Ο Stephen King κι εγώ!
+6 Ο Stephen King κι εγώ!
Ο Stephen King κι εγώ!
Ο Stephen King κι εγώ!
Ο Stephen King κι εγώ!
Σάββατο 16 Νοεμβρίου κι εγώ βρίσκομαι στο Grand Rex, στο Παρίσι, όπου παρουσιαζόταν ο συγγραφέας-μύθος για να μιλήσει για πρώτη φορά στη ζωή του επί ευρωπαϊκού εδάφους!
Κείμενο-φωτογραφίες: Ηλίας Φουντούλης
Για να μιλήσω επί προσωπικού, θυμάμαι ακριβώς πώς ξεκίνησαν όλα! Ήμουν περίπου 12 χρονών, όταν o πατέρας μου έφερε σπίτι σε βιντεοκασέτα το «Στάσου Πλάι μου»! Μια υπέροχη ιστορία ενηλικίωσης, βασισμένη σε νουβέλα του Stephen King, τρυφερή, νοσταλγική με μια πινελιά αγωνίας. Αποφάσισα να διαβάσω το βιβλίο. Πήγα σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Φωκίωνος και μιας και δεν υπήρχε, έφυγα από εκεί με το «Σάλεμς Λοτ»! Αυτό ήταν! Μια ιστορία για βαμπίρ αληθινή, δυνατή, τρομακτική… Να τρομάξεις από ένα απότομο πέταγμα του Φρέντι Κρούγκερ σε μια ταινία, είναι νορμάλ, κοινότυπο και στο κάτω κάτω βαρετό… Να ανατριχιάσεις όμως από ένα βιβλίο είναι σκέτη μαγεία!
Και από τότε πέρασα ώρες και ώρες διαβάζοντας τα μυθιστορήματα, τις νουβέλες και τα διηγήματα του Stephen King: «Το Αυτό», «Η Λάμψη», «Το Κοράκι», «Κάρυ», «Μίζερι», «Κριστίν», «Νυχτερινή Βάρδια», «Εφιάλτες και Ονειρότοποι» και πολλά πολλά άλλα! Στενοχωρήθηκα με το ατύχημα που έπαθε το ‘99 και παραλίγο να πεθάνει, περίμενα με αγωνία να γίνει καλά, να αρχίσει να ξαναγράφει και στη συνέχεια να αρχίσει να ξαναγράφει καλά! Τα πρώτα βιβλία μετά το ατύχημα ήταν μέτρια, το «Σάκος με Κόκκαλα», κακό, το «Κινητό» μέτριο και ύστερα η «Ιστορία της Λίζι» και το συγκλονιστικό «22/11/63» στη δική του εκδοχή ταξιδιού στον χρόνο για έναν καθηγητή που γυρίζει στο παρελθόν προσπαθώντας να αποτρέψει τη δολοφονία του Κένεντι.
Η μεγάλη στιγμή!
Ξαφνικά, μερικούς μήνες πριν, ανακοινώνει ότι ετοιμάζει τη συνέχεια της Λάμψης. Το βιβλίο εκδίδεται και ως συνήθως κάνει τις σχετικές παρουσιάσεις και συνεντεύξεις για την προώθησή του στην Αμερική. Και η βόμβα σκάει, όταν ανακοινώνει ότι για πρώτη φορά θα επισκεφτεί την Ευρώπη!
Μόλις μαθαίνω ότι θα εμφανιστεί στο Παρίσι, δεν υπήρχε περίπτωση να είμαι εκείνη την ημέρα πουθενά αλλού! Σάββατο 16 Νοεμβρίου πρωί-πρωί πετάω από Αθήνα και 11.00 είμαι στο ξενοδοχείο ακριβώς δίπλα στο Grand Rex όπου θα γινόταν η παρουσίαση. Η πρώτη κυριολεκτική κρυάδα είναι ο συνδυασμός θερμοκρασίας 5 βαθμών με συννεφιά και ψιλόβροχο. Η δεύτερη, είναι πολύ χειρότερη όταν βλέπω ότι ήδη 20 άτομα στέκονται, περιμένοντας για το event που θα γίνει σε 9 ώρες! Προετοιμάζομαι ψυχολογικά, ψωνίζω έξτρα ρούχα και σκουφί, δύο μπαγκέτες, δύο σοκολάτες, νερό, καφέ και το πιο πρόσφατό του βιβλίο «Joyland». Αγοράζω γάντια με κομμένα δάχτυλα για να γυρίζω τις σελίδες στο κρύο και αποφασισμένος στέκομαι στην ουρά. Η ώρα περνάει αργά και βασανιστικά… Η ουρά κοντεύει να φτάσει το χιλιόμετρο. Η άκρη της χάνεται στα βάθη του δρόμου, στρίβει και συνεχίζει να επεκτείνεται.
