Sleep No More: η παράσταση που συγκλονίζει τη Νέα Υόρκη
Sleep No More: η παράσταση που συγκλονίζει τη Νέα Υόρκη
Sleep No More: η παράσταση που συγκλονίζει τη Νέα Υόρκη
Πολλοί πιστεύουν ότι τα κλισέ που μας έμαθαν γενιές και γενιές κινηματογραφικής –και όχι μόνο– πρακτικής για τη Νέα Υόρκη συνοψίζονται στο τρίπτυχο γρήγορο φαγητό, ασταμάτητοι ρυθμοί, επιφανειακές σχέσεις. Και μπορεί να έχουν δίκιο. Όμως το «πιάτο της ημέρας» στη μητρόπολη που δεν κοιμάται ποτέ είναι ένα: η προσωπική εμπειρία.
Από τη Βάνα Αντωνοπούλου
Από τα εικαστικά δρώμενα, όπου καλλιτέχνες προκαλούν με τις εγκαταστάσεις τους το ασυνείδητο, τη θεατρική σκηνή με παραστάσεις που η βιωματική γνώση έχει τον πρώτο λόγο ή ακόμη και καθημερινές ασχολίες που μας προσκαλούν να ζήσουμε τις καταστάσεις εκ του σύνεγγυς, ο κόσμος ψάχνει με χίλιους τρόπους να δημιουργήσει νέες, κατά παραγγελία, αναμνήσεις. Και, καθόλου παράδοξα, πρόκειται για μια πρακτική που ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία.
Το απρόσμενο hit της νεοϋορκέζικης θεατρικής σκηνής, που λαμβάνει χώρα σε έναν εναλλακτικό προορισμό στο Chelsea του Μανχάτταν, κινείται ακριβώς μέσα στο παραπάνω πλαίσιο: μια παράσταση που αγκαλιάζει τη λογική τού θεάτρου ως σύμπραξη ηθοποιού-θεατή, που καλεί τον θεατή όχι μόνο να γίνει συμμέτοχος αλλά στην ουσία συνένοχος δημιουργώντας τη δική του εκδοχή μιας ιστορίας. Το έργο Sleep No More της βρετανικής ομάδας Punchdrunk αποδομεί τον σεξπηρικό Μάκβεθ, και σε ένα απόλυτα αυθεντικό 30s σκηνικό παρακμιακού ξενοδοχείου στήνει ένα φιλμ νουάρ όπου ο καθένας παρακολουθεί σε διαφορετικό χρόνο τα δρώμενα-σκετς των συντελεστών, δημιουργώντας ένα προσωπικό κολάζ εικόνων.
Πίσω από την ανωνυμία που προσφέρουν οι λευκές μάσκες που θυμίζουν medico della peste (τις φορούσαν οι γιατροί στο Μεσαίωνα κατά της πανώλης), ο θεατής γίνεται κοινωνός μιας πραγματικότητας που μεταβάλλεται ανάλογα με τη διάθεση, με τη διαδρομή που θα επιλέξει. Μετατρέπεται ο ίδιος σε μέρος της παράστασης, ενώ όσες φορές και να τη βιώσει δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, δεν θα ζήσει την ίδια εμπειρία.
Είναι γεγονός ότι το Sleep No More είναι αρκετά πρωτοποριακό και δομημένο ώστε να προκαλέσει σε συναισθηματικό επίπεδο αυτό που ο Αριστοτέλης θεωρούσε πεμπτουσία της τραγωδίας: το έλεος και τον φόβο, την κάθαρση. Και σίγουρα μια τέτοια παράσταση δεν απευθύνεται σε όλους.
Ένας Αυστραλός στην έξοδο σχολίαζε αρνητικά «τα χαμένα του 125 δολάρια», ενώ γνωστός αμερικανός σχεδιαστής μόδας μού δήλωσε ότι ακόμη και μετά την τρίτη φορά ανακαλύπτει κάτι καινούργιο. Για το έργο, για τον εαυτό του…
