Άνοιξη στη Λίμνη Κερκίνη
+5 Άνοιξη στη Λίμνη Κερκίνη
Άνοιξη στη Λίμνη Κερκίνη
Όλες οι λίμνες έχουν κάτι το μαγικό και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να τις κατατάξεις με βάση την ομορφιά τους, όλες όμορφες και όλες με κάτι ξεχωριστό. Αν παρ’ όλα αυτά καταφέρναμε να τις βαθμολογήσουμε, σίγουρα η Κερκίνη θα ήταν πολύ ψηλά στη λίστα και ειδικά τέτοια εποχή…
Κείμενο-φωτογραφίες: Ηλίας Φουντούλης
Σκουρογάλανα νερά και γύρω γύρω λιβάδια, σπιτάκια και καμινάδες να δουλεύουν φουλ γιατί ακόμη και με ηλιοφάνεια, έχει και κρύο και υγρασία τρομερή. Στο βάθος οι καταπράσινες πλαγιές του όρους Μπέλες, φυσικό σύνορο με τη Βουλγαρία, συμπληρώνουν το μαγευτικό σκηνικό.
Η Κερκίνη είναι μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε το 1932 με την κατασκευή του φράγματος στον ποταμό Στρυμόνα και σήμερα είναι μια λίμνη μαγικής ομορφιάς. Πέρα από την ομορφιά της, η λίμνη αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους που φιλοξενεί σπάνια είδη πτηνών γηγενή και μεταναστευτικά, σημαντικό αριθμό ψαριών και ένα από τα λιγοστά στην Ελλάδα σπίτια για τους νεροβούβαλους που εκτρέφονται εδώ και χρόνια στην περιοχή. Έχει ανακηρυχθεί διεθνούς σημασίας από το 1971, με τη Συνθήκη Ramsar (ένας από τους 11 ελληνικούς τόπους) και προστατεύεται από την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία, ενώ μαζί με το Μπέλες (όρος Κερκίνη) έχει ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο.
Αποτελεί καταφύγιο για πάνω από 300 είδη πτηνών, πολλά είδη θηλαστικών, περισσότερα από 20 είδη ερπετών και περίπου 10 είδη αμφίβιων, πλούσια ιχθυοπανίδα (περίπου 30 βρώσιμα είδη), ενώ στη βορειανατολική, κυρίως, όχθη της φιλοξενεί πλούσια χλωρίδα που αποτελείται από φυτά που επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού (πλευστόφυτα), φυτά ριζωμένα στον βυθό, τα οποία αναπτύσσονται μέσα στο νερό ή στην επιφάνεια (νούφαρα, ποταμογείτονες), φυτά των καλαμώνων και των υγρών λιβαδιών, αλλά και ένα μοναδικής ομορφιάς παρόχθιο δάσος, του οποίου η έκταση, δυστυχώς, μειώνεται συνεχώς από το 1980 και μετά. Το γεγονός ότι η λίμνη είναι τεχνητή, καθιστά σχετικά εύκολη την πρόσβαση των επισκεπτών σε όλες τις όχθες της, εκτός από τους μήνες Μάιο και Ιούνιο που η στάθμη του νερού φτάνει στο υψηλότερο σημείο της καλύπτοντας κάποιους χωματόδρομους.
Οι περισσότεροι επισκέπτες ξεκινάνε με μια στάση στο Μανδράκι και την προβλήτα δίπλα στο παλιό μισοβυθισμένο πανδοχείο. Ανατολικά λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκεται η Βυρώνεια, χωριό που άλλαξε το όνομά του προς τιμή του Λόρδου Βύρωνα. Η πλακέτα στον κορμό του πλάτανου μας πληροφορεί πως το χωριό αποτέλεσε στρατηγείο των ελληνικών δυνάμεων στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Το εντυπωσιακό βέβαια με τη Βυρώνεια είναι πως έχει δικό της ενυδρείο! Μικρό, απομονωμένο, ενδιαφέρον και λίγο ανατριχιαστικό, ιδανικό μέρος για να εξελιχθεί στο εσωτερικό του μια ιστορία του αγαπημένου Stephen King.
Το ενδιαφέρον κομμάτι του βέβαια υπερίσχυσε των υπολοίπων και έφυγα έχοντας οπτική επαφή με πολλά είδη ψαριών της Κερκίνης, αμφίβια αλλά και ερπετά.
Το φυσικό τοπίο αποτέλεσε και σκηνικό ταινίας!
Νότια θα συναντήσετε τη γέφυρα που ενώνει τις δύο όχθες του Στρυμόνα, λίγο πριν αυτός συναντήσει την Κερκίνη. Στο βόρειο ανάχωμα (πριν από τη γέφυρα) υπάρχει ένα πανέμορφο τοπίο, τα έλη της Βυρώνειας. Λίγο πιο κάτω, εκεί που το νότιο ανάχωμα του ποταμού συναντά το ανατολικό ανάχωμα της λίμνης, αν η στάθμη του νερού δεν είναι πολύ ψηλά, θα μπορέσετε να δείτε τα ερείπια του χωριού που «έστησε» ο συγχωρεμένος, Θόδωρος Αγγελόπουλος για τις ανάγκες της ταινίας του «Το λιβάδι που δακρύζει».
Ο δρόμος μέχρι τη γέφυρα του ποταμού Κερκινίτη είναι ασφαλτοστρωμένος, με πολλούς παράδρομους που οδηγούν ακριβώς πάνω στην όχθη, από όπου μπορείτε να αφοσιωθείτε στην παρατήρηση των πτηνών.
Αφού περάσετε τη γέφυρα, στρίψτε αριστερά και μετά από μερικά χιλιόμετρα κάπως δύσκολου χωματόδρομου θα φτάσετε στην «ιχθυόσκαλα», το γραφικό, φυσικό λιμανάκι του χωριού Κερκίνη με τις παραδοσιακές φελούκες, όπως λένε τις βάρκες της λίμνης.
Μεγάλο και ζωντανό χωριό της περιοχής είναι τα Άνω Πορόια γεμάτα όμορφα σπιτάκια, ανηφορικά και κατηφορικά δρομάκια, ανάλογα προς τα πού κινείσαι, μικρούς χείμαρρους και μια όμορφη πλατεία περιτριγυρισμένη από καφενεία και ταβέρνες, όλα κάτω από τη σκιά των πλατανιών και υπό το άγρυπνο βλέμμα του όρους Μπέλες. Από εδώ αναχωρούν οι επισκέπτες καβάλα στα άλογα για ιππασία στα καταπράσινα μονοπάτια του δάσους ή με τα απαραίτητα αξεσουάρ για μια εντατική πεζοπορία βουνού ή ορειβασία για τους πιο έμπειρους.
Η λίμνη είναι διάσημη για τα πιο νόστιμα και καθαρά ψάρια που βγάζει αλλά και για τους περίφημους νεροβούβαλους που έχουν βρει εδώ τον δικό τους παράδεισο. Βγάζουν γάλα εξαιρετικής ποιότητας και όλα τα γαλακτοκομικά τους γιαούρτι, παγωτό, τυρί είναι απλά υπέροχα, ειδικά τα γλυκά!
