Έβαλα την πανοπλία μου… Kαι τώρα πώς βγαίνει;
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν όταν μία ημέρα έπεσε τυχαία στα χέρια μου το παραμύθι του Ρ. Φίσερ «Ο Ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία». Ενενήντα σελίδες όλο κι όλο! Κι όμως, ήταν απολύτως αρκετό για να σκεφθώ μήπως έχω οχυρωθεί πίσω από μία ψευδαίσθηση ή πώς θα σταματήσω να φοβάμαι να αποκαλυφθώ…
Γράφει η Ελένη Αϋφαντή,
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης, Life coaching
Από την πρώτη κιόλας σελίδα ένιωσα ότι βλέπω εμένα, αυτές τις κάποιες στιγμές στη ζωή μου που αισθάνθηκα ότι χρειαζόμουν προστασία, κάποιες άλλες που χρειαζόταν να πολεμήσω γι’ αυτά που πίστευα και κάποιες άλλες κατά τις οποίες πάσχιζα για να δείξω ποια είμαι εγώ. Τότε μάλλον ήταν που αποφάσισα να βάλω μια όμορφη γυαλιστερή πανοπλία που να εξυπηρετεί όλους αυτούς τους σκοπούς!
Κάθε μέρα, τη γυάλιζα και την πρόσεχα και τη φορούσα, τη φορούσα όλο και πιο πολύ. Κανείς πια δεν ήξερε πώς είμαι χωρίς αυτή, ούτε οι πιο αγαπημένοι μου, αλλά ούτε κι εγώ, η ίδια. Είχα γίνει ένα μαζί της, αισθανόμουν ότι δεν υπάρχω χωρίς αυτήν!!
Σιγά-σιγά, άρχισε να με κουράζει, όλο τα ίδια και τα ίδια, άρχισε να με απομακρύνει από τους άλλους, να μπαίνει ανάμεσά μας, ακόμα και στις πιο τρυφερές στιγμές, ήταν πάντα εκεί. Πώς μπορώ να ζω με αυτόν τον τρόπο σκέφτηκα;
Έτσι, έκανα και την πρώτη απόπειρα να τη βγάλω. Αδύνατον, λες και είχε κολλήσει πάνω μου. Ο καιρός περνούσε και η δυσφορία μου μεγάλωνε, είχα μείνει ουσιαστικά μόνη, κανείς δεν με ήθελε γιατί κανείς δεν με γνώριζε πραγματικά και εγώ λύγιζα κάτω από όλο αυτό το βάρος. Κάτι έπρεπε να κάνω, Τ Ω Ρ Α.
Προσπαθούσα να την πετάξω από πάνω μου, χτυπιόμουν, μάτωνα, πόναγα, όλα μάταια. Ώσπου κατάλαβα ότι δεν μπορεί να βγει μεμιάς. Λίγο-λίγο, κομμάτι-κομμάτι, μέρα-μέρα.
Και έτσι ξεκίνησα. Πρώτα από τον εγωισμό, το σπουδαιότερο κομμάτι αυτής της πανοπλίας.
Συνειδητοποίησα πως όσα κι αν καταφέρω ή αποκτήσω, ο εγωισμός θα επιμένει ότι δεν είναι αρκετά. Είδα τον εαυτό μου να αγωνίζεται διαρκώς και ποτέ να μην καταφέρνει να φτάσει ουσιαστικά πουθενά. Τον είδα να αγωνίζεται να έχει πάντα δίκιο. Τον είδα να προσπαθεί να αποδείξει πόσο καλή και ευγενική ήμουν. Τον είδα να ανησυχεί για το πώς θα με αξιολογήσουν, γι’ αυτό γυάλιζα με τόση μανία την πανοπλία μου;
Και τότε, η αλήθεια έλαμψε μέσα μου, αφού ΗΜΟΥΝ καλή και ευγενική γιατί να προσπαθώ να το αποδείξω ; Και σε ποιόν, εντέλει; Δηλαδή, έβαλα αυτή την πανοπλία για να αποδείξω ότι είμαι, αυτό που ήδη ήμουν; Τι ψευδαίσθηση! Και τότε ένα κομμάτι της πανοπλίας έπεσε!
Από την άλλη, ταύτιζα την ύπαρξή μου με τα επιτεύγματά μου
Πίστευα ότι μόνο μέσα από αυτά υπάρχω, αυτά αποδεικνύουν πόσο ανώτερη και δυνατή είμαι. Πρέπει να δώσω όλη μου την ενέργεια για να δημιουργήσω μια σπουδαία φήμη, ανάμεσα στα «εγώ» των άλλων, έλεγα. Νόμιζα ότι μόνο έτσι θα είμαι σημαντική και θα με αγαπούν. Να, άλλος ένας λόγος που έπρεπε να είναι πάντα αστραφτερή. Περίμενα το μπράβο τους, την επιβράβευσή τους, αφού εγώ δεν μπορούσα ή έτσι νόμιζα, να επιβραβεύσω τον εαυτό μου.
Ο φόβος θέριευε, με κυρίευε. Φοβόμουν ότι θα με εκμεταλλευτούν, θα με υποβιβάσουν, θα με απογοητεύσουν, δεν θα με αποδεχτούν, αν καταλάβουν ποια είμαι. Πρέπει να φοράω την πανοπλία μου. Η φωνή μέσα μου μίλαγε, δεν την άκουγα και το κενό μεγάλωνε και αυτή κόλλαγε πάνω μου.
Τώρα, καταλαβαίνω ότι κανείς δεν μπορεί να αγαπά μια πανοπλία, ούτε ένα επίτευγμα, ούτε μια ψευδαίσθηση
Ας με ακούσω λοιπόν, πραγματικά, ας δω στην ουσία τι είναι σημαντικό για μένα, ας αφήσω πίσω μου το παρελθόν, συγχωρώντας τους άλλους και τον εαυτό μου. Με αυτές τις σκέψεις, άλλο ένα κομμάτι έπεσε και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ένιωσα να ανασαίνω πραγματικά. ΑΡΧΗ. (της νέας μου ζωής)
Σας έχει τύχει να φοβάστε την αλλαγή;
Το αύριο; Την όποια “δύσκολη” απόφαση;
Να δείτε μια σκιά και να νομίσετε πως κάτι τρομακτικό σας πλησιάζει;
Έχετε νιώσει πως δεν έχετε τη δύναμη να “παλέψετε” αυτά που φοβάστε και παρόλα αυτά, όταν τολμήσατε να κάνετε το πρώτο βήμα, να είδατε ότι ήταν πιο εύκολο απ’ ό,τι υπολογίζατε;
Αν απαντήσατε θετικά στις παραπάνω ερωτήσεις, ελάτε στο τρίωρο βιωματικό σεμινάριο της Ελένης Αϋφαντή
Aegean College: Πανεπιστημίου 17, Αθήνα, τηλ.: 210 3211228
Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου και ώρα 19.00
Κόστος συμμετοχής: 15 ευρώ
