Η δύναμη της βρισιάς: Πώς οι κακές λέξεις επηρεάζουν το μυαλό, το σώμα και τις σχέσεις σας

Οι βρισιές για καιρό δεν αποτελούσαν θέμα σοβαρής έρευνας, επειδή υποτίθεται ότι ήταν απλώς ένα σημάδι επιθετικότητας, αδύναμης γλωσσικής επάρκειας ή ακόμη και χαμηλής νοημοσύνης. Τώρα έχουμε πολλά στοιχεία που αμφισβητούν αυτή την άποψη, ωθώντας μας να επανεξετάσουμε τη φύση –και τη δύναμη– της βρισιάς.

Γράφουν οι: Karyn Stapleton, Λέκτορα Διαπροσωπικής Επικοινωνίας,
Catherine Loveday, Νευροψυχολόγος, University of Westminster
Kristy Beers Fägersten, Καθηγήτρια, Södertörn University

Είτε είμαστε λάτρεις της βρισιάς είτε όχι, πολλοί από εμάς είναι πιθανό να καταφεύγουμε σε αυτές ξανά και ξανά. Για να εκτιμήσουμε τη δύναμη της βρισιάς και να καταλάβουμε από πού προέρχεται, πραγματοποιήσαμε πρόσφατα μια ανασκόπηση περισσότερων από 100 ακαδημαϊκών εργασιών σχετικά με το θέμα από διαφορετικούς κλάδους.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Lingua, δείχνει ότι η χρήση λέξεων ταμπού μπορεί να επηρεάσει βαθιά τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ενεργούμε και σχετιζόμαστε μεταξύ μας.

Οι άνθρωποι συχνά συνδέουν τις βρισιές με την κάθαρση – την απελευθέρωση ισχυρών συναισθημάτων. Είναι αναμφισβήτητα διαφορετικό – και πιο ισχυρό από – άλλες μορφές χρήσης της γλώσσας.

Οι βρισιές προκαλούν τα συναισθήματα

Αυτό μπορεί να μετρηθεί σε αυτόνομες αποκρίσεις όπως αυξημένη εφίδρωση και μερικές φορές αυξημένος καρδιακός ρυθμός. Αυτές οι αλλαγές υποδηλώνουν ότι οι βρισιές μπορεί να ενεργοποιήσουν τη λειτουργία «μάχη ή φυγή».

Είναι ενδιαφέρον ότι για τους ομιλητές περισσότερων από μίας γλωσσών, η κάθαρση είναι σχεδόν πάντα μεγαλύτερη όταν βρίζουν στη μητρική τους γλώσσα από ό,τι σε άλλες γλώσσες που έμαθαν στη συνέχεια.

Η νευροεπιστημονική έρευνα δείχνει ότι οι βρισιές μπορεί να εντοπίζονται σε διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου από άλλες περιοχές ομιλίας. Συγκεκριμένα, μπορεί να ενεργοποιήσει μέρη του «μεταιχιακού συστήματος» (συμπεριλαμβανομένων χαρακτηριστικών που είναι γνωστά ως βασικά γάγγλια και αμυγδαλή).

Αυτές οι βαθιές δομές εμπλέκονται σε πτυχές της επεξεργασίας της μνήμης και των συναισθημάτων που είναι ενστικτώδεις και είναι δύσκολο να ανασταλούν. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η βρισιά μπορεί να παραμείνει ανέπαφη σε άτομα που έχουν υποστεί εγκεφαλική βλάβη και ως αποτέλεσμα δυσκολεύονται να μιλήσουν.

Τα πειράματα που βασίζονται στο εργαστήριο δείχνουν επίσης γνωστικά αποτελέσματα. Γνωρίζουμε ότι οι βρισιές προσελκύουν περισσότερη προσοχή και τις θυμόμαστε καλύτερα από άλλες λέξεις. Αλλά παρεμβαίνουν επίσης στη γνωστική επεξεργασία άλλων λέξεων/ερεθισμάτων – έτσι φαίνεται ότι οι βρισιές μερικές φορές μπορούν να εμποδίσουν και τον τρόπο σκέψης.

Σε πειράματα που απαιτούσαν από τους ανθρώπους να βυθίσουν το χέρι τους σε παγωμένο νερό, οι βρισιές προκαλούν ανακούφιση από τον πόνο.

Σε αυτές τις μελέτες, η εκφώνηση μιας βρισιάς οδηγεί σε υψηλότερη ανοχή στον πόνο και υψηλότερο κατώφλι πόνου σε σύγκριση με τις ουδέτερες λέξεις. Άλλες μελέτες έχουν βρει αυξημένη σωματική δύναμη σε άτομα μετά από βρισιές.

