Οι νότες της αρμονίας!
Σαν και σας, έτσι κι εγώ πάντα γύρω μου άκουγα φράσεις όπως: Να κρατάς τις ισορροπίες στη σχέση σου, στη δουλειά σου, στην οικογένεια. Πρέπει να έχεις μια ισορροπημένη ζωή. Για να είσαι καλά χρειάζεται να βρεις την ισορροπία μέσα σου… Τελικά, όμως αυτό είναι το ζητούμενο; Ή μήπως σαν μία συμφωνία του Μπετόβεν, το μυστικό κρύβεται στις κλίμακες της αρμονίας; Ας το συζητήσουμε!
Γράφει η Ελένη Αϋφαντή,
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης, Life coaching
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ αισθανόμουν ένα βάρος, μια ευθύνη μετά από όλες αυτές τις παραινέσεις. Ο νους μου έμπαινε άμεσα σε συναγερμό, η σκέψη μου κάλπαζε, πρέπει να προσπαθήσεις, να τα καταφέρεις, πρόσεξε τι θα πεις, τι θα κάνεις, πρέπει όλα να είναι ισορροπημένα, τέλεια μοιρασμένα, είναι πολύτιμη αυτή η ισορροπία.
Και φυσικά ήταν, αλλά γιατί δεν αισθανόμουν καλά αφού τα είχα καταφέρει; Γιατί εκεί που νόμιζα ότι όλα είναι ισορροπημένα, κάτι συνέβαινε και… πάλι από την αρχή; Η σκέψη αυτή με βασάνιζε καιρό, ώσπου μια μέρα περιδιαβαίνοντας στο you tube, έπεσα τυχαία πάνω στην ενάτη του Μπετόβεν. Βυθίστηκα στο άκουσμα και ξαφνικά, μια λέξη αναδύθηκε μέσα μου, τι ΑΡΜΟΝΙΑ!!
Αποκάλυψη!! Συνειδητοποίηση!! Να, τι έλειπε από τη ζωή μου, η Αρμονία. Ναι, με κόπο και προσπάθεια είχα κατακτήσει την ισορροπία, αλλά δεν είχα περάσει στην επόμενη φάση, στην αρμονία.
Ισορροπία ένιωθα επειδή έφερνα δύο αντίθετες ροπές στα ίσια τους. Ήμουν συνεχώς σε εγρήγορση για να εξισορροπώ τις αντιθέσεις που υπήρχαν μέσα μου και γύρω μου. Όπως ακριβώς και ο ακροβάτης, μόλις έχανα την ισορροπία και έφευγα από το σχοινί, έπεφτα. Μερικές φορές, είχε και δίχτυ από κάτω, άλλες πάλι, όχι.
Αν όμως, ήμουν η πιανίστρια της ζωής μου, με το που θα άκουγα μία μικρή νότα να ξεφεύγει, θα τη διόρθωνα το επόμενο λεπτό και η μελωδία θα συνεχιζόταν. Αμέσως, αναλογίστηκα τις σχέσεις μου. Σε όλες υπήρχαν καλές και κακές στιγμές. Σε μερικές όμως, προσπαθώντας να κρατήσω τις ισορροπίες, τις μπλοκάρισα και δεν προχώρησαν, κάπου η ισορροπία χάθηκε.
Ενώ κάποιες άλλες κύλησαν, παρόλα όσα συνέβησαν. Ήταν αυτές που χωρίς να το καταλαβαίνω τότε, είχαν καταφέρει να φτάσουν στην αρμονία. Νόμιζα ότι ήταν «τυχαίο», τώρα καταλαβαίνω τη διαφορά.
Ήταν οι σχέσεις που αφιέρωσα χρόνο, χώρο, υπομονή, επιμονή, αφοσίωση, διατήρησα ανοικτό το κανάλι της επικοινωνίας, μα πάνω από όλα λειτουργούσα εξ ίσου καλά σαν άτομο, όσο και σαν ομάδα.
Τι οδήγησε αυτές τις ισορροπημένες σχέσεις στην αρμονία;
Σίγουρα, το πρώτο όχημα ήταν η επικοινωνία, άκουγα με προσοχή, με ανοικτά αυτιά και διάθεση, ακόμα και όταν η συζήτηση «άναβε». Είχα σαφή όρια, ήξερα ότι ήθελα η σχέση μου να μετράει περισσότερο από το εγώ μου και έτσι επέλεγα ποια μάχη θα δώσω, δεν ήμουν κάθε μέρα σε πόλεμο. Η απόφασή μου να είμαι ευτυχισμένη, ήταν πάνω από την ανάγκη μου να έχω δίκιο.
Το να βρω αποδείξεις για το δίκιο μου είναι μια βαριά διαδικασία του νου, ενώ η ευτυχία είναι ανάλαφρη, βγαίνει από την καρδιά.
Και όταν κοιτάς, ακούς και βλέπεις από την καρδιά, τότε παρατηρείς στον άλλον πράγματα που οι λέξεις δεν λένε. Τότε συνδέεσαι με το βαθύτερο συναίσθημά σου, τις βαθύτερες ανάγκες σου και μόνο τότε συνδέεσαι αρμονικά με τον άλλον.
Τότε, βάζεις τη σχέση σου πάνω από το όποιο «αντικειμενικό» δίκιο, πάνω από την όποια «λογική» που λέει ότι αν δεν κρατήσω την προσωπικότητά μου, η σχέση θα με αλλοτριώσει.
Ναι, υπάρχει αυτονομία και ανεξαρτησία μέσα στη σχέση. Έτσι κι αλλιώς οι σχέσεις, άσκηση ελευθερίας δεν είναι;
Η κατανόηση της διαφορετικότητας του άλλου, καθώς και ο σεβασμός στην αυτονομία του, αλλά και στα δικά σου όρια, μπορεί να διατηρήσει τη σύνδεσή σας ζωντανή και ενθουσιώδη.
Στη σκάλα των σχέσεων με τον εαυτό σου και τους άλλους, η ισορροπία είναι η αρχή της σκάλας, το πρώτο σκαλί και η αρμονία το τελευταίο.
Αφήσετε λοιπόν, πίσω σας ό,τι σας πλήγωσε και πιστέψτε ότι αξίζετε να προχωρήσετε μπροστά δημιουργώντας μια νέα ζωή για εσάς και τον σύντροφό σας.
Σας το εύχομαι!
