Πρόταση γάμου: Γιατί όμως γονατιστός; Πώς προέκυψε η παράδοση;

Για πολλούς ανθρώπους, η κίνηση αυτή συνδέεται νοερά με τον ρομαντισμό. Σαν κάτι βγαλμένο από τα παραμύθια. Ο έρωτας της ζωής μας γονατίζει, μας ζητά το χέρι και ζήσαμε ευτυχισμένοι μαζί… Από πού προέρχεται όμως αυτή η κλισέ, για τα σημερινά δεδομένα, παράδοση;

Από τη Νικολέτα Γιαννοπούλου

Αν το καλοσκεφτείτε, είναι πραγματικά περίεργο. Γιατί μία πρόταση γάμου που σέβεται τον εαυτό της, θέλει τον άντρα γονατισμένο με ένα δαχτυλίδι στο χέρι περιμένοντας με αγωνία το «ναι»;

Η ιστορία λέει ότι η παράδοση αυτή προέρχεται από την περίοδο των Ιπποτών και των βασιλικών Αυλών, αλλά και της Εκκλησίας, δηλαδή από τον Μεσαίωνα και μετά.

Σε αυτή την εποχή καθιερώθηκε οι ιππότες αλλά και όλοι οι άνδρες να γονατίζουν μπροστά στους άρχοντες και τους βασιλιάδες, ως ένδειξη σεβασμού, υπακοής και πίστης. Αλλά το ίδιο εφαρμοζόταν και στις θρησκευτικές τελετές, όπου οι πιστοί γονατίζουν ενώπιον του Θεού και των υψηλόβαθμων κληρικών.

Στο ίδιο πνεύμα, ο γάμος συνδέεται με μία θρησκευτική τελετή, κι έτσι οι ευγενείς άνδρες όταν έκαναν πρόταση γάμου σε μία δεσποσύνη γονάτιζαν μπροστά της για να εκφράσουν την αγάπη τους και την αφοσίωσή τους στο πρόσωπό της.

Δείγμα λοιπόν, πίστης, σεβασμού και αφοσίωσης ήταν η κίνηση αυτή μαζί με την προσφορά ενός δαχτυλιδιού που σηματοδοτεί την αιώνια ένωση.

Και αν αναρωτιέστε πώς οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν δαχτυλίδια στους γάμους, υπεύθυνος είναι ο Πάπας.

Και συγκεκριμένα, ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ το 1214, ο οποίος εισήγαγε ένα νόμο με τον οποίο απαιτείτο να τηρείται μια περίοδος… αναμονής μεταξύ των ζευγαριών που θέλουν να παντρευτούν. Τα ζευγάρια που βρίσκονταν σε αυτή την περίοδο, διατάχθηκαν να φορούν ένα δαχτυλίδι, ως σύμβολο της δέσμευσής τους.