Αλλά οι βρισιές δεν επηρεάζουν μόνο τον σωματικό και ψυχικό μας εαυτό – επηρεάζουν επίσης τις σχέσεις μας με τους άλλους

Η έρευνα στην επικοινωνία και τη γλωσσολογία έχει δείξει μια σειρά από διακριτούς κοινωνικούς σκοπούς της βρισιάς – από την έκφραση επιθετικότητας και την πρόκληση προσβολής έως τον κοινωνικό δεσμό, το χιούμορ και την αφήγηση ιστοριών.

Οι κακές λέξεις μπορεί ακόμη και να μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε την ταυτότητά μας και να επιδείξουμε οικειότητα και εμπιστοσύνη, καθώς και να ενισχύσουμε την προσοχή και την κυριαρχία στους άλλους ανθρώπους.

Σκάβοντας βαθύτερα

Παρά το γεγονός ότι έχει τόσο αξιοσημείωτη επίδραση στη ζωή μας, επί του παρόντος γνωρίζουμε πολύ λίγα για το από πού αντλεί τη δύναμή της η βρισιά.

Είναι ενδιαφέρον ότι, όταν ακούμε μια βρισιά σε μια άγνωστη γλώσσα, φαίνεται όπως κάθε άλλη λέξη και δεν θα παράγει κανένα από αυτά τα αποτελέσματα – δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο στον ήχο της ίδιας της λέξης που είναι παγκοσμίως προσβλητικό.

Άρα, η δύναμη δεν πηγάζει από τις ίδιες τις λέξεις. Ομοίως, δεν είναι εγγενές στις έννοιες ή τους ήχους της λέξης: ούτε οι ευφημισμοί ούτε οι παρόμοιες ηχητικές λέξεις έχουν τόσο βαθιά επίδραση πάνω μας.

Μια εξήγηση είναι ότι η «αποκρουστική προετοιμασία» – η χρήση τιμωρίας για την αποτροπή συνεχιζόμενων βρισιών – εμφανίζεται συνήθως κατά την παιδική ηλικία.

Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια σπλαχνική σύνδεση μεταξύ της χρήσης της γλώσσας και της συναισθηματικής απόκρισης. Αν και αυτή η υπόθεση ακούγεται σωστή, αποδεικνύεται ασθενώς από λίγες μόνο μελέτες που έχουν διερευνήσει αναμνήσεις παιδικής τιμωρίας για βρισιές. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εμπειρικές μελέτες για τις σχέσεις μεταξύ τέτοιων αναμνήσεων και απόκρισης των ενηλίκων στις βρισιές.

Για να καταλάβουμε γιατί οι βρισιές έχουν τόσο βαθιά επίδραση πάνω μας, πρέπει να διερευνήσουμε τη φύση των αναμνήσεων των ανθρώπων για τις βρισιές.

Ποια ήταν τα σημαντικά περιστατικά βρισιάς τους; Οι βρισιές έφερναν πάντα δυσάρεστες συνέπειες, όπως τιμωρία, ή υπήρχαν και οφέλη; Τι γίνεται με τις συνεχείς εμπειρίες των ανθρώπων με βρισιές καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους; Εξάλλου, η έρευνά μας δείχνει ότι οι βρισιές μπορεί μερικές φορές να βοηθήσουν τους ανθρώπους να δεθούν μεταξύ τους.

Πιστεύουμε ότι είναι πιθανό η βρισιά να δείχνει παρόμοιο μοτίβο μνήμης με αυτό της μουσικής – θυμόμαστε και μας αρέσουν καλύτερα τα τραγούδια που ακούσαμε κατά την εφηβεία. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως και η μουσική, οι βρισιές αποκτούν νέο νόημα στην εφηβεία.

Γίνεται ένας σημαντικός τρόπος να ανταποκριθούμε στα έντονα συναισθήματα που έχουμε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και μια πράξη που σηματοδοτεί την ανεξαρτησία από τους γονείς και τη σύνδεση με τους φίλους.

Έτσι, οι βρισιές και τα τραγούδια που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της εφηβείας μπορεί να συνδεθούν για πάντα με σημαντικές και άκρως αξέχαστες εμπειρίες.

Η έρευνα πρέπει επίσης να εξετάσει εάν υπάρχει σχέση μεταξύ των αναμνήσεων της βρισιάς και των επιπτώσεων που παρατηρούνται στα πειράματα.

Αυτό θα μπορούσε να δείξει εάν τα άτομα με πιο θετικές αναμνήσεις ανταποκρίνονται διαφορετικά σε αυτά με αρνητικές αναμνήσεις.

Ένα τελευταίο σημείο που πρέπει να εξεταστεί είναι αν η βρισιά θα αρχίσει να χάνει τη δύναμή της εάν γίνει πιο κοινωνικά αποδεκτή και έτσι χάσει την προσβλητικότητά της. Προς το παρόν, πάντως, σίγουρα παραμένει … απαγορευμένη:

Πηγή: The Conversation