Πώς να ξέρετε πότε να συγχωρήσετε και πότε να ξεχάσετε

Σε αυτή τη ζωή, θα συναντήσετε ανθρώπους που θα σας κάνουν να νιώσετε ότι είστε προορισμένοι να βρείτε ο ένας τον άλλον. Είτε είναι φίλος είτε εραστής, θα υπάρχουν αυτοί που θα σας δώσουν την αίσθηση ότι περιμένατε να τους συναντήσετε, ενώ και αυτοί περίμεναν να βρεθούν στον δρόμο σας. Πώς δημιουργούνται οι ρωγμές που γίνονται… ρήγματα και οδηγούν στο τέλος μίας σχέσης;

Επιμέλεια: Νικολέτα Γιαννοπούλου

Σας κάνουν να γελάτε με λίγη έως καθόλου προσπάθεια, επειδή και οι δύο αντιλαμβάνεστε τις ιδιορρυθμίες του άλλου, όπως κανείς άλλος. Μπορείτε να μιλάτε για αμέτρητες ώρες χωρίς να χρειάζεται να ψάξετε για ένα θέμα – πάντα φαίνεται ότι μπορείτε να συζητήσετε για οτιδήποτε.

Αλλά τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τέλειο (ελπίζω να το έχετε καταλάβει μέχρι τώρα) λόγω του γεγονότος ότι  αλλάζουμε, και αυτό μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε συγκρούσεις με αυτούς που πιστεύαμε ότι θα έχουμε πάντα γύρω μας.

Ήσουν το φλιτζάνι του τσαγιού μου, αλλά πίνω καφέ τώρα!

Προσπαθούμε τόσο σκληρά να κρατήσουμε σχέσεις που είχαμε εδώ και χρόνια, επειδή έχουμε πάντα αυτή την ιδέα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι πρέπει να την κάνουμε να λειτουργήσει.

Ίσως είστε φίλοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε κάνετε ό,τι μπορείτε για να σώσετε ό,τι έχει απομείνει από αυτό που κάποτε νομίζατε ότι ήταν υποδειγματικό. Αγνοώντας, όμως τα άσχημα και προφανώς προσπαθώντας να πιστεύετε ότι όλα παραμένουν το ίδιο με αυτό που ήταν πριν. Έχει ρωγμές και τρύπες που τώρα είναι δύσκολο να «επισκευαστούν», παρεξηγήσεις που δεν υπήρχαν στο παρελθόν έχουν εισχωρήσει τώρα ανάμεσά σας.

Το θέμα είναι ότι, όπως εσείς, έτσι και οι άλλοι έχουν υποστεί αλλοιώσεις. Αλλαγές, οι οποίες ανεξάρτητα από το πόσο θα θέλατε να αντικρούσετε, σας δίνουν λόγους για να απομακρυνθείτε, λόγω της προφανούς κατάστασης στην οποία βρίσκεστε και οι δύο τώρα: Ασύμβατοι, αταίριαστοι.

Αν και είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, η αλήθεια είναι ότι, μία στο τόσο, πρέπει να μάθεις να συγκεντρώνεις αρκετό θάρρος για να κόψεις κάποιους δεσμούς.

Όταν δεν σας δίνουν πλέον την ώθηση της αυτοπεποίθησης που προηγουμένως σας πρόσφεραν κάθε φορά. Όταν δεν σας κάνουν πλέον να νιώθετε ότι είστε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας, όταν είστε μαζί. Όταν σας σέρνουν προς κάτω αντί να σας σηκώσουν, όπως παλιά.

Όταν τα συνηθισμένα σας χαμόγελα αντικαθίστανται από συναισθήματα που νιώθετε μόνο για όσους αδιαφορείτε. Όταν οι απλοί αστεϊσμοί μετατρέπονται σε καυγάδες και όταν αυτοί ριζώνουν και δεν ξεπερνιούνται, ενώ αγωνίζεστε και οι δύο να βρείτε μια διέξοδο. Όταν οι κάποτε «φωτεινές» μέρες αντικαθίστανται με σκοτεινές…

Τότε θα ξέρετε ότι η γέφυρα που και οι δύο νομίζατε ότι ήταν για πάντα, τώρα έχει σπάσει.

Διότι, ας το παραδεχτούμε, ακόμα κι αν ήταν γραφτό να βρείτε ο ένας τον άλλον, δεν σημαίνει ότι θέλετε να μείνετε μαζί, ειδικά όταν έχει ήδη γίνει πάρα πολύ μεγάλη ζημιά που δεν μπορεί πια να διορθωθεί με οποιοδήποτε είδος συγγνώμης. Τότε είναι που θα ξέρετε ότι είναι ώρα να τους αφήσετε να φύγουν.

Έτσι, αυτό γίνεται κάποιες φορές με τους ανθρώπους που κάποτε πίστευαν ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να ζήσουν χωρίς, αλλά τώρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μέρος μιας μακρινής ανάμνησης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μετανιώσετε ποτέ για εκείνες τις στιγμές που περάσατε μαζί, αλλά επίσης δεν χρειάζεται να νιώθετε έστω και λίγο τύψεις για το πώς τελείωσαν τα πράγματα. Συνήθως, και οι δύο ξέρουν ότι το τέλος έχει καθυστερήσει πολύ. Απλά σας πήρε πολύ χρόνο για να αποδεχτείτε την αλήθεια.

Χάρηκα που σε γνώρισα. Αντίο και εύχομαι να είσαι καλά!