Και γύρω στις 8 ακούγονται ουρλιαχτά και χειροκροτήματα σημάδι πως ο σταρ που όλοι περιμένουμε έφτασε στο κτίριο! Μπαίνω και παίρνω το αντίτυπο του «Dr Sleep» που δικαιούμαι με το εισιτήριο της παρουσίασης. Τρέχω στην αίθουσα και βρίσκω θέση μπροστά. Στη σκηνή ανεβαίνει ο Γάλλος ατζέντης του εκδοτικού Albin Michel, κάνει μια μικρή εισαγωγή και στο τέλος, πετάει ένα «Please Welcome Mr Stephen King».
Και έτσι απλά μέσα σε παραλήρημα-αποθέωση του κοινού ο Stephen King ανεβαίνει στη σκηνή. Είμαι συγκινημένος μέχρι τα βάθη της ύπαρξής μου. Έχω περάσει ατελείωτες ώρες να διαβάζω για κόσμους, πρόσωπα, καταστάσεις που έχει βγάλει ένας άνθρωπος από το μυαλό του, και στέκεται εκεί μπροστά μου. Ξαφνιάζεται με τον κόσμο και την υποδοχή! Μας χαιρετάει, μας χειροκροτεί, υποκλίνεται. Αρχίζει να μιλάει για τη ζωή του, για τη συγγραφή, για το νέο του βιβλίο. Απλός, λιτός, προσιτός, γελαστός, ετοιμόλογος.
Τα αγαπημένα μου σημεία της συνέντευξης
- Αγαπημένες του ταινίες βασισμένες σε βιβλίο του είναι: το Πράσινο Μίλι, το Στάσου πλάι μου, το Ρίτα Χέιγουορθ, η Τελευταία Έξοδος, ενώ όπως είπε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς τις 6 συνέχειες της σειράς Τα Παιδιά του Καλαμποκιού. Εκτός βέβαια αν έρθουν αντιμέτωπα με τον Τσάκυ την Κούκλα του Σατανά!
- «Νομίζω ότι η χειρότερη ταινία -και όχι άδικα, μιας και ήταν δικής μου σκηνοθεσίας- ήταν το Maximum Overdrive! Κάποιος από το κοινό φώναξε «It was GREAT!» και ο King γελώντας του απάντησε: «You rock man!».
- «Αγαπημένο μου θρίλερ είναι το Blair’s Witch Project. Την πρώτη φορά που προσπάθησα να το δω το σταμάτησα στη μέση».
- «Από τα βιβλία που έχω γράψει έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο The Stand» (έξαλλα χειροκροτήματα του κοινού) «και στα βιβλία που έγραψα μετά το ατύχημα το Lisey’s Story. Είναι μια ιστορία για τα δύο θέματα που με αγγίζουν περισσότερο από όλα: Την αγάπη και την απώλεια του θανάτου».
- «Όλοι έχουν τις φοβίες τους. Πολλοί πάνε στον ψυχολόγο και τον πληρώνουν για να τους βοηθήσει να τις ξεπεράσουν. Εγώ είμαι τυχερός! Για να ξεπεράσω τις φοβίες μου τις γράφω και ο κόσμος με πληρώνει για να τις διαβάσει!».
- «Αν δεν έχεις χρόνο να διαβάζεις, δεν θα έχεις την ικανότητα να γράψεις!».
- Το κοινό νιώθει άνετα στα χέρια ενός τρελού! Αν και προσωπικά δεν θέλω να νιώθετε και πολύ άνετα».
- «Θα συνεχίσω να γράφω, μέχρι να μου το βουλώσει ο Θεός!».
Κάποιος από το κοινό επιλέγεται να κάνει ερώτηση. Ύπουλα παίζει το χαρτί της κόρης που έχει γενέθλια και ζητάει αυτόγραφο για να πάρει την απάντηση: «Ρε φίλε, δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνω. Μπορεί να σου υπογράψω μπορεί και όχι. Αλλά κάθε φορά που γίνεται αυτό νιώθω ξαφνικά σαν να αιμορραγώ σε ένα ενυδρείο με καρχαρίες».
- «Πολλοί με έχουν ρωτήσει, τι απέγινε εκείνο το παιδί από τη Λάμψη; Πώς συνέχισε τη ζωή του τελικά; Και πολλοί μου έλεγαν: “Μan, in Shining, you scared the shit out of me”. Ήθελα να δω αν μπορώ ακόμα να γράψω κάτι που να τρομάξει τον κόσμο και το προσπάθησα!
Διάβασε την πρώτη παράγραφο του βιβλίου και μέσα σε ολοκληρωτική αποθέωση μας ευχαρίστησε, μας χαιρέτισε και αποχώρησε από τη σκηνή!
Γύρισα στην Αθήνα με ένα χαμόγελο που δεν μπορεί να σβήσει ούτε πλαστικός χειρουργός!
Stephen King σε ευχαριστώ για όλα!
