθηγητής ψυχολογίας Adam Grant.
Τον πρώτο καιρό της πανδημίας, το ένστικτο της μάχης ή της εγρήγορσης του εγκεφάλου μας ήταν σε πλήρη ισχύ και βρήκαμε τρόπους αντιμετώπισης της απειλής της ασθένειας που θα μπορούσαν να παρέχουν ένα επίπεδο ηρεμίας.
Αλλά αυτός ο πανικός, τουλάχιστον για ορισμένα άτομα, τελικά έδωσε τη θέση του σε αυτό που περιγράφει ως «χρόνια πάθηση μαρασμού», καθώς ο πανικός και το άγχος υποχώρησαν, αλλά η πανδημία συνεχίστηκε, έγραψε στους New York Times.
Αυτό το αίσθημα μαρασμού μπορεί επίσης να χαρακτηρισθεί ως «η μελαγχολία της πανδημίας», επειδή, όπως επισημαίνει η ψυχολόγος Sheila Forman, λίγοι από εμάς ήταν προετοιμασμένοι για τη συνέχιση της πανδημίας για τόσο διάστημα.
Οι εξωστρεφείς άνθρωποι που «τρέφονται» από την επαφή με τον κόσμο και τις πολλές δραστηριότητες είναι πιο εύκολο να νιώσουν μαρασμό.
«Στην αρχή, για μερικούς, ήταν μια ευπρόσδεκτη ανάπαυλα από την καθημερινή ζωή», εξηγεί. «Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός και οι άνθρωποι βυθίζονταν στην πραγματικότητα της πανδημίας, αυτό που ξεκίνησε ως μία σύντομη αναστολή της καθημερινότητάς μας, ξαφνικά έγινε η ζωή μας. Και μαζί ήρθε μια αυξημένη αίσθηση θλίψης, μοναξιάς και κατάθλιψης».
Η Forman μάλιστα επισημαίνει ότι αυτό το αίσθημα μαρασμού είναι πιθανότερο να χτυπήσει κυρίως τους πιο εξωστρεφείς ανθρώπους, επειδή παίρνουν την ενέργειά τους, όταν βρίσκονται με κόσμο και έχουν πολλές δραστηριότητες.
Το αίσθημα ατονίας μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη
Εάν δεν πιστεύουμε ότι το αίσθημα μαρασμού είναι κάτι σημαντικό, ας δούμε, αυτό: Το 2003, ο καθηγητής κοινωνιολογίας του Κολλεγίου Emory, Corey LM Keyes, ορίζει την ατονία ως «[μια] κατάσταση στην οποία ένα άτομο στερείται θετικών συναισθημάτων προς τη ζωή. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν λειτουργεί καλά ούτε ψυχολογικά ούτε κοινωνικά, χωρίς να έχει κατάθλιψη τον τελευταίο χρόνο». Ως αποτέλεσμα, ο Keyes επισημαίνει ότι εκείνοι που «μαραζώνουν» δεν είναι ούτε ψυχικά άρρωστοι ούτε ψυχικά υγιείς.
Ένας από τους κινδύνους της ατονίας είναι ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε πλέον ο καλύτερος εαυτός μας, ούτε αντιλαμβανόμαστε πως η ψυχική μας κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί. Γι ‘αυτό και πρόκειται για μία κατάσταση που μπορεί να είναι πολύ ύπουλη.
Το αίσθημα μαρασμού είναι μία ύπουλη κατάσταση. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να βρούμε μία διαρκή απασχόληση που μας ευχαριστεί.
Σε ένα ακόμη ερευνητικό άρθρο που δημοσιεύτηκε από το American Journal of Public Health, ο Corey L.M. Keyes σημείωσε ότι με μια αλλαγή στο επίπεδο της ψυχικής υγείας μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια μια κάμψη συνολικά της ψυχικής υγείας.
Οι ειδικοί της ψυχικής υγείας λένε ότι υπάρχει μια διαφυγή από την ατονία και το αίσθημα μαρασμού. Αυτή η διαφυγή ξεκινά με τη φροντίδα του εαυτού μας, μένοντας σωματικά υγιείς και διατηρώντας επαφή τόσο με την οικογένεια όσο και με τους φίλους μας.
Ο καθηγητής Adam Grant προτείνει επίσης να απασχολούμαστε με εργασίες που απαιτούν αδιάκοπο χρόνο και μας επιτρέπουν να εστιάσουμε σε κάτι που έχει σημασία για εμάς.
«Μπορεί να μην ακούγεται σπουδαίο, αλλά θα μπορούσε να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε ξανά την ενέργεια και τη χαρά που μπορεί να έχουμε χάσει τον τελευταίο χρόνο ως αποτέλεσμα των πανδημικών αποκλεισμών και περιορισμών», έγραψε στην εφημερίδα New York Times.
