Τα ξενοδοχεία των… συγγραφέων
Τα δωμάτια και οι χώροι των ξενοδοχείων αποτέλεσαν σκηνικό έμπνευσης, τόπο δημιουργίας αλλά και σημείο μυστηρίων και ερωτικών παθών για πολλούς συγγραφείς. Ορισμένοι από τους πιο διάσημους και κάποια από τα πιο γνωστά βιβλία έχουν γραφτεί… εκτός σπιτιού!
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Τόποι ανωνυμίας, σημεία πολυτέλειας και άνεσης, σκηνικά περιπέτειας και μυστηρίου, καταφύγια εραστών, αφορμές για ταξίδι στο άγνωστο, πρόκληση για πλήρη ελευθερία και άρνηση μίας συνηθισμένης ζωής; Αυτές αλλά ίσως και πιο προσωπικές αιτίες είναι οι λόγοι που πολλοί συγγραφείς βρήκαν πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία των έργων τους σε κάποιο ξενοδοχείο. Παλαιότεροι και νεότεροι είτε εμπνεύστηκαν ένα ή και περισσότερα βιβλία τους στους χώρους ενός ξενοδοχείου είτε το ίδιο το ξενοδοχείο αποτέλεσε το σκηνικό των σελίδων τους.
Ο Σάμιουελ Μπέκετ εμπνεύστηκε το «Τέλος του παιχνιδιού» στην Ταγγέρη. Είχε μονίμως κλεισμένο δωμάτιο στο μυθικό ξενοδοχείο El Minzah, όπως άλλωστε και ο συνάδελφός του Τένεσι Ουίλιαμς. Στους χώρους αυτού του ξενοδοχείου όμως, πέρασαν μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα από τον Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί και τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ μέχρι τον Τρούμαν Καπότε και τον Πολ Μπόουλς. Ο Γουίλιαμ Μπάροουζ, επίσης θαμώνας της Ταγγέρης, έγραψε ένα μέρος του συνταρακτικού και κορυφαίου βιβλίου του 20ού αιώνα «Γυμνό Γεύμα» στους χώρους του El Muniria.
Οι πλούσιοι και διάσημοι θαμώνες του ξενοδοχείου Le Grand Hôtel des Bains στη Βενετία έγινε αφορμή για να γράψει ο Τόμας Μαν το μακρινό 1911 ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματά του, «Ο θάνατος στη Βενετία» που έξι δεκαετίες αργότερα γυρίστηκε η ομώνυμη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι με σκηνικό το ίδιο το ξενοδοχείο. Στη Βενετία όμως έζησαν για αρκετούς μήνες ο Αλφρέντ ντε Μισέ και η Γεωργία Σάνδη τον παθιασμένο έρωτά τους στο διάσημο ξενοδοχείο Hôtel Danielli.
Στην αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού, από το 1905 που το γοητευτικό ξενοδοχείο Chelsea άνοιξε τις πόρτες του στη Νέα Υόρκη φιλοξένησε ουκ ολίγους συγγραφείς. Στα δωμάτια του έγραψαν ο Ζαν Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι αλλά και ο Μαρκ Τουαίην. Σε κάποιο του δωμάτιο ο Τζακ Κέρουακ εμπνεύστηκε το πολυθρύλητο βιβλίο του «Στον δρόμο» και σε κάποιο άλλο ο Άρθουρ Κλαρκ γέμισε σελίδες επί σελίδων για το «2001 Οδύσσεια του διαστήματος». Τα δωμάτια και οι κοινόχρηστοι χώροι του ήταν λοιπόν τόπος συνάντησης των… εργατών της πένας.
Πώς θα σας φαινόταν όμως να μάθετε ότι ένα ξενοδοχείο έγινε… ο πρωταγωνιστής ενός πολύ γνωστού μυθιστορήματος; Μία σχεδόν «αυτοβιογραφία» είναι το «Ξενοδοχείο Lutecia», όπου ο Ασουλίν περιγράφει τα γεγονότα και τις επιρροές στις ζωές των ενοίκων του μεταξύ 1936-1945. Στο ξενοδοχείο Lutecia στο Παρίσι ο υπεύθυνος ασφάλειάς του κρατά σημειώσεις για όλα όσα συμβαίνουν στους χώρους και στα δωμάτιά του…
Αλλά αφού είπαμε για ξενοδοχείο-πρωταγωνιστή, υπάρχει τουλάχιστον ένα ακόμη. Στο Κολοράντο των ΗΠΑ το Stanley Hotel είναι το σημείο όπου ο Στίβεν Κινγκ έγραψε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματά του (που έγινε άλλωστε και ταινία) «Η Λάμψη».
Ήδη υπήρχαν πολλές φήμες ότι το ξενοδοχείο είναι στοιχειωμένο, ο ίδιος ο συγγραφέας είχε μία ανάλογη εμπειρία στο δωμάτιο 217, ενώ πολλοί άνθρωποι ήταν σίγουροι ότι φαντάσματα στοιχειώνουν τους διαδρόμους, ενώ φωνές και γέλια ακούγονται από τις αίθουσες χορού του.
Κι από εκεί στη μετρ των βιβλίων μυστηρίου, την Αγκάθα Κρίστι. Παθιασμένη με τα ταξίδια κυρίως στην Ανατολή, η Αγκάθα Κρίστι εμπνεύστηκε το βιβλίο της «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» στην Τουρκία και μεγάλο μέρος του το έγραψε στο Pera Palace στην Κωνσταντινούπολη.
Με πρωταγωνιστή τον Ηρακλή Πουαρό, το «Θάνατος στον Νείλο» είναι μία περιπέτεια μυστηρίου που εκτυλίσσεται – φυσικά – με φόντο τον ποταμό της Αιγύπτου και το οποίο έγραψε διαμένοντας σε μία από τις πολυτελείς σουίτες του ξενοδοχείου Old Cataract, που και σήμερα μετά την πρόσφατη ανακαίνισή του, διατηρεί μία σουίτα που φέρει το όνομα της διάσημης συγγραφέως με το γραφείο της, ένα σημειωματάριο και μία φωτογραφία της